Έχουν γραφτεί πάρα πολλά βιβλία τα οποία παρουσιάζουν τη δολοφονία του Τζον. Φ. Κένεντι ως αποτέλεσμα συνωμοσίας και για ν' αναφερθούμε και μόνο στο καθένα από αυτά θα έπρεπε να αφιερώσουμε ένα ολόκληρο βιβλίο. Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες συνωμοσίας ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ (Lee Harvey Oswald) πυροβόλησε τον Τζον Κένεντι μόνος του ή σε συνεργασία με άλλους σκοπευτές ή απλώς υπήρξε έναν κοροΐδο, στο οποίο φόρτωσαν την ευθύνη της δολοφονίας του αμερικανού προέδρου οι πραγματικοί δολοφόνοι. Εδώ και σαράντα χρόνια δεν έχουν σταματήσει στιγμή να υφαίνονται θεωρίες συνωμοσίας γύρω από την δολοφονία του Κένεντι και μάλλον θα συνεχίσουν για πολύ ακόμη. Μερικά πάντως γεγονότα είναι αναμφισβήτητα: η πλειοψηφία των μαρτύρων ανέφεραν πως οι πυροβολισμοί έρχονταν από έναν λοφίσκο και όχι από το παράθυρο του Όσβαλντ στο Texas School Book Depository.
Ο Όσβαλντ ήταν ένας μέτριος σκοπευτής κι όμως, σύμφωνα με την επίσημη θεωρία, πυροβόλησε εύστοχα τρεις φορές μέσα σε δύο μόλις δευτερόλεπτα! Η τελευταία κυβερνητική έρευνα, δεν συμφώνησε με το πόρισμα της Επιτροπής Γουόρεν, καθώς συμπέρανε πως υπήρχαν τουλάχιστον δύο σκοπευτές εκείνη την ημέρα στην Dealy Plaza του Ντάλας. Κι ακόμη, με την υπόθεση αυτή ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά το αμερικανικό νομικό σύστημα κυρίως από έλλειψη σοβαρών στοιχείων. Έτσι η υπόθεση της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι παραμένει ουσιαστικά ανοικτή.
Η CIA έκρυψε ή κατέστρεψε κανείς δεν ξέρει πόσα έγγραφα, που θα έριχναν φως στο υπόβαθρο της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι. Ορισμένα από αυτά τα «χαμένα» έγγραφα είχαν σχέση με την απόλυτα μυστική συμμαχία της με τον Φιντέλ Κάστρο. Ο πρώην διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς, «Ο ’νθρωπος που Κρατούσε τα Μυστικά», είπε ψέματα στην Επιτροπή Γουόρεν (Warren Commission), όπου κατέθεσε πως η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ποτέ δεν επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ ως επαφή. Στην πραγματικότητα το 1960, σύμφωνα μ' ένα εσωτερικό μνημόνιο της CIA, η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον «μυστηριώδη» Όσβαλντ.
Η CIA είχε στη διάθεσή της μια κασέτα από τη περιβόητη επίσκεψη του Όσβαλντ στην Πόλη του Μεξικού το καλοκαίρι του 1963, λίγους μόλις μήνες πριν από τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι. Ο Όσβαλντ ή κάποιος που προσποιούνταν τον Όσβαλντ ή κάποιος που αναγνωρίστηκε ως Όσβαλντ πήγε στις πρεσβείες της Κούβας και της Σοβιετικής Ένωσης στην Πόλη του Μεξικού, για να ζητήσει βίζα προκειμένου να ταξιδέψει στην Κούβα του Κάστρο. Αναφέρθηκε πως ο Όσβαλντ συναντήθηκε με Σοβιετικούς πράκτορες και προσπάθησε να πάρει μια βίζα για να επιστρέψει στη Σοβιετική Ένωση, απ' όπου ως γνωστόν είχε αυτομολήσει (και επέστρεψε στις ΗΠΑ με την Ρωσίδα σύζυγό του χωρίς ουσιαστικά εμπόδια εκ μέρους των Σοβιετικών). Γιατί άραγε;
Πάνω σ' αυτό υπάρχουν πολλές θεωρίες. Ίσως ο Όσβαλντ να είχε αποξενωθεί από την «τρέλα» που τον είχε κτυπήσει στα νιάτα του για το μεγαλείο του μαρξισμού. Ίσως να εργάζονταν για λογαριασμό κάποιας μυστικής υπηρεσίας, που συντόνιζε τις επιχειρήσεις κατά της Κούβας του Κάστρο και υπήρχαν αρκετές την περίοδο εκείνη. Ή ίσως κάποιος προσπαθούσε να κάνει τον Όσβαλντ να φαίνεται σαν ένας κομουνιστής, και ως τέτοιος, θα ενέπλεκε τους Σοβιετικούς στη δολοφονία του αμερικανού προέδρου. Μάλιστα μετά τη δολοφονία υπήρξε μια προσπάθεια της CIA να δείξει ως ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Κένεντι τον Κάστρο ή και τον Χρουστσόφ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η φωνή του Όσβαλντ είχε καταγραφεί στην Πόλη του Μεξικού. Βέβαια, μέχρι το 1976, η CIA αρνούνταν την ύπαρξη αυτής της κασέτας. Αξιωματούχοι της δήλωσαν πως όλες οι σχετικές κασέτες είχαν καταστραφεί πριν τη δολοφονία του Κένεντι. Για θολώσει ακόμη περισσότερο τα νερά το FBI, που δεν μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη της κασέτας, δήλωσε πως η φωνή που μαγνητοφωνήθηκε δεν ήταν του Όσβαλντ. Μήπως τελικά κάποιος προσπάθησε να κατασκευάσει την ενοχή του Όσβαλντ στη δολοφονία του Κένεντι;
Αυτό είναι το περίφημο «σενάριο της Πόλης του Μεξικού», που αποτέλεσε αφετηρία έρευνας για πολλούς αμερικανούς συνωμοσιολόγους της δολοφονίας του Κένεντι. Σ' αυτό εμπλέκεται κι ο Αντόνιο Βετσιάνα (Antonio Veciana) αρχηγός της Alpha 66, μιας αντι-καστρικής κουβανέζικης οργάνωσης, με τον οποίο φέρεται να είχε επαφές ο Όσβαλντ. Ο Βετσιάνα δήλωσε σε δημοσιογράφο πως ο Όσβαλντ συναντήθηκε στην Πόλη του Μεξικό με τον «επίσκοπο» (Βishop), ο οποίος υπηρετούσε στη CIA. Σύμφωνα με μια εκδοχή το πρόσωπο αυτό ήταν ο Maurice Bishop, που ήταν και ο επόπτης της CIA στην αντι-καστρική κουβανέζικη οργάνωση Alpha 66. Σύμφωνα όμως με μια άλλη εκδοχή ο «Βishop» ήταν ο ίδιος ο διευθυντής της CIA
Δεν υπάρχει θεωρία συνωμοσίας για την οποία να έχουν γραφτεί τόσο πολλά όσο για τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι. Και δεν υπάρχει θεωρία συνωμοσίας η οποία να έχει δεχθεί τόσες επιθέσεις, όσο αυτή. Η αξιοπιστία των επιθέσεων αυτών σχετίζονται κυρίως με την αναξιοπιστία του Χάρβεϊ Λη Όσβαλντ, μια διεστραμμένη και ταυτόχρονα αξιολύπητη προσωπικότητα. Ενδεικτικό στοιχείο αποτελεί και το βιβλίο Υπόθεση Κλειστή του αμερικανού συγγραφέα Τζέραλντ Πόσνερ (Gerald Posner). Στα κεφάλαια του βιβλίου που αναφέρονται στον Όσβαλντ έχουν τους χαρακτηριστικούς τίτλους «Έμοιαζε Με Μανιακό», «Η Διάθεσή του Ήταν ’σχημη» κ.α.
Ο συγγραφέας Ντικ Ράσελ (Dick Russel) στο βιβλίο του Ο ’νθρωπος που Ήξερε Τόσα Πολλά κάνει λόγο για τρία σχέδια δολοφονίας του Κένεντι το 1963. Βασική πηγή του αποτέλεσε ο Ρίτσαρντ Κ. Νάγκελ (Richard Case Nagell), ο οποίος ισχυρίστηκε πως προσέφερε τις υπηρεσίες του σε αρκετές μυστικές υπηρεσίες. Το πρώτο σχέδιο ήταν μια βομβιστική επίθεση κατά του Κένεντι στο Orange Bowl του Μαϊάμι. Το δεύτερο σχέδιο είχε προγραμματιστεί για το Λος ’ντζελες και σε αυτό εμπλέκονταν ο Vaughn Marlowe, ένας αριστερός τον οποίο παρακολουθούσε στενά κι εκβίαζε η CIA. Τέλος στο τρίτο σχέδιο εμπλέκονταν η KGB, που όμως ήθελε τη ματαίωσή του με την εξουδετέρωση του Όσβαλντ. Για να αποφύγει την εμπλοκή του στη δολοφονία του Κένεντι ο ίδιος ο Νάγκελ προτίμησε να συλληφθεί στις 20 Σεπτεμβρίου του 1963 από την αστυνομία του Ελ Πάσο, με πρόσχημα την απόπειρα ληστείας μιας τράπεζας. Στον αστυνομικό που τον συνέλαβε ο Νάγκελ είπε: «Χαίρομαι που με πιάσατε. Ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι στο Ντάλας». «Τι εννοείς μ' αυτό;» τον ρώτησε αμήχανα ο αστυνομικός. «Θα δεις σύντομα», του απάντησε σιβυλλικά ο Νάγκελ. Δύο μήνες και δύο μέρες αργότερα ο πρόεδρος Κένεντι έπεφτε νεκρός από σφαίρες σκοπευτή στο Ντάλας
Αν απ' όλες τις θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία του Κένεντι αποδεχθούμε τελικά την πιο προφανή, δηλαδή εκείνη που εμπλέκει τον Όσβαλντ, τότε είναι ολοφάνερο πως αυτή αποτελεί την πιο γνωστή περίπτωση χρησιμοποίησης «δολοφόνου μιας χρήσης», κατασκευασμένο κατά πάσα πιθανότητα μέσα από το πρόγραμμα MK-ULTRA. Ο δολοφόνος του JFK, Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ αποδείχτηκε ότι δεν είχε συνείδηση της εγκληματικής του πράξης. Τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο δικαστήριο απέδειξαν ότι ο Όσβαλντ, ναι μεν είχε τραβήξει τη σκανδάλη, αλλά δεν το θυμόταν! Όταν φυσικά άρχισε να θυμάται και κινδύνευε έτσι να αποκαλυφθεί η ανάμειξη της CIA στην υπόθεση, έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου κρατούνταν, τον περίμενε ο Τζακ Ρούμπι, ο οποίος και τον σκότωσε εν ψυχρώ. Ενδιαφέρον είναι ότι ο Τζακ Ρούμπι δεν μπόρεσε να εξηγήσει τους λόγους της πράξης του. Στο τέλος ωστόσο ισχυρίστηκε ότι το έκανε, για να εκδικηθεί το θάνατο του Προέδρου. Ο ερευνητής της υπόθεσης, που μίλησε μαζί του, είχε την εντύπωση ότι ο Ρούμπι είχε πολλά διανοητικά κενά, συχνό φαινόμενο σε θύματα που έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου»...
Ενδιαφέρον έχει επίσης πως ο τότε διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς είχε αναφέρει στην Επιτροπή Γουόρεν, η οποία ερευνούσε τη δολοφονία του JFK, τα εξής σχετικά με τη χρήση της Κυβερνητικής στους ανθρώπους: «Η Κυβερνητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα και στην έγχυση πληροφοριών στο ανθρώπινο μυαλό. Πρόκειται για μια απίστευτα αποτελεσματική μέθοδο για την κατασκευή κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε όλες τις λειτουργίες, τις οποίες αποκαλούμε "διαδικασίες ελέγχου της ανάπτυξης κι εξέλιξης" του ατόμου».
Τελικά ποιος σκότωσε τον πρόεδρο Κένεντι; Ένας «δολοφόνος μιας χρήσης» που κατασκεύασε η CIA; Οι φανατικοί αντι-καστρικοί; Η μαφία; Ο στρατός; Μια μυστική ομάδα πλούσιων δεξιών εξτρεμιστών; Ή μια διαπλοκή όλων αυτών; Υπάρχουν άλλωστε στοιχεία που ενοχοποιούν κάθε μια από τις προηγούμενες ομάδες. Ίσως να υπήρχε μια πολυεπίπεδη συνωμοσία κατά του Κένεντι, που δεν ανακαλύφθηκε χάρη σε μια γιγαντιαία επιχείρηση συγκάλυψης. Μήπως τελικά όλα συνδέονται σε μια ασύλληπτη «ψυχεδελική συνωμοσία», που είχε ως στόχο τον πρόεδρο Κένεντι; Το σίγουρο είναι πως ακόμη και τα πιο καλοφυλαγμένα μυστικά δεν μπορούν να αντέξουν στο χρόνο.
Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Από το 1988 αρθρογραφεί συστηματικά στον ειδικό, κυρίως, τύπο κι έχει δημοσιεύσει πάνω από 1.000 εξειδικευμένα άρθρα σε περισσότερα από 30 περιοδικά. Υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού Strange (1998-2001). Από το Νοέμβριο του 2004 εκδίδει και διευθύνει το ανατρεπτικό περιοδικό ΖΕΝΙΘ και από το Μάρτιο του 2006 την τριμηνιαία έκδοση ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ. Έχει μέχρι στιγμής γράψει δέκα βιβλία: Νίκολα Τέσλα: Ο Προφήτης του 21ου Αιώνα (1999), Μυστική Σερβία (1999), Απαγορευμένη Τεχνολογία (2000), Γεωπολιτική του Αρχιπελάγους: Ο Ελληνισμός στην Εποχή της Παγκοσμιοποίησης (2000), Ελεύθερη Ενέργεια (2001), Μετα-Αποκάλυψη Τώρα (2002), Θεωρίες Συνωμοσίας (2003, μαζί με τον Λουκά Καβακόπουλο), Από τις εκδόσεις ΑΓΝΩΣΤΟ κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο Θαυμαστός Κόσμος του Τέσλα (2004) και Mind Control: O Πόλεμος για τον Έλεγχο του Νου (2005 ), Στοιχειωμένα Βαλκάνια (μαζί με τη Μίλιτσα Κοσάνοβιτς, 2005) και το τολμηρό και ανατρεπτικό βιβλίο Γκρίζα Ελλάδα: Η Ανατομία του Ελληνικού Συνδρόμου (το 2005). Όλα τα βιβλία του οδηγήθηκαν σε πολλές επανεκδόσεις κι έγιναν αφορμή για δημιουργικές συζητήσεις, ακόμη και διαφωνίες. Έχει επίσης συμμετάσχει με εκτενή κείμενά του σε πολλά συλλογικά. Ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, ενώ ταξιδεύει συχνά στη βαλκανική ενδοχώρα. Για επικοινωνία με το συγγραφέα: stamkos@post.com �a target="_blank" style="color: #0000FF; text-decoration: underline; text-underline: single" href="http://www.stamkos.gr">www.stamkos.gr και www.agnosto.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου