Συνομιλώντας μ'έναν αγιορείτη...

Μοῦ ἔλεγε ἕνας μοναχός, πῶς κάποτε τόν πλησίασε ἕνας πατέρας, πού τό παιδί του 9 χρονῶν εἴχε καρκίνο. Τόν ἀνάγκασε νά μιλήση στό τηλέφωνο μέ τήν γυναίκα του, πού ἤταν στό νοσοκομείο μέ τό παιδάκι, καί ἐνῶ αὐτός δέν ἤθελε, διότι τί νά πεί σέ μία μάνα πονεμένην, αὐτός ἐπέμενε. Ὅταν λοιπόν τόν ἔβαλε καί τηλεφώνησαν, ἡ μητέρα τοῦ εἴπε : Πάτερ, σέ αὐτό τό νοσοκομεῖο, βρήκα τόν Θεό. Τώρα ξέρω πώς τό παιδάκι μου εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ, καί μόνον παρακαλώ τήν ἀγάπη σας, νά προσευχηθήτε γιά μένα, νά μοῦ δώσει δύναμη ὁ Θεός νά ἀποδεχθῶ τό θελημά του. Ὁ μοναχός ξαφνιάστηκε, καί μοῦ ἔλεγε ὅτι τελικά αὐτός πήρε δύναμη καί ὀφελήθηκε ἀπό τήν γυναίκα. Τελικά τό κοριτσάκι, μέ θαυμαστό τρόπο ἔγινε καλά καί τώρα, ζεῖ μιά φυσιολογική ζωή.Μέ τέτοια περιστατικά εἶναι γεμάτα τά κελλιά καί τά μοναστήρια, μόνο πού ὁ κόσμος δέν τά γνωρίζει. Πολλοί ἄνθρωποι ἀλλάζουν ζωή ὅταν ἔρχονται στό Ἅγιον Ὄρος.

-Ἔχετε δεῖ τέτοιες περιπτώσεις;

Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε δεῖ. Μία φορά, ἤμουν ἀκόμα δόκιμος, ἐπισκέφθηκαν τό μοναστήρι 3 ἄτομα ἀπό τίς Σέρρες. Ὁ ἔνας ἀπό αὐτούς, εἴχε τόν πνευματικό τού στό μοναστήρι, καί εἴχε φέρει καί τόν ἀδελφό του, ὁ ὁποῖος δέν εἴχε καμμία σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, καί ἤταν καί μέσα στήν ἀμαρτία, ἔβγαινε μέ ἄλλες γυναίκες ἔνω ἤταν παντρεμένος, καί ἔκανε καί ἄλλα πολλά. Μάλιστα, εἴχε φέρει μαζί του καί χασίσι, καί ἤταν γενικά στόν κόσμο του. Ὁ ἀδελφός του ἀφού γνωριστήκαμε μού ζήτησε νά τού μιλήσω, καί νά τό πείσω νά ἐξομολογηθή. Πράγματι, καθίσαμε καί μιλήσαμε ἀρκετή ὥρα. Στό τέλος, ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε, ἤρθε καί μοῦ εἴπε: πάρε αὐτό, ἐγώ ἀπό σήμερα ἀλλάζω ζωή, καί μοῦ ἔδωσε τό χασίσι πού εἴχε φέρει μαζί του. Τοῦ εἴπα νά τό πετάξει ὁ ἴδιος, ὄπως καί ἔκανε. Ἀπό τότε ὄντως ἄλλαξε ἡ ζωή του, σταμάτησε νά βγαίνει μέ ἄλλες γυναίκες, ἔγινε σωστός οἰκογενειάρχης, ἔφερε καί τόν γιό του στό μοναστήρι, καί μάλιστα, μιλούσε γιά τόν Χριστό σέ φίλους του, καί τούς ἔνεθάρρυνε νά ἐξομολογηθοῦν.Αὐτοί νόμιζαν πῶς τρελλάθηκε, καί πολλές φορές τόν κοροίδευαν, ἀλλά αὐτόν δέν τόν ἔνοιαζε. Τέτοια περιστατικά, εἶναι γεμάτο τό Ἅγιον Ὄρος.

-Τί ἄλλες τέτοιες περιπτώσεις γνωρίζεται;

Εἶναι πολλές καί δέν μπορῶ νά τίς θυμάμαι ὄλες. Ἀλλά κάθε μοναχός, σέ κάθε μοναστήρι, καί σέ κάθε κελλί, συναντά ἀνθρώπους, καί τούς βοηθάει πνευματικά. Οἱ ἄνθρωποι ἔρχονται στό Ἅγιον Ὄρος γιά νά ζητήσουν τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, στά προβλήματα ποῦ ἀντιμετωπίζουν. Καί οἰ μοναχοί, εἶναι πάντα ἔτοιμοι νά δώσουν τίς συμβουλές τους, καί νά βοηθήσουν ὅπως μπορούν καί κυρίως μέ τήν προσευχή τους.

Θυμάμαι πρίν ἀπό λίγο καιρό, ἤρθε ἕνας στρατιωτικός, καί μοῦ εἶπε ἄν τόν θυμάμαι. Προσπάθησα νά θυμηθῶ ἄν τόν εἴχα συναντήση κάπου, ἀλλά δέν μποροῦσα. Τότε μοῦ εἶπε πώς πρίν 11 χρόνια, εἴχαμε μιλήση καί τοῦ εἴχα πεί νά διαβάζει τούς χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας κάθε μέρα, καί θά δεί πόση εὐλογία θά ἔχει αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του. Καί ὄντως, ἀπό τότε δέν παρέλειψε νά διαβάζει τούς χαιρετισμούς καί μία καί δύο φορές τήν ἠμέρα, καί πάντα σκεφτόταν τήν κουβέντα πού εἴχαμε κάνει. Ὄλα αὐτά μοῦ τά ἔλεγε κλαίγοντας. Ἤταν πολύ συγκινητικό. Στήν οὐσία, ἐγώ δέν εἴχα κάνει τίποτα ἀπολύτως. Ἡ Παναγία μας δίνει τήν βοήθεια καί τήν εὐλογία. Ἐμείς τούς λέμε ἀπό πού καί πῶς νά ζητήτουν βοήθεια. Ἐμείς δέν μπορούμε νά βοηθήσουμε τούς ἐαυτούς μας, πῶς θά βοηθήσουμε τούς ἄλλους; Ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ μάς κρατάει καί μάς βοηθάει.

   

Τό ἴδιο συνέβη καί μέ ἕναν ἄλλο στρατιωτικό, στόν ὁποίο εἴχα πεί τά ἴδια πράγματα. Καί αὐτός μετά ἀπό πολύ καιρό, ὅταν ξανάρθε στό μοναστήρι, τόν ἄκουγα τήν ὥρα τοῦ ἀποδείπνου νά λέει τούς Χαιρετισμούς ἀπ’ ἔξω, καί μέτά μοῦ εἴπε πῶς δέν παρέλειψε ἀπό τότε πού μιλήσαμε νά κάνει τούς Χαιρετισμούς τής Παναγίας κάθε μέρα, καί ὄντως εἴχε βρεί μεγάλη ὡφέλεια στήν ζωή του. Καί πράγματι, οἱ Χαιρετισμοί τῆς Παναγιάς μας, δίνουν μεγάλη χάρη στόν ἄνθρωπο πού τούς διαβάζει μία φορά τήν ἠμέρα. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ πολλούς ἄλλους.

-Πείτε μου γιά ἄλλα θαυμαστά ἤ γιά πατέρες καί τά λεγόμενά τους.

Στό Ἅγιον Ὄρος εἴχα τήν εὐτυχία νά γνωρίσω γεροντάδες καί ἀπό μοναστήρια καί ἀπό τήν ἔρημο, πού μέ ὑπομονή μᾶς νουθετούσαν καί μᾶς μιλούσαν γιά τήν πνευματική ζωή. Αὐτό πού μοῦ ἔχει μείνει εἶναι ὅτι μᾶς ἔλεγαν νά μήν κάνουμε διάκρισεις στούς ἀνθρώπους, ἀν εἶναι μοναχός, ἤ λαϊκός ἤ δεσπότης, διότι αὐτά ὁ Θεός δέν τά ὑπολογίζει. Ὁ Χριστός φόρεσε σάρκα καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο, δέν ἤρθε σάν ἐπίσκοπος, ἤ σάν ἐπίγειος βασιλέας, ἤ ὡς ἔχων ἐξουσίαν κοσμική, γιά αὐτό καί τό Εὐαγγέλιο μᾶς διδάσκει ὁ θέλων εἶναι πρώτος ἔστω πάντων ἔσχατος καί δούλος, ὁπότε ὅταν κάποιος νομίζει ὅτι εἶναι κάτι ἐπειδή ἔχει τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα ἤ ἐπειδή εἶναι μοναχός, τότε εἶναι ἀντίθετος μέ τό Εὐαγγέλιο. 

Ἔνας ἄλλος πατέρας πού τώρα ζή στήν ἔρημο, εἴχε συναντήση κάποιον ἄλλο μεγάλο ἀσκητή πού τοῦ εἶπε τό ἐξῆς: Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπάει ὅλους τό ἴδιο, καί τούς ἀμαρτωλούς καί τούς ἁγίους. Καί ὅτι ἠ ἀπόσταση μεταξύ ἑνός ἀμαρτωλοῦ καί ἑνός ἁγίου, γιά τόν Θεό εἶναι μηδαμινή. Ἡ ἁγιότητα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὡς ράκος ἀποκαθημένης στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλιώς κρίνει ὁ Παντοδύναμος καί Πάνσοφος Θεός, καί ἀλλιώς ἐμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀχρείοι δούλοι του.

Αὐτό πού μάς λένε οἱ πατέρες, εἶναι ὅτι θά πρέπει νά ἐτοιμαζόμαστε νά ζήσουμε τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου. Πολλοί γεροντάδες ἅγιοι, ὅπως ὁ γέροντας Παῒσιος, ὁ γέροντας Διονύσιος ὁ Ρουμάνος ἀπό τήν Κολιτσοῦ, καί ἄλλοι ἐκτός καί ἐντός Ἁγίου Ὄρους, μᾶς ἔχουν πεῖ πῶς ἡ γενιά μου θά τόν δεῖ!

Θυμάμαι ἕνας φίλος μου μοναχός, ποῦ σπούδαζε στήν Σερβία, θέλησε κάποτε νά δεί ἕναν φημισμένο γέροντα πού εἴχε τήν φήμη πώς ἤταν διά Χριστόν σαλός. Πράγματι προσπάθησε νά τόν βρεί, ἀλλά αὐτός ἐκείνη τήν ἐποχή βρισκόταν μέσα στά δάση. Ὄμως μετά ἀπό 1 μήνα, καί ἐνώ ἤταν στό δωμάτιό του μέ κάποιους φίλους του, τούς χτύπησε κάποιος τήν πόρτα, καί ἤταν αὐτός ὁ γέροντας!!!. Τότε ἀφοῦ τούς εἶπε διάφορα ὡφέλιμα πράγματα τόν ρώτησαν οἱ φίλοι του ἀν ὁ Νίκος (ἔτσι ἤταν τό κοσμικό του ὄνομα) θά γινόταν μοναχός. Αὐτός τούς εἴπε πώς ὄχι. Λίγο πρίν φύγη ὄμως, ἔδιωξε τά ἄλλα παιδιά, καί μίλησε μόνο στόν Νίκο. Καί τοῦ εἶπε: Κοίτα νά δείς, ἐσύ θά γίνης μοναχός, καί μάλιστα στό Ἅγιον Ὄρος, καί μάλιστα, θά ζήσεις νά δείς νά ἐκπληρώνονται καί οἱ προφητείες τοῦ Ἁγίου Νείλου!!! Μετά πού ἔγινε μοναχός, ἐπισκέφτηκε τόν γέροντα Διονύσιο τόν Ρουμάνο, καί αὐτός χωρίς νά τόν ξέρει τοῦ εἴπε πῶς: ἐσύ θά ζήσεις νά δείς τόν Ἀντίχριστο!!!

Πολλοί λένε πῶς δέν πρέπει νά μιλάμε γιά τόν Ἀντίχριστο, γιά τό πότε θά ἔρθει, γιατί τότε ξεχνάμε τόν Χριστό, καί πανικοβάλουμε τόν κόσμο. Δέν εἶναι ἔτσι ὅμως τά πράγματα. Πρέπει νά μιλάμε στόν κόσμο γιά τά ἐπερχόμενα, ὄμως καί τό πῶς θά τά ἀντιμετωπίσουμε. Διότι ἄν μιλάμε μόνο γιά τά δεινά πού ἔρχονται, σίγουρα ὁ κόσμος θά πανικοβληθεί. Πρέπει νά ὑπάρχει μιά πνευματική βάση σέ αὐτό πού λέμε. Καί αὐτή εἶναι ὅτι ἔτσι καί ἀλλιώς κάποια μέρα θά πεθάνουμε. Ἤ πρίν ἤ μετά τήν ἔλευσι τοῦ ἀντιχρίστου, σίγουρα θά πεθάνουμε. Ἀν ὁ ἄνθρωπος τό ἔχει καταλάβει αὐτό, καί προετοιμάζετε γιά αὐτό, μέ τήν ἐξομολόγηση καί τήν μυστηριακή ζωή καί τόν πνευματικό ἀγώνα, δέν τόν φοβίζει ὁ ἐρχομός τοῦ ἀντιχρίστου. Ὅμως πόσοι ἀπό ἐμᾶς πού τά κάνουμε αὐτά, καταλαβαίνουμε γιά ποιό λόγο τά κάνουμε; Ἡ βάση λοιπόν εἶναι ἡ προσωρινότητα καί τό μάταιο αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ὅταν ἔχεις αὐτη τήν βάση, δέν φοβάσαι νά μιλήσεις γιά ὄτιδήποτε. Γιά αὐτό τόν λόγο δέν μιλάμε στόν καθένα γιά αὐτά τά πράγματα, ἀλλά ἀφοῦ μπορεί νά τά δεχθεῖ. Καί ἀν δέν μπορεῖ, τόν προετοιμάζουμε γιά νά μπορέσει.

Ὅταν λοιπόν ξεπερνάς τήν ἰδέα τοῦ θανάτου, τί μπορεί νά σέ φοβίσει; Τό νά πεθάνεις γιά τόν Χριστό, εἶναι ὅτι πιό εὐλογημένο μπορεί νά συμβεί στήν ζωή μας. Καί ἡ προετοιμασία τοῦ θανάτου, τῆς φυγῆς μας ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, πρέπει νά γίνεται καθημερινά, καί ὅχι «ἄν» θά ζήσουμε στήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου.

Τό καλό εἶναι ὄτι ὄταν σκέφτεσαι ὅτι τά γεγονότα εἶναι κοντά, ἡ μνήμη τοῦ θανάτου ἔρχεται ἀπό μόνη της. Διότι αὐτά ἀν αὐτά τά χρόνια εἶναι ὄντως τά τελευταία μας, καί ἤδη φθάσαμε τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου, σημαίνει πώς ἡ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου δέν θά ἀργήσει. Ὁπότε καί ἡ δική μας κρίση. Ἡ προσωπική δευτέρα παρουσία τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι ὀ θάνατός του, ὅπου καί κρίνεται μερικά, καί στήν δεύτερη τελεσίδικα.

Γιά αὐτό πρέπει καί οἱ πνευματικοί πού πηγαίνουμε, νά μᾶς κατευθύνουν σωστά σέ αὐτά τά θέματα, καί ὅχι νά μᾶς λένε νά μήν μιλάμε καί νά μήν ἀσχολούμαστε μέ αὐτά τά θέματα. Ὅχι, νά μιλάς, καί γιά τήν Ἀποκάλυψη νά μιλάς (διότι γιά ποίο λόγο γράφτηκε τότε;) καί γιά τούς κακούς ἐπισκόπους νά μιλᾶς, γιατί πρέπει νά τούς ἀποφεύγουμε, καί γιά τόν οἰκουμενισμό, καί γιά ὄλα αὐτά. Ὅταν εἶσαι στρατιώτης, δέν μιλάς γιά εἰρήνη καί παραιτάς τά ὄπλα. Μιλάς γιά τόν πόλεμο, γιά τόν ἐχθρό, τί τακτικές χρησιμοποιεί καί πῶς θά τόν νικήσουμε καί θά ἀποφύγουμε τίς παγίδες του. Ἀλλιῶς κινδυνεύουμε νά μᾶς σκοτώσει, καί ὄχι σωματικά, ἀλλά ψυχικά. Ἀν δέν πρέπει νά μιλάμε γιά τόν Ἀντίχριστο, δέν πρέπει νά μιλάμε καί γιά τούς προδρόμους του, δηλαδή γιά τήν Μασωνία καί τά παρακλάδια της, τόν Οἰκουμενισμό καί τίς αἰρέσεις, καί γενικά γιά τίποτα. Πρέπει νά προετοιμαζόμαστε καί νά προετοιμάζουμε τά παιδιά μας γιά νά ἀποφύγουν τίς παγίδες τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου.(συνεχίζεται)

www.proskynitis.blogspot.com