Tο άρθρο αυτό γράφτηκε για σκεπτόμενους ανθρώπους που θέλουν να κατανοήσουν το σήμερα
υπό το φώς του χθές. Δεν γράφτηκε για τους μπαμπουίνους που αρχίζουν να ουρλίαζουν ακούγοντας
το όνομα" Χίτλερ".
Ο συγγραφέας του είναι ένας σχετικά νεαρός τραπεζίτης απο την Νότια Αφρική που το όνομα του είναι Stephen Goodson. Και έχω την άδεια του να το δημοσιεύσω.
Στο τέλος του Νοεμβρίου του 1918, ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε στο Μόναχο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε σε ένα στρατόπεδο στο Traunstein στη νοτιοανατολική Βαυαρία. Όταν το στρατόπεδο διαλύθηκε τον Απρίλιο του 1919, επέστρεψε στο Μόναχο, το οποίο εξακολουθεί να κυβερνάται από μια σοβιετική δημοκρατία που ιδρύθηκε από μια Πολωνοεβραία την Kurt Eisner (το πραγματικό της όνομα ήταν Salamon Kosmanowsky).
Στις αρχές του Μαΐου, λίγες μέρες μετά την κομμουνιστική επανάσταση που είχε λήξει την 1η Μαΐου 1919 από τους βαυαρούς Freikorps, ο Χίτλερ είχε κλητευθεί ως μέλος του 2ου Συντάγματος Πεζικού για να παρακολουθήσει ένα μάθημα που αφορούσε την πολιτική κατεύθυνση. Ο σκοπός του μαθήματος και των διαλέξεων ήταν να παρέχει στους στρατιώτες με φόντο την πολιτική, τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα επαναστατικά και πολιτικά κινήματα στο Μόναχο την εποχή εκείνη.
Gottfried Feder
Ένας από τους ομιλητές ήταν ο πρώην μηχανικός που το γύρισε σε οικονομολόγο, ο Δρ Dr Gottfried Feder (1881-1941) πρώτη διάλεξη του είχε τίτλο «Η κατάργηση του ενδιαφέροντος-Υποτέλειας». Ο Χίτλερ είχε ενθουσιαστεί με ό, τι άκουσε και η ομιλία του Feder ήταν μια κρίσιμη καμπή στην πολιτική του σταδιοδρομία.Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Χίτλερ έλαβε εντολή από τους ανωτέρους του για να ερευνήσει μια πολιτική ένωση που ονομάζεται η Deutsche Arbeiterpartei (Γερμανικό Εργατικό Κόμμα). Στη συνάντηση αυτή που πραγματοποιήθηκε στο Sterneckerbrau Inn στο Μόναχο, ήταν παρόντες περίπου 20 έως 25 άτομα. Ο κύριος ομιλητής ήταν ο Δρ Gottfried Feder.
Λίγο αργότερα ο Χίτλερ έλαβε προσωρινή βεβαίωση της ιδιότητας μέλους του κόμματος με τον αριθμό επτά. Η πρώτη πράξη του, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του κόμματος ήταν να μετονομαστεί σε Deutsche Nationalsozialistiche Arbeiterpartei (Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα).
Ο Feder ήταν ο βασικός θεωρητικός και αρχιτέκτονας της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής
του Εθνοσοσιαλιστικού κόμματος, μέχρι την αποχωρησή του ως Υφυπουργός Οικονομικών Υποθέσεων, τον Αύγουστο του 1934.
Ο Feder, διορίστηκε Υφυπουργός Οικονομικών Υποθέσεων, όταν οι εθνικοσοσιαλιστές ήρθαν στην εξουσία στις 30 Ιανουαρίου 1933, αλλά οι προσπάθειές του να εφαρμόσει επίσημα την Εθνικοσοσιαλιστική οικονομική πολιτική έπεσαν στο κενό λόγο του Δρ Hjalmar Schacht, ο οποίος είχε διοριστεί ως πρόεδρος της Reichsbank το Μάρτιο του 1933. Ο Schacht ήταν ένας αινιγματικός χαρακτήρας. Αν και γεννήθηκε στην Tingleff, της Γερμανίας, το 1877, η οικογένεια του καταγόταν από την Ουγγαρία. Το 1903 σε ηλικία 26 ετών έγινε μέλος της Dresdner Bank, και το 1908 έγινε τέκτωνας.
Hjalmar Schacht
Ο Schacht ήταν επίσης μαθητής της Εβραϊκης γλώσσας δεδομένου ότι η γνώση της γλώσσας αυτής, ήταν απαραίτητη, αν ήθελε κανείς να σταδιοδρομίσει στον τραπεζικό τομέα.Ο Schacht αμέσως έθεσε ως στόχο να καταστρέψει τα σχέδια Feder ο στόχος του επιτεύχθηκε με την απομάκρυνση του τελευταίου από τοΥπουργείου Οικονομικών τον Αύγουστο του 1934, μετά ο Schacht πήρε την θέση του σαν επικεφαλής του Υπουργείου Οικονομικών.
Αυτή η τραγική απόλυση μπορεί να αποδοθεί εν μέρει στην έλλειψη του Χίτλερ όσον αφορά την κατανόηση των οικονομικών θέματων. Άλλωστε ήταν κάτι που είχε παραδεχτεί όταν γνώρισε τον Feder, το 1919.
Έτσι, η απόφαση αυτή με παρακινεί να μελετήσω σε βάθος ένα θέμα που δεν γνώριζα καλα εώς τώρα.
Εκείνη την εποχή εισήχθη μια κάπως εξασθενημένη νομισματική μεταρρύθμιση. Στόχος της
ήταν να να χρηματοδοτήσει το έργα του κράτους και τα προγράμματα επανεξοπλισμού. Ιδρύθηκαν
δύο εικονικές εταιρείες η Gesellschaft fuer Öffentliche Arbeiten (Offa) και η Metallforschung Gesellschaft (Mefo). Αυτές οι εταιρείες έκαναν δεκτές συναλλαγματικές από προμηθευτές που εκπληρωναν τις παραγγελίες.
Αυτές οι συναλλαγματικές στη συνέχεια προεξοφλούνταν στην Reichsbank με ποσοστό 4 τοις εκατό. Είχαν εκδοθεί για τρεις μήνες μόνο, χρόνος που ήταν σαφώς ικανοποιητικός από άποψη του μακροπρόθεσμου χαρακτήρα των διαφόρων έργων που είχαν χρηματοδοτηθεί.
Θα μπορούσαν, ωστόσο, να επεκταθούν από τρεις μήνες... έως πέντε χρόνια . ..
Τον Ιανουάριο όμως του 1939 ο Schacht αρνήθηκε την επέκταση των συναλλαγματικών, λόγω των φόβων του για "πληθωρισμό".
Με αυτά τα μέσα ο Schacht είχε σκοπό να καταρρεύσει και την γερμανική οικονομία, η οποία κατά την περίοδο 1933-39 είχε αυξήσει το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της κατά 100 τοις εκατό. Από ένα
έθνος που το 1933 ήταν εντελώς κατεστραμμένο, με έξι εκατομμύρια άνεργους στα πρόθυρα της πτώχευσης. Ο Χίτλερ είχε μετατρέψει την Γερμανία σε σοσιαλιστικό παράδεισο και το ισχυρότερο κράτος στην ιστορία της Ευρώπης. Μετά απ' όλα αυτά απέρριψε θυμωμένα τις συστάσεις της Reichsbank, χαρακτηρίζονταστες ως "ανταρσία".
Στις 19 Ιανουαρίου, 1939 απέλυσε τον θρασύ υπηρέτη του διεθνούς χρηματοοικονομικού τομέα. Και χωρίς άλλη καθυστέρηση ανέθεσε στην Reichsbank να εκδώσει όλες τις πιστώσεις που είχε ζητήσει από το κράτος.
Ένας νέος νόμος που αφορούσε την Reichsbank, ο οποίος ψηφίστηκε στις 15 Ιουνίου, 1939, κατέστησε την τράπεζα "άνευ όρων εξαρτώμενη ,από την κυριαρχία του κράτους."
Στο άρθρο 3 του νόμου αποφασίστηκε ότι η
τράπεζα θα πρέπει να είναι υπό την επίβλεψη του Φύρερ και Καγκελάριου του Ράιχ .Ο Χίτλερ ήταν ο κυρίαρχος της τράπεζας αφού έφυγε απο τα δύχτια των απατεώνων και των τοκογλύφων , αλλά όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης, έχει την ίδια τύχη: ένα περιττό πόλεμο που ακολουθείται από αφανισμό του λαού και της χώρας του.
Στη συνέχεια ...Στις 31 Μαρτίου 1939, η Πολωνία έλαβε λευκή επιταγή από την Αγγλία, η οποία προσφέρεται μονομερώς να εγγυηθεί την κυριαρχία της...?! Όχι μόνο όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, αλλά επίσης εάν η Πολωνία εισέβαλε στην Γερμανία! Αυτό χρησίμευσε απλώς να σκληρύνουν την πολωνική αντίσταση ενάντια στην γνήσια επιθυμία του Χίτλερ να επιτευχθεί μια μόνιμη λύση όλων των εκκρεμών ζητημάτων που απορρέουν από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.
Στις 30 Αυγούστου 1939, ο Χίτλερ και πάλι προσφέρει στους Πολωνούς τις προτάσεις Marienwerder, δηλαδή τη διατήρηση των υπαρχόντων συνόρων 1919, την κατασκευή ενός 60 - μίλιων αυτοκινητόδρομου και σιδηροδρομικές γραμμές να συνδέουν την Δυτική και Ανατολική Πρωσία (από το Schoenlanke εώς Marienwerder) και τέλος την ανταλλαγή των γερμανικών και πολωνικών πληθυσμών.
Σύμφωνα με τις εντολές των διεθνών τραπεζιτών, ο Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Λόρδος Χάλιφαξ, συνιστά έντονα στους Πολωνούς να μην διαπραγματευτούν. Αυτό είναι το πώς και το γιατί άρχισε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η αναγκαστική εμπλοκή της Γερμανίας σε πόλεμο κατέληξε σε νίκη για τους διεθνείς χρηματοδότες και ήττα και δουλεία για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
http://www.veteranstoday.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου