Ίσως όλοι να έχετε ακούσει ή να διαβάσατε ότι πρόκειται να συμβούν κοσμοϊστορικά γεγονότα αυτό το μήνα. Και οι υποστηρικτές των σχετικών εικασιών διατείνονται ότι αυτά θα αλλάξουν τη μορφή του κόσμου μας και γενικότερα του πλανήτη.
Ορισμένοι το αποδίδουν στο ότι αυτός ο χρόνος είναι ο τελευταίος που αναφέρεται στο "Ημερολόγιο των Μάγιας". ’λλοι μιλούν για δυσμενείς για τον πλανήτη μας συμπτώσεις των γαλαξιών και των αστρικών σχηματισμών στο Σύμπαν. Αλλά οι περισσότεροι μεταθέτουν χρονικά αυτή την κοσμογονική αλλαγή σε βάθος χρόνου και για την έλευσή της επικαλούνται τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Ανεξάρτητα όμως από την προέλευση, η πλειονότητα χαρακτηρίζει ενδείξεις επερχόμενων δυσμενών για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα εξελίξεων, την τρύπα του όζοντος, το λιώσιμο των πάγων, την καταστροφή των δασών, τις μολύνσεις από την χρήση των φυτοφαρμάκων και της ατομικής ενέργειας και άλλοι άλλα.
Πολλοί εξάλλου, χωρίς να αναφέρονται στα αίτια που προκαλούν τις πιθανολογούμενες αλλαγές, χαρακτηρίζουν προμηνύματα τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τις μεγάλες γεωπολιτικές αναστατώσεις, όπως τις εκτεταμένες αναταραχές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, τις πληθυσμιακές μετακινήσεις ακόμη και αυτή την πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση.
Μην προβληματίζεστε. Δεν πρόκειται να σας αναπτύξω την επιχειρηματολογία των υποστηρικτών αυτών των απόψεων. Θα ήταν κοινοτυπία. Όλοι κάτι θα έχετε ακούσει ή διαβάσει. ’λλωστε δεν είναι στις προθέσεις μου να επιδεινώσω την καταθλιπτική ατμόσφαιρα την οποία λίγο ως πολύ βιώνουμε όλοι μας.
Θα σταθώ σε μια παράξενη δοξασία, που καθώς νομίζω σχετίζεται με όσα προανέφερα.
Κάποιοι από αυτούς, που πιθανολογούν κοσμογονικές αλλαγές, προχωρούν περαιτέρω και ισχυρίζονται - ως προς τα αίτια - ότι επανήλθαν στη γη αρνητικές έως καταστροφικές υπερφυσικές δυνάμεις. Και αυτό το αποδίδουν σε μια σειρά μαγικών τελετουργιών του ’λιστερ Κρόουλυ στην έρημο της Σαχάρας.
Ο Κρόουλυ, ένας Βρετανός με ζωηρά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, είναι σήμερα περισσότερο γνωστός ως αποκρυφιστής και έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο τελευταίος μάγος του εικοστού αιώνα.
Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του "Θηρίο 666" και μιλούσε για ένα νέο "νόμο" απελευθέρωσης και ενδυνάμωσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Μάλιστα προχώρησε και σε εγκαθίδρυση ανθρωποκεντρικού θρησκευτικού κινήματος με την επωνυμία "Το Θέλημα".
Αυτός, λοιπόν, μαζί με τον επίσης μάγο-μαθητή του Victor Neuburg, πήγαν τον Δεκέμβριο του 1909 στην Σαχάρα και πραγματοποίησαν μία σειρά μαγικών τελετουργιών. Χρησιμοποίησαν ένα τεράστιο τοπάζι και σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, πέτυχαν να ανοίξουν, κάποιες υπερβατικές διόδους προς το μη προσεγγίσιμο από τον άνθρωπο. Προς το υπερπέραν.
Από τα κανάλια αυτά ήρθαν σε επικοινωνία με σατανικές οντότητες, οι οποίες ξέφυγαν και ξεχύθηκαν στη γη.
Σ' αυτό αποδίδουν πολλοί την εμφάνιση και άνοδο ολοκληρωτικών καθεστώτων όπως ο ναζισμός, η θεοκρατία και οι δικτατορίες κάθε χρώματος. Αλλά κυρίως τους δύο παγκόσμιους πολέμους που ακολούθησαν, τις τοπικές συρράξεις, την εξάπλωση της τρομοκρατίας και όσα ζούμε στις μέρες μας.
Δεν σας ζητώ να αποδεχθείτε αυτούς τους ισχυρισμούς. Αλλά θα σας πω ότι η επιλογή της Σαχάρας για το "πείραμα" από τον Κρόουλυ μου θύμισε θρύλους και δοξασίες για την έρημο, που χάνονται στα βάθη των χιλιετιών και φθάνουν μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Και αυτό ήταν το έναυσμα για την επιλογή του θέματος της ομιλίας μου για τα μυστήρια της ερήμου.
ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
Η έρημος, καθώς ίσως γνωρίζετε, ασκεί μυστηριακή επίδραση στον άνθρωπο. Του προκαλεί δέος, που κάποτε εγγίζει τα όρια του τρόμου.
Σ' αυτήν ο άνθρωπος, όταν παραμείνει μόνος, ιδιαίτερα τις νύχτες κάτω από ένα καθάριο έναστρο ουρανό, μεγιστοποιεί την ιδέα της ύπαρξης Δημιουργού. Αλλά και την ημέρα, εξουθενωτικές εμπειρίες, αντικατοπτρισμοί, γεωθερμικά φαινόμενα, ακραίες θερμοκρασιακές μεταβολές, σε συνδυασμό με την έλλειψη ύδατος και των ευεργετικών ιόντων του, δημιουργούν παραισθήσεις και το φόβο ότι ο θάνατος καραδοκεί.
Και αυτός ο φόβος οδηγεί στην εδραίωση πίστης σε Κάποιον, ο οποίος έχει εξουσία πάνω στη ζωή και τη δύναμη να κάνει θαύματα για τη σωτηρία των πλασμάτων Του.
Αυτή η πίστη διαχωρίζει το γήινο και φθαρτό του σώματος, το υλικό, από το πνευματικό, το αθάνατο της ψυχής και οδηγεί τον άνθρωπο σε μάχες πνευματικές, με την ελπίδα μιας νίκης επί της ύλης και σωτηρίας της ψυχής του μετά το θάνατο.
Γι' αυτό το λόγο νομίζω ότι η έρημος βρίσκεται σε άμεση σχέση με τις θρησκείες πολλών λαών. Και σημαντικά γεγονότα την συνδέουν με τα πιστεύω των λαών αυτών.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Ας επιμερίσουμε όμως το θέμα, στα μεταφυσικά φαινόμενα, στα μυστήρια της ερήμου. Ορισμένα από αυτά εμπεριέχονται στις παραδοχές της θρησκείας μας ως προερχόμενα από θεϊκή παρέμβαση.
Προσέξτε. Πρόθεση του ομιλούντος δεν είναι η αμφισβήτηση αυτών των παραδοχών. Αλλά η παράλληλη αναφορά και σε κάποιες επιστημονικές απόψεις, οι οποίες τίθενται υπό την κρίση σας.
Εισάγοντάς το θέμα αυτό πρέπει να πούμε ότι με τον όρο "μεταφυσικά" ορίζουμε φαινόμενα, που οι γνώσεις του ανθρώπου της κάθε εποχής δεν επαρκούν για τη διερεύνησή τους μέσω της εμπειρίας, της παρατήρησης και του πειράματος.
Αλλά…Τα φαινόμενα αυτά υπόκεινται σε νόμους, τους οποίους αποκαλύπτει κατά καιρούς η επιστήμη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αντικατοπτρισμός. Αυτό κάποτε ήταν μυστήριο. Η επιστημονική παρατήρηση όμως απέδειξε ότι όταν πάνω από την επιφάνεια δημιουργείται θερμό στρώμα αέρα, δρα σαν καθρέπτης και επειδή το αντικείμενο που αντικατοπτρίζεται είναι ο ουρανός, εξαιτίας του μπλε χρώματός του εμφανίζεται - κυρίως στην έρημο - ως εικόνα λίμνης.
Παρενθετικά σας θυμίζω ότι σε αντικατοπτρισμό αποδίδεται και το γνωστό σ' εμάς φαινόμενο με τους "Δροσουλίτες".
Καθώς γνωρίζετε, πρόκειται για την εμφάνιση μιας σκιώδους παρατάξεως στρατιωτών, που προχωρούν κατά μήκος των τειχών του Φραγκοκάστελου στα νότια του νομού Χανίων. Αυτό παρατηρείται κάποτε λίγο πριν από την ανατολή του ήλιου, με τη δροσιά της πρωινής ομίχλης, μεταξύ 17 και 30 Μαΐου και πιθανολογείται ότι οφείλεται σε αντικατοπτρισμό από περιοχή στρατιωτικών γυμνασίων στα παράλια της γειτονικής Αφρικής.
ΟΙ ΝΕΦΕΛΙΜ ΚΑΙ Η ΕΡΗΜΟΣ
Στις χριστιανικές παραδοχές η έρημος σχετίζεται και με το αγγελικό τάγμα των Νεφελίμ, που στη γλώσσα των Εβραίων σημαίνει έκπτωτος.
Δύο κείμενα ουσιαστικής σημασίας για την ιστορία των Νεφελίμ, η Βίβλος και οι Πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας, αναφέρουν διάφορα ονόματα γι' αυτούς τους αγγέλους που ξέπεσαν.
Οι σχετικές δοξασίες υποστηρίζουν την άποψη ότι οι Νεφελίμ, εξορίσθηκαν στην έρημο Τάκλα Μακάν, στη Βόρεια Κίνα, όνομα που στην τοπική γλώσσα σημαίνει "μπαίνεις αλλά δεν βγαίνεις".
Η έρημος αυτή δέχεται πολύ ψυχρές αέριες μάζες από τη Σιβηρία, οι οποίες κατεβάζουν τη θερμοκρασία σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ακόμη και το καλοκαίρι. Μερικές φορές φτάνουν σε τιμές κάτω των μείον 20 βαθμών Κελσίου. Και εξαιτίας της θέσης της, στο κέντρο της Ασίας και των χιλιάδων χιλιομέτρων που τη χωρίζουν από οποιαδήποτε πηγή νερού, είναι ουσιαστικά αδιάβατη.
Η αγριότητα λοιπόν αυτής της ερήμου εικάζεται ότι οδήγησε στην πίστη ότι απετέλεσε τον τόπο εξορίας των Νεφελίμ. Των έκπτωτων αγγέλων.
Οι καταγεγραμμένες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Σεμχαζάι, ένας υψηλόβαθμος άγγελος, ηγήθηκε μιας ομάδας αγγέλων, που κατέβηκε στη γη με σκοπό να καθοδηγήσει τους ανθρώπους στο ορθό δρόμο.
Για όσους εντρυφούν στους μύθους και στην ερμηνεία των συμβόλων, πρέπει να πω ότι ο μύθος για την κάθοδο των αγγέλων στη γη ερμηνεύεται από ορισμένους ως προπατορική κοσμική μνήμη της εποχής που άρχισε η ανάπτυξη του νεοφλοιού του εγκεφάλου και ο άνθρωπος ξεχώρισε από τη ζωώδη κατάσταση, από τη φύση. Δηλαδή μνήμες από το λυκαυγές του Homo Sapiens, του ανθρώπου του σοφού.
Η καθοδήγηση, κατά το μύθο, συνεχίστηκε για μερικούς αιώνες (και εδώ "βλέπουμε" την εξελικτική πορεία του ανθρώπου). Αλλά σύντομα οι άγγελοι άρχισαν να αποζητούν τις γήινες γυναίκες, επειδή ελκύστηκαν από την ομορφιά τους. Νομίζω ότι αυτό αποτελεί αναφορά στην ενστικτώδη ανθρώπινη παρόρμηση προς τη διαδικασία αναπαραγωγής. Ζευγάρωσαν λοιπόν μαζί τους και δημιούργησαν υβριδικούς απογόνους, στους οποίους το ανθρώπινο θνητό του σώματος συνυπάρχει με το αγγελικό αθάνατο της ψυχής.
Μ' άλλα λόγια αναφέρεται στην εποχή που ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από νόμο της ζούγκλας, το κατά τη σύγχρονη παραδοχή κακό και προσέγγισε το καλό, με τη ανάπτυξη της λογικής, η οποία οδήγησε στην υποταγή, αρχικά στο έθος, τη συνήθεια και αργότερα στους κανόνες της ομάδας.
Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε και κάτι που αφορά στους αρχαίους προγόνους μας.
Σύμφωνα λοιπόν, με τη μυθολογία, στην έρημο Τάκλα Μακάν είχε εκστρατεύσει δυο χιλιάδες χρόνια πριν από τον Μεγαλέξανδρο και ο Διόνυσος και είχε εγκαταστήσει φρουρές, που μετεξελίχθηκαν σε πόλεις.
Αν και τόσο ο Διόνυσος όσο και η εκστρατεία του τοποθετούνται στο χώρο του μύθου, το αξιοπερίεργο είναι ότι ερείπια των πόλεων αυτών, με καθαρά ελληνική αρχιτεκτονική, βρίσκονται εκεί ακόμη και σήμερα από τους αρχαιολόγους. Ταυτόχρονα όμως αποκαλύπτονται και μουμιοποιημένα σώματα ψηλών καστανόξανθων ανθρώπων, που το DNA τους δεν έχει καμιά σχέση με εκείνο των Κινέζων ή των άλλων γηγενών φυλών.
Οι ερευνητές πιθανολογούν ότι οι φρουρές του Διονύσου είχαν κάποια εξαιρετική αποστολή γιατί διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος παρουσίας τους στην παγωμένη έρημο.
Φύλαγαν κάποιο πολύ σοβαρό μυστικό? Και ποιο ήταν αυτό? Δεν είναι γνωστό. Μόνον εικασίες γίνονται.
Στην Τάκλα Μακάν λέγεται ότι υπάρχει μια πανάρχαια, τεραστίων διαστάσεων λευκή πυραμίδα που στην κορυφή της υπήρχε ο ναός του Βάαλ. Από κάτω της, σε βάθος 10 χλμ. βρίσκεται μια υπόγεια πολιτεία που ονομάζεται Μαχ-Τανε (Λευκή Πολιτεία), η οποία πιστεύεται ότι διοικείται από ένα 12μελές συμβούλιο και προεδρεύει ο αρχάγγελος του σκότους Σαμαέλ. Στόχος του Συμβουλίου αυτού είναι η έλευση του αντίχριστου!
’λλες καταγραφές αναφέρουν ότι οι Νεφελίμ ήταν μια πανάρχαια φυλή που τα μέλη της διακρίνονταν για την δύναμη, την αμαρτωλότητά τους, τις επιδόσεις τους στην μαύρη μαγεία, καθώς και το μίσος τους για καθετί το ανθρώπινο. Αυτοί εικάζεται ότι προήλθαν από τους έκπτωτους αγγέλους. Και σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές δεν θεωρούνται γήινα όντα, αφού μπορούν και κινούνται σε αόρατη μορφή. Αναφέρεται επίσης ότι παίρνουν ακόμα και ανθρώπινη μορφή και επηρεάζουν πολλές καταστάσεις του πλανήτη, ελέγχοντας τις αποφάσεις και τη δράση των ανθρώπων, ακόμα και των κυβερνώντων!
Η ηγετική ομάδα, γνωστή και ως Λευκό Αδελφάτο, κατηγορείται ακόμη ότι οδηγεί την ανθρωπότητα σε συνεχείς συρράξεις και πολέμους. Έτσι πολλοί πιστεύουν ότι τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών (Σιωνισμός) που σύμφωνα με κάποιους αντισημίτες στοχεύουν στην επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση, είναι επινοήσεις τους με σκοπό την κυριαρχία τους πάνω στη γη.
Κρησφύγετα του Λευκού Αδελφάτου υπάρχουν και σε άλλα σημεία της γης, που περιμένουν την έλευση του αντίχριστου για να κυριαρχήσουν στον κόσμο μας. Μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν ότι σ' αυτούς οφείλεται κάθε τι κακό που γίνεται στην ανθρωπότητα και ότι κατευθύνουν τους ανθρώπους προς την απώλεια.
Κλείνοντας το θέμα για τους Νεφελίμ πρέπει να επισημάνουμε τον ισχυρισμό κάποιων ερευνητών ότι ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου, ήταν γνώστης αυτού του μυστικού και το είχε εμπιστευθεί στο μαθητή του. Και γι' αυτό ο Μέγας Στρατηλάτης πραγματοποίησε μια δυσχερέστατη εκστρατεία στην περιοχή, ακολουθώντας την ίδια πορεία με τον Διόνυσο.
Ορισμένοι ερευνητές προχωρούν περισσότερο και διατείνονται ότι σκοπός του Αλέξανδρου ήταν να καθυποτάξει την υβριδική φυλή και το σατανικό Λευκό Αδελφάτο, να κλείσει τις πύλες εξόδου της Λευκής Πολιτείας και να χαρίσει στην ανθρωπότητα το αγαθό, απαλλάσσοντάς την από τα κακά πνεύματα που διέμεναν στην έρημο.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ενδεικτικό των παραδοχών για τις σχέσεις ερήμου και σατανικών δυνάμεων, είναι και το γεγονός ότι επί αιώνες οι Τουαρέγκ καλύπτουν το πρόσωπο στην περιοχή του στόματος, πράγμα που όπως πιστεύουν, τους προστατεύει από τα κακά πνεύματα, τα οποία μπορούν να μπουν από το στόμα τους.
Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για δεισιδαιμονία. Και αυτή επικράτησε από την ανάγκη να προστατευθούν από την άμμο, που μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά αναπνευστικά και άλλα προβλήματα, τα οποία οι Τουαρέγκ αποδίδουν στα "κακά πνεύματα" της ερήμου.
ΟΙ ΧΑΛΔΑΙΟΙ
Ως προς τη Σαχάρα πρέπει να πούμε ότι τα καταγεγραμμένα γι' αυτήν γεγονότα ξεκινούν από την εποχή των Χαλδαίων.
Οι Χαλδαίοι, ένας αρχαίος λαός της Μεσοποταμίας, που από ορισμένους ερευνητές χαρακτηρίζεται ως ο αρχαιότερος, λάτρευαν το θεό Σιν. Τον εμφάνιζαν, σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, σαν δημιουργό του Σύμπαντος, που είχε έρθει στη γη με την ακολουθία του από τον αστερισμό του Δράκοντος, επιβαίνοντας της Σελήνης.
Θεωρούσαν το δορυφόρο της γης υβριδικό σκάφος, δηλαδή τεχνητό και ταυτόχρονα συμπαντικό δημιούργημα. Και πίστευαν ότι ο Σιν εγκαταστάθηκε στην περιοχή που βρίσκεται στη χερσόνησο του Κόλπου της ’καμπα και αποτελεί προέκταση του ανατολικού σκέλους της Ερυθράς Θάλασσας προς Ν. και του Κόλπου του Σουέζ. Από αυτόν, κατά τους ίδιους συγγραφείς, πήρε το όνομά της η χερσόνησος και η έρημος του Σινά.
Σύμφωνα όμως με άλλες πηγές το όνομα "Σιν", συνδέεται με τη θεά της Σελήνης των προϊστορικών κατοίκων της περιοχής την Σιν και κατ' άλλους προέρχεται από τη σημιτική λέξη "Σεν", που σημαίνει δόντι, εξ αιτίας της μορφής της χερσονήσου του Σινά.
Οι Χαλδαίοι, που είχαν έντονη παρουσία και στην περιοχή κατά τον 9ο και 8ο πριν από το Χριστό αιώνα, απέδωσαν στο θεό τους μορφή και ιδιότητες δράκοντος. Δηλαδή του τερατόμορφου πλάσματος που εκπέμπει από το στόμα του φωτιά και που εξουσιάζει.
Πολλοί δέχονται ότι αυτό προήλθε από παρατηρήσεις γεωθερμικών φαινομένων. Και είναι γνωστό ότι στην έρημο εμφανίζεται συχνά φυσική θερμική ενέργεια της Γης και αναφλέξιμα αέρια, που διαρρέουν από το θερμό εσωτερικό του πλανήτη προς την επιφάνεια. Αυτές οι παρατηρήσεις, συσχετίσθηκαν με την αγριότητα και την επικινδυνότητα της ερήμου και πέρασαν στους επιγενόμενους με τη μορφή μύθων, όπως αυτός του θεού - δράκοντος, που βγάζει από το στόμα του φωτιά.
Κάποιοι μάλιστα συγχέουν τον Σιν με τον "Τζέηντ", τον ανώτερο θεό του Ταοϊσμού της θρησκείας των Κινέζων.
ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΚΑΙ ΣΑΧΑΡΑ
Οι Αιγύπτιοι, που έπονται χρονολογικά των Χαλδαίων, διακρίνονται επίσης για την πίστη τους στην ιερότητα της Σαχάρας και αυτή η πίστη είναι εμφανής σε αρκετές περιπτώσεις.
Θυμηθείτε ότι τα μεγαλύτερα λατρευτικά αλλά και ταφικά συγκροτήματα της φαραωνικής εποχής βρίσκονται στην έρημο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη νεκρόπολη της Γκίζας και τη νεκρόπολη που ονομάζεται σήμερα Κοιλάδα των Βασιλέων, στην οποία έχουν αποκαλυφθεί πολλοί τάφοι των φαραώ και ανάμεσά τους και εκείνος του πασίγνωστου Τουταγχαμών.
Ιδιαίτερα σ' εκείνη της Γκίζας, δέχονταν - λόγω της πίστης τους στην μετά θάνατο ζωή - ότι υπάρχουν κάτω από τη Μεγάλη Πυραμίδα, οι αίθουσες του Αμενέτ, του δικού μας ’δη, δηλαδή η κατοικία των νεκρών.
Εκεί όμως που η θρησκευτικότητα των αρχαίων Αιγυπτίων εμφανίζεται σε βαθμό υπερθετικό είναι οι μυστηριακές τελετές που γίνονταν στα πόδια της Σφίγγας. Σ' αυτές καλούσαν τον θεό Ρα να κατέβη από τους ουρανούς και να ανυψώσει τους ανθρώπους στο θεϊκό επίπεδο.
Μια μερίδα ερευνητών εμφανίζει την επίκληση ως προερχόμενη από αταβιστικές, δηλαδή από προπατορικές μνήμες. Και πιθανολογεί επισκέψεις από το έξω διάστημα ανεπτυγμένων όντων, τα οποία και επέδρασαν στην εξέλιξη του ανθρώπου. Οι ερευνητές αυτοί ισχυρίζονται ότι τα όντα αυτά μεταβίβασαν σε μια μερίδα, που εξελίχθηκε σε ιερατείο, γνώσεις, οι οποίες αποτυπώθηκαν στα μνημεία της αρχαίας Αιγύπτου.
Κι αυτό γιατί παρατηρούνται σήμερα στοιχεία και αποκαλύπτεται ότι οι διαστάσεις πολλών μνημείων αποτελούν υποπολλαπλάσια των αποστάσεων του πλανήτη μας από άλλα ουράνια σώματα. Αλλά και οι προσανατολισμοί ορισμένων μνημείων ορίζουν τις θέσεις ουρανίων σωμάτων, κατά την εποχή της ανέγερσής τους.
Ειδικότερα αναφέρεται ότι ο προσανατολισμός Σφίγγας ίσως καθορίστηκε έτσι ώστε να δείχνει την ανατολή του Ήλιου στο ζώδιο του Λέοντα, γι αυτό και το σώμα του αγάλματος παριστάνει καθισμένο λιοντάρι. Κάποιοι μάλιστα αναφέρουν ότι η Σφίγγα είχε αρχικά τη μορφή λεονταριού και αργότερα έγινε παρέμβαση σ' αυτή τη μορφή ώστε να γίνει ανθρώπινη και να μοιάζει στο φαραώ Χεφρήνο, που πίστευαν ότι είχε ταφεί στη δεύτερη πυραμίδα.
Σημειώστε ότι μέχρι πρότινος υποστηριζόταν πως οι πυραμίδες χρησίμευαν για τάφοι των Φαραώ. Αυτό όμως αντικρούεται από κάποια ευρήματα στο χώρο των ανασκαφών στη Γκίζα, αφού δεν βρέθηκαν στο εσωτερικό τους ούτε μούμιες ούτε επιγραφές ούτε τίποτε άλλο.
Και αν η σύνδεση των διαστάσεων και προσανατολισμών των μνημείων της Γκίζας μπορεί να χαρακτηριστούν συμπτωματική, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι οι πυραμίδες και ιδίως η Μεγάλη Πυραμίδα διαπιστώνεται ότι ενέχουν δυνάμεις που ερευνά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επιστήμη.
Η έρευνα προκλήθηκε από τη διαπίστωση των αρχαιολόγων ότι απαγορευόταν στους Φαραώ να μπαίνουν μέσα στην Μεγάλη Πυραμίδα για την προστασία της ίδιας της ζωής τους. Και πιθανολογείται ότι το ιερατείο γνώριζε πολύ καλά την ενεργειακή συμπεριφορά του εσωτερικού της Πυραμίδας. Ήξεραν δηλαδή ότι μέσα στην αίθουσα του Βασιλιά γινότανε σε κάθε ζωντανό οργανισμό που θα έμπαινε μέσα, μια απώλεια μάζας και ενέργειας, αυτό που όσοι ασχολούνται με τον εσωτερισμό και το μυστικισμό αποκαλούν Πράνα. Σημειώστε ότι για αυτά τα ενεργειακά πυραμιδικά φαινόμενα υπάρχουν μαρτυρίες και από τον Πυθαγόρα. Αλλά και το γεγονός ότι όλες οι προσπάθειες να φωτογραφηθεί ή να βιντεοσκοπηθεί το εσωτερικό των πυραμίδων έχουν αποτύχει.
Ίσως ορισμένοι να θεωρήσουν όλα αυτά εικασίες. Αλλά πρέπει να σας πω ότι όταν ο Νικήτα Κρούτσεφ επισκέφθηκε την Μεγάλη Πυραμίδα, παρά την επιθυμία του, δεν τόλμησε να μπει μέσα, μετά από επίμονες και απαιτητικές συστάσεις των αρμοδίων υπηρεσιών της χώρας του, χωρίς να δοθεί κάποια εξήγηση.
Εξ άλλου και η παρουσία του ναού και του μαντείου στην όαση της Σίουα (Σίβα), που ήταν αφιερωμένα στον ’μμωνα Ρα, δείχνει τη θέση που κατείχε η έρημος στις πεποιθήσεις των αρχαίων Αιγυπτίων ότι αυτή είναι τόπος για επικοινωνία με κάποιες δυνάμεις από το υπερπέραν.
Μια λεπτομερέστερη επιμέρους αναφορά στους ιερούς τόπους της ερήμου κατά τη φαραωνική εποχή πιστεύω ότι θα απαιτούσε υπερβολικά πολύ χρόνο και θα κούραζε.
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ
Θα περάσω έτσι στους Εβραίους, που η εμφάνισή τους ακολουθεί τη φαραωνική εποχή στη διαδρομή των χιλιετιών, γιατί η έρημος είναι επίσης στενά συνδεδεμένη με την ιστορία τους.
Η Παλαιά Διαθήκη - όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται στο χριστιανικό κόσμο η κατά τους Εβραίους "Μπερίθ", που σημαίνει συμφωνία και εννοεί συμφωνία με το Θεό - αποτελεί, κατά ένα μέρος της, την καταγραφή της περιπετειώδους φυγής τους από την Αίγυπτο και της περιπλάνησής τους στις ερήμους της Σαχάρας και της Ιουδαίας. Αλλά αυτή η ιστορία σας είναι επαρκώς γνωστή και δεν χρειάζεται να την επαναλάβω.
Θα σημειώσω μόνον ότι περιλαμβάνει πολλές θεϊκές επεμβάσεις κατά τις δικές μας θρησκευτικές παραδοχές. Γι αυτές υπάρχει η άποψη ότι η πίστη σ' αυτές τροφοδοτείται από τις ασύλληπτες εμπειρίες που ζει ο άνθρωπος στην έρημο.
ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣ
Νομίζω λοιπόν ότι η κυριότερη αναφορά στα όσα διαδραματίσθηκαν στην έρημο είναι το γεγονός της φλεγόμενης βάτου, που είδε ο Μωυσής και από εκεί άκουσε τη φωνή του Θεού που του έδωσε εντολή να ελευθερώσει το λαό του Ισραήλ από την αιχμαλωσία.
Στην Παλαιά Διαθήκη επισημαίνεται ότι η βάτος ενώ φλεγότανε δεν καιγότανε. Η θεολογική άποψη είναι ότι αυτό σήμαινε παρουσία του Θεού. Μερίδα ερευνητών, χωρίς να αποτολμά να θίξει την παραδοχή για Θεϊκή Παρουσία, υποστηρίζει ότι ήταν εμφάνιση του φυσικού φαινομένου της γεωθερμίας, δεδομένου ότι η περιοχή, όπως σας είπα, είχε και έχει αρκετή γεωθερμία και διαρροή αναφλέξιμων αερίων.
Επιστημονική εξήγηση επιδιώκεται να δοθεί εξάλλου και για το Μάνα εξ ουρανού, που αποδίδεται σε θεϊκή επέμβαση.
Σύμφωνα με τον επικρατέστερο ισχυρισμό των ερευνητών, το Μάνα ήταν σπέρμα αρωματικού φυτού, που είχε φέρει ο άνεμος από κοντινή περιοχή και στο μέγεθος έμοιαζε στο σπόρο του κολίανδρου.
Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας δεν κατονομάζουν το φυτό για να διαπιστωθεί αν υπήρξε ποτέ στην περιοχή. Κάποιοι όμως του δίνουν το όνομα βδέλιον. Αλλά όσο και αν έψαξα δεν βρήκα αναφορά σ' αυτό.
’λλοι πάλι ισχυρίζονται ότι ήταν ανθός από αρμυρίκια. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι το Μάνα δεν έπεσε μόνο για να σωθούν οι Εβραίοι από λιμό. Ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος που έζησε από το 37 μέχρι το 100 μ. Χ., γράφει στο έργο του "Ιουδαϊκή Αρχαιολογία" ότι η τροφή αυτή ήταν ένα βοήθημα στην έλλειψη τροφίμων των κατοίκων της περιοχής μέχρι και την εποχή του. Δηλαδή τα πρώτα μετά το Χριστό χρόνια, αιώνες ολόκληρους μετά την έξοδο των Εβραίων από τη χώρα του Νείλου.
Στη σχετική περιγραφή για το Μάνα αποδίδεται επίσης σε Θεϊκή παρέμβαση και το ότι σχεδόν ταυτόχρονα κάθισε κοντά στο στρατόπεδο των Εβραίων ένα κοπάδι από ορτύκια και εκείνοι έσπευσαν να τα μαζέψουν για να τραφούν
Και εδώ πρέπει να θυμίσουμε ότι μεγάλα μεταναστευτικά σμήνη από ορτύκια και άλλα πουλιά, φθάνουν εκεί όταν στο βορρά επέρχεται ο χειμώνας. Και επειδή είναι καταβεβλημένα από την πολύωρη πτήση, κάθονται στο έδαφος περισσότερο από άλλα, οπότε είναι εύκολο να συλληφθούν.
Θυμηθείτε ακόμη ότι στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι οι Ισραηλίτες, διασχίζοντας την έρημο, είχαν διψάσει και διαμαρτύρονταν γιατί ο Μωυσής τους πήρε από την Αίγυπτο και τους περιέφερε στην έρημο, όπου κινδύνευαν να πεθάνουν από τη δίψα.
Ο Θεός τότε, σύμφωνα με τις Γραφές, διέταξε στο Μωυσή να τους οδηγήσει στο όρος Χωρήβ, που ταυτίζεται από πολλούς μελετητές με το Σινά, και εκεί κτύπησε με τη ράβδο του μια πέτρα και ανέβλυσε νερό.
Εκείνοι που επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα φαινόμενα ως μεταφυσικά και ορισμένοι από αυτούς δεν συντάσσονται με τη θεολογική άποψη περί Θείας επενέργειας, αποδίδουν το γεγονός στην διαπιστωμένη ύπαρξη σε πολλά μεμονωμένα σημεία της ερήμου υπόγειων υδάτων. Μάλιστα χαρακτηρίζουν ένδειξη μοναχικούς φοίνικες ή μικρές συστάδες τους, που φύονται κυριολεκτικά στη μέση της ερήμου, όπου η απουσία νερού εμφανίζεται ως παντελής. Πρόσφατα, μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του BBC, Βρετανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στη Σαχάρα υπάρχουν υπόγειοι ταμιευτήρες νερού που μπορεί να καλύψουν τις ανάγκες της περιοχής για 400 χρόνια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ
Κατά τους χρόνους του Αλέξανδρου, που ακολουθούν, διαπιστώνουμε πως η θρησκεία των Αρχαίων Αιγυπτίων συνεχίζει να συνδέεται με την έρημο. Ιστορικές καταγραφές για το μαντείο του ’μμωνα Ρα στη Σίουα το επιβεβαιώνουν.
Συγκεκριμένα ο Έλληνας ιστορικός από το Αγύριο, τη σημερινή Agira της Σικελίας, Διόδωρος Σικελιώτης, στο βιβλίο του για τον Αλέξανδρο γράφει ότι ο Μέγας Στρατηλάτης ενώ κατευθυνόταν με την ακολουθία του προς την όαση της Σίουα, την τέταρτη ημέρα από την τελευταία υδροληψία, ένας ισχυρός νότιος άνεμος σήκωσε αμμοθύελλα. Ήταν ένα χαμσίνι που απέκρυψε τα μονοπάτια και τα σημάδια του δρομολογίου, με συνέπεια οι οδηγοί να χάσουν τον προσανατολισμό τους. Αλλά ενώ το απόθεμα του νερού είχε εξαντληθεί, μια ξαφνική καταιγίδα έπληξε την περιοχή και το απόσπασμα μπόρεσε να προμηθευτεί νερό για άλλες τέσσερις ημέρες.
Επίσης, κατά τον επίσημο συντάκτη του ημερολογίου της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον ιστορικό Καλλισθένη, μπροστά από το απόσπασμα πετούσαν δύο κοράκια, που έδειχναν την πορεία κράζοντας και βοηθούσαν να βρουν το κύριο σώμα, όσοι έχαναν το δρόμο.
Στο σχετικό κείμενο οι αρχαίοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι αυτά συνέβησαν από παρέμβαση του ’μμωνα Ρα, τον οποίο πολλοί εμφάνιζαν την εποχή εκείνη ως πατέρα του Αλεξάνδρου, αποδεχόμενοι την συχνά εμφανιζόμενη στη μυθολογία επιμιξία θεών και ανθρώπων.
Είναι όμως διαπιστωμένο ότι κάποτε η Σαχάρα πλήττεται από καταιγίδες, ακόμη και χιονοπτώσεις, όπως συνέβη και φέτος στις 8 Μαρτίου όταν το χιόνι κάλυψε μεγάλη έκταση της ερήμου.
Όσον αφορά τα δύο κοράκια που εμφανίσθηκαν και έδειχναν το δρόμο προς την όαση της Σίουα, πρέπει να πούμε ότι τα πουλιά αυτά, οδηγημένα από ένστικτο, διανύουν μεγάλες αποστάσεις μακριά από τις φωλιές τους προκειμένου να βρουν τροφή και πιθανολογείται ότι αυτό τα κατεύθυνε τότε προς την συγκεκριμένη όαση. Θα προσθέσω, ότι κατά την παράδοση της περιοχής μέχρι και σήμερα, το πέταγμα δύο κοράκων θεωρείται ευτυχής οιωνός για τους αυτόχθονες, που ξεκινούν ταξίδι για την όαση.
Καθώς διαπιστώνετε, οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους.
Από τον Διόδωρο αλλά και από τον Αρριανό, γνωστό μας από το γυμνάσιο για το έργο του "Αλεξάνδρου ανάβαση" αναφέρεται εξάλλου, ότι στην όαση αυτή υπήρχε μια παράξενη πηγή. Το νερό της ήταν ζεστό κατά τη διάρκεια της νύχτας - παρά τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες - και παγωμένο κατά την ημέρα, οπότε επικρατούσαν συνθήκες καύσωνα.
Αν και στα αρχαία κείμενα αποδίδεται σε παρέμβαση του ’μμωνα Ρα, σήμερα εξηγείται από την γεωλογία αλλά δεν θα ήθελα να σας κουράσω με την ερμηνεία που δίνεται από την επιστήμη στο γεγονός.
ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ
Με την έρημο συνδέονται, επίσης άμεσα και οι προφήτες του Ισραήλ, από τον προφήτη Ηλία μέχρι και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Κατά τη θεολογική άποψη, η έρημος ήταν για τους Ιουδαίους τόπος προετοιμασίας των προφητών και οι προφητείες τους αποδίδονται σε Θεϊκή επενέργεια. Αλλά ταυτόχρονα και ο τόπος όπου, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ολόκληρος ο λαός περιπλανήθηκε επί σαράντα χρόνια μέχρι να εξαγνιστεί, με μύριες δοκιμασίες, επειδή είχε απαρνηθεί το Θεό του και μετά τη Θεία συγχώρηση να ακολουθήσει η εγκατάστασή του στη γη Χαναάν.
Θα σταθούμε τώρα στο κορυφαίο γεγονός της μετάβασης και παραμονής του Ιησού στην έρημο της Ιουδαίας, όπου κατά την Καινή Διαθήκη τον οδήγησε το Πνεύμα.
Η αναφορά των Γραφών ότι το Πνεύμα οδήγησε τον Ιησού στην έρημο, αμέσως μετά τη βάπτισή Του και όχι κάποια δική Του απόφαση, εκφράζει πιθανώς την αναγκαιότητα της δοκιμασίας, στο ορμητήριο των προφητών.
Εκεί, καθώς γνωρίζετε, ο Ιησούς παρέμεινε επί σαράντα ημέρες και νύχτες χωρίς τροφή και νερό όταν εμφανίσθηκε ο Διάβολος και Του ζήτησε να αποδείξει ότι είναι υιός του Θεού μεταβάλλοντας μια πέτρα σε ψωμί για να κορέσει την πείνα Του.
Ήρθαν επίσης μεταμφιεσμένα με την παραπλανητική μορφή αγγέλων του φωτός και τα πνεύματα της απελπισίας και της δειλίας, της αμφιβολίας και του μίσους σε έναν Θεό που Τον εγκατέλειψε στην έρημο. Και παράλληλα ήρθαν για να Τον δελεάσουν τα πνεύματα της ηδονής και της καλοπέρασης.
Η θεολογική άποψη είναι ότι εκεί δεν υπήρξε αντιπαράθεση του Θεού με τον "άρχοντα του σκότους" αλλά ήταν δοκιμασία της ανθρώπινης φύσης του Θεανθρώπου. Της ανθρώπινης φύσης η οποία, όπως ίσως θυμάστε, εκδηλώθηκε και αργότερα με το "Απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο" στον κήπο της Γεθσημανή και με το "Θεέ μου Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλειπες" επί του Σταυρού.
Η έρημος λοιπόν εμφανίζεται ως ο χώρος, όπου ο Ιησούς κατανίκησε τους ανθρώπινους πειρασμούς και εξουδετέρωσε την επιρροή τους. Απέρριψε τις προτροπές του διαβόλου και με την απόρριψή τους ξεπέρασε το ανθρώπινο οπότε, με τη θεϊκή υπόσταση πλέον, ανέλαβε το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας.
Η καταγραφή είναι ενδεικτική του ότι η έρημος είναι ο τόπος όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζει το υποσυνείδητο, τα ζωώδη κατάλοιπα, ως διαβολική κληρονομιά και δοκιμάζεται παλεύοντας συνειδητά με αυτά μέχρι την τελική νίκη οπότε και επέρχεται η μετουσίωση στην πνευματικότητα και για κάποιους στην αγιότητα.
Σημειώστε επίσης ότι ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς είχε ενταχθεί στην απομονωμένη θρησκευτική κοινότητα των Εσσαίων, στην οποία ανήκε και ο Ιωσήφ.
Οι Εσσαίοι, όπως ίσως γνωρίζετε, οργανωμένοι κοινοβιακά, ζούσαν χωριστά από τον άλλο κόσμο, στο Κουμράν, στην έρημο Εγ-Γαδί της Ιουδαίας, στη Δυτική πλευρά της Νεκράς Θαλάσσης.
Πάλι λοιπόν η έρημος. Και σ' αυτήν βρέθηκε το 1947 μια συλλογή περίπου 900 Ιουδαϊκών χειρογράφων σε περγαμηνή και πάπυρο. Η συλλογή αυτή, που ανακαλύφθηκε σε σπήλαια και αρχαία ερείπια της ερήμου της Ιουδαίας, είναι γνωστή με την ονομασία "χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης" ή ως χειρόγραφα της Οξυρρύγχου. Στο σύνολο τους, αποτελούν τμήμα της βιβλιοθήκης της εβραϊκής κοινότητας των Εσσαίων. Χρονολογούνται τον 2ο και 1ο π.Χ. αιώνα δηλαδή είναι κατά πολύ αρχαιότερα από εκείνα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν ως τα πιο αρχαία.
Η εικασία για παραμονή του Ιησού στην κοινότητα των Εσσαίων στην έρημο, την οποία απορρίπτει η χριστιανική κοινότητα, εδράζεται κυρίως στο γεγονός ότι στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχουν αναφορές για τη ζωή του Ιησού μέχρι την ηλικία των 33 χρόνων - εκτός από εκείνη που εμφανίζεται στο Ναό σε ηλικία 12 χρόνων να διδάσκει το Ιερατείο. Αλλά και η σύγκριση του τρόπου ζωής των Εσσαίων με εκείνο της ζωής του Ιησού αναιρεί κάθε σχετική παραδοχή.
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ
Φθάνουμε έτσι στους χριστιανικούς χρόνους. Τρεις -τέσσερις αιώνες αργότερα, η έρημος καθίσταται και πάλι τόπος δοκιμασίας.
Γνωρίζετε ότι στην έρημο κατέφευγαν, κυρίως από την Αίγυπτο, οι πρώτοι Χριστιανοί και από αυτήν πήραν το προσωνύμιο ερημίτες. Και ο τρόπος της κατά μόνας ασκήσεως σε κελί στην έρημο ονομάστηκε αναχωρητισμός.
Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι η φυγή στην έρημο είχε σαν αιτία την αποφυγή των διωγμών. ’λλοι μελετητές αναφέρουν σαν αίτιο την ανάγκη απομόνωσης και επικοινωνίας με το Θείον.
Η θεολογική άποψη είναι ότι στην έρημο καλλιεργήθηκε η ιδέα του "μαρτυρίου της συνειδήσεως". Επρόκειτο για μία προσομοίωση του σωματικού μαρτυρίου, το οποίο τώρα μεταφερόταν στον πνευματικό τομέα. Όπως οι παλαιοί μάρτυρες κατανίκησαν τα μαρτύρια, στα οποία τους υπέβαλαν οι διώκτες του Χριστιανισμού, οι "μάρτυρες της συνειδήσεως" έπρεπε να κατανικήσουν τα εγκόσμια, που έφερνε μετά το τέλος των διωγμών η σταδιακή εκκοσμίκευση του Χριστιανισμού. Μια εκκοσμίκευση που χαρακτηρίστηκε νέο έργο του διαβόλου.
Λέγεται δηλαδή ότι οι πρώτοι Χριστιανοί, πιστοί στη ρήση του Ιησού από το Σταυρό προς τον μετανοιωμένο ληστή: "Σήμερον μετ΄ εμου έση εν τω παραδείσω", όταν έπαυσαν να θυσιάζονται στο όνομά Του στις ρωμαϊκές αρένες και όπως πίστευαν να πηγαίνουν κατευθείαν στον Παράδεισο, κατέφευγαν στην έρημο. Εκεί υποβάλλονταν σε μύριες στερήσεις, σωματικά βάσανα, νήστευαν - τις πιο πολλές φορές περνούσαν ολόκληρη τη μέρα μόνο με νερό - και προσεύχονταν πιστεύοντας ότι έτσι θα πάνε στον Παράδεισο.
Κάποτε, εξαντλημένοι από τις εθελούσιες αυτές δοκιμασίες έφταναν σε καταστάσεις που δεν περιγράφονται. Κι είχαν εμπειρίες και οράματα, που σήμερα οι επιστήμονες τα τοποθετούν στο χώρο των πνευματικών διαταραχών. Για κείνους όμως ήταν βιώματα πίστης.
Η ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
Κι επειδή αναφερθήκαμε στα οράματα των μοναχών επιβάλλεται να θυμίσουμε ότι μοναχοί της ερήμου ειδοποιήθηκαν μέσω οράματος τον 6ο αιώνα, βρήκαν και κατέβασαν από το όρος Σινά το σκήνωμα της Αγίας Αικατερίνης, το οποίο και εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη.
Καθώς ίσως γνωρίζετε, μετά το βασανισμό και την καρατόμηση της Αγίας στην Αλεξάνδρεια γιατί δεν δέχθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, το σώμα της μεταφέρθηκε επί "πτερύγων αγγέλων" στο όρος Σινά όπου, κατά το συναξαριστή, έμενε άταφο επί πέντε περίπου αιώνες.
Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, όταν ενημερώθηκε για το γεγονός της ανεύρεσης του σκηνώματος, έκτισε τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και το καθολικό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο οποίο και τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη με το λείψανο της Αγίας. Ταυτόχρονα και για την προστασία των μοναχών, ο Ιουστινιανός μετέφερε ως φρουρούς 200 περίπου οικογένειες ελληνικής καταγωγής από την Αλεξάνδρεια και τον Πόντο.
Στη διαδρομή των αιώνων οι απόγονοι των αρχικών φυλάκων, μετά την αραβική κατάκτηση εξισλαμίστηκαν. Αλλά παρά τη διαφορετική πίστη τους, εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να ζουν κοντά στους Έλληνες μοναχούς, να τους προστατεύουν και να τους εξυπηρετούν. Αυτό αποδίδεται και στο γεγονός ότι εδώ η Ιουδαϊκή, η Χριστιανική και η Μωαμεθανική πίστη έχουν κάτι κοινό, δεδομένου ότι η Βίβλος και το Κοράνι περιγράφουν με λεπτομέρειες όσα έγιναν στην Έρημο του Σινά ανάμεσα στο 1500 και το 1200 π.Χ., εποχή στην οποία τοποθετείται η έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο.
Οι σημερινοί υπηρέτες της Μονής είναι απόγονοι των οικογενειών που μετέφερε εκεί ο Ιουστινιανός και αποτελούν μια από τις Αραβικές φυλές των Βεδουίνων, την φυλή Γκεμπελία.
Η παρουσία τους και το κοινό των θρησκευτικών τους παραδόσεων εξασφάλισε στη Μονή αδιατάρακτη πορεία αιώνων, γεγονός που συνετέλεσε στο να αναδειχθεί αυτή στο δεύτερο μεγαλύτερο προσκύνημα για το Χριστιανισμό μετά τους Αγίους Τόπους. Και στη Μονή συγκεντρώθηκαν ανεκτίμητοι θησαυροί του πνεύματος και κειμήλια του Χριστιανισμού από τις απαρχές του μέχρι τις μέρες μας. Η ΟΥΝΕΣΚΟ μάλιστα ανακήρυξε τη Μονή μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.
Θα ήταν ουσιώδης παράλειψη να μην αναφερθούμε και στον ’γιο Αντώνιο, ένα Αιγύπτιο χριστιανό χωρικό, που αγίασε στην έρημο.
Ο ’γιος Αντώνιος, ορφανός από μικρός και από τους δύο γονείς του, είχε καταφύγει στην έρημο όπου αντιμετώπισε απίστευτους πειρασμούς. Νύχτα και ημέρα έκανε ασκητικούς αγώνες και κατάφερε, υπερβαίνοντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης, να νεκρώσει κάθε τι το ανθρώπινο.
Έγινε έτσι ό ασκητής, τον οποίο η Εκκλησία ονόμασε Μέγα και από κάθε μέρος χριστιανικής γης έφθαναν άνθρωποι για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Μεταξύ αυτών ήταν ό Μ. Βασίλειος και ό Μ. Αθανάσιος, ο οποίος και κατέγραψε τη βιογραφία του. Σε ηλικία περίπου 105 χρόνων, ό Μέγας Αντώνιος μετέστη πλήρης ημερών στα ουράνια δώματα.
Φθάνουμε έτσι, στο σύγχρονο κόσμο, στον αντίποδα της αγιοσύνης, στον ’λιστερ Κρόουλυ και την ανάκληση των δαιμονικών μορφών, των οποίων η έρημος υπήρξε καταφύγιο.
Και διαπιστώνουμε ότι η έρημος υπήρξε ενδιαίτημα δαιμόνων αλλά παράλληλα και μήτρα πνευματικής κύησης θεών του παρελθόντος, προφητών, αγίων και μεγάλων διδασκάλων της ανθρωπότητας.
ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
Θα κλείσω την αποψινή ομιλία μου με την υπόμνηση ότι οσάκις αναφερόμαστε στην έρημο, ο νους μας οδηγείται σε παραστάσεις μιας απέραντης άνυδρης, υπέρθερμης αμμώδους εκτάσεως, στην οποία ελλοχεύουν κίνδυνοι ακόμη και για τη ζωή εκείνων που τολμούν να τη διασχίσουν.
Με όσα σας είπα και με τις εικόνες της παρουσίασης ελπίζω να πρόσθεσα κάτι. Σας ευχαριστώ για την προσοχή και την υπομονή σας και ελπίζω να με συγχωρήσετε εάν σας κούρασα.
! Ο Γεώργιος Βαξεβανίδης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου