Τα παρακάτω συμβάντα έχουν μια σπονδυλωτή μορφή ... Επειδή διαδραματίζονται σε μία συγκεκριμένη περιοχή στα ανατολικά της Λέσβου θεωρούμε ότι πιθανό να αποτελούν απόρροια ενός γεγονότος που η εξέλιξή του το στοίχειωσε τοποθετώντας το στον χώρο του μυστηρίου, του ανεξήγητου.
Από τα στοιχεία που συλλέξαμε καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η χρονική αφετηρία του γεγονότος τοποθετείται πολύ παλιά, κάπου στο 1770 - 1800. Από τότε και μέχρι σήμερα (τελευταίες αναφορές ) ένα πλήθος από γεγονότα και περιγραφές σκεπάζουν με το πέπλο του μυστηρίου την όποια εξήγηση. Και είναι τρεις οι επιλογές που προκύπτουν : Της πλήρους απόρριψης, της παρερμηνείας, και της θετικής αποδοχής.
Η συγκέντρωση των στοιχείων έγινε για το διάστημα πριν το 1989 μιλώντας με τους κατοίκους της περιοχής. Κατά το διάστημα 1989 - 1991 από ιδία εμπειρία αφού βρισκόμασταν στο νησί και για το μετέπειτα χρονικό διάστημα από έρευνα που πραγματοποιήσαμε σε επισκέψεις μας, καθώς το θέμα μας ενδιέφερε και μας προβλημάτιζε έντονα. Σε κάποια σημεία των περιγραφών μας ενδεχομένως να υπάρχουν κάποια κενά. Αυτό οφείλεται στις εκκρεμότητες και τις ελλείψεις με τις οποίες ήρθαν σε μας οι πληροφορίες και οι μαρτυρίες των συνομιλητών μας. Όταν πρόκειται να συγκεντρώσεις στοιχεία που προέρχονται από πολλούς ανθρώπους και μάλιστα να αφορούν πολύ παλιά γεγονότα είναι φυσικό να υπάρχει κάποια σύγχυση.
*Περιορισμός* : Επειδή πολλά από τα περιστατικά εξελίχθηκαν σε περιοχές που ανήκουν στον στρατό, για ευνόητους λόγους πρέπει να είμαστε κάπως ¨ανακριβείς ¨ στις περιγραφές εκείνες που τις αφορούν και να περιοριστούμε στην γενική αναφορά τους ή κόβοντας μέρος της ονομασίας τους .
Κάποια περιστατικά δεν συνδέονται με το βασικό θέμα του άρθρου. Επειδή όμως συμβάλλουν σε μια πιο γενική εικόνα για την μυστηριώδη Λέσβο τα αναφέρουμε.
Λέσβος ( Περιοχή παραλίας Θερμής - Τέλη Αυγούστου 1985 )
Μια παρέα από 7 άτομα έχει συγκεντρωθεί στην παραλία όταν γύρω στις 1.30 μ.μ. αντιλαμβάνεται ότι στο βάθος πίσω από την φωτιά που έχουν ανάψει κινούνται κάποιες σιλουέτες. Παρακολουθώντας καλύτερα έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι οι σιλουέτες αυτές χάνονται, εμφανίζονται και εξαφανίζονται με διαφορά κάποιων δευτερολέπτων κάθε φορά. Αν και η έκπληξη ήταν μεγάλη τις ακολουθούν από μεγάλη όμως απόσταση ( χωρίς να τις χάνουν ) περίπου 40 - 50 μέτρα, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν γιατί πρόκειται. Οι μάρτυρες ορκίζονται ότι κατά την διάρκεια του περιστατικού που κράτησε γύρω 3 - 4 λεπτά ακουγόταν μια περίεργη απαλή ψαλμωδία και ταυτόχρονα μεταλλικοί ήχοι , σαν να ακουμπούσαν κάποια μέταλλα μεταξύ τους. Οι σιλουέτες που ήταν περίπου 10 - 12 φαίνεται να ξεκίνησαν αυτή την πορεία τους από την ακτή και χάθηκαν κυριολεκτικά μπροστά από τα μάτια των ατόμων που τις ακολουθούσαν την στιγμή που μπήκαν στον χωματόδρομο που περνά δίπλα από το εκκλησάκι της περιοχής. Την στιγμή εκείνη η ορατότητα ήταν λόγω του φεγγαριού πάρα πολύ καλή για νύχτα, κάτι που βοήθησε τους μάρτυρες να βλέπουν ξεκάθαρα τις εμφανίσεις και εξαφανίσεις αυτών των σιλουετών ! Την επόμενη μέρα ψάχνοντας στην αμμουδιά δεν διέκριναν κάτι που να έδειχνε ότι αυτή είχε ¨περπατηθεί ¨ το προηγούμενο βράδυ, εκτός από κάποιες λεπτές αλλά βαθιές γραμμές στην άμμο. Σαν κάτι να σερνόταν ! Αλλά κανέναν ίχνος από βήματα.
Αξίζει να τονίσουμε ότι το συγκεκριμένο σημείο της παραλίας δεν είναι ιδιαίτερα προσεγγίσιμο, και οι δυνατοί άνεμοι της ημέρας πέφτουν το βράδυ αφού προηγουμένως έχουν στρώσει την άμμο της παραλίας. Επομένως κάθε βραδινή ¨αναστάτωση ¨ θα ήταν δυνατόν να αποτυπωθεί. Παρόλα αυτά τίποτα δεν αποτυπώθηκε εκτός από τις λεπτές βαθιές γραμμές.
Την ίδια περίπου χρονική περίοδο κάτοικοι της περιοχής που διέρχονταν βραδινές ώρες από εκεί ισχυρίζονταν ότι από την μεριά της θάλασσας άκουγαν κραυγές. Αρχικά πίστεψαν ότι ίσως να προέρχονταν από κάποιους λαθρομετανάστες που κινδύνευαν. Επειδή όμως τίποτα τέτοιο δεν αποδείχτηκε και το γεγονός συνεχίστηκε, δεν μπόρεσαν ποτέ να το εξηγήσουν και το απέδωσαν σε κάτι το ανεξήγητο. Κάτι που στοίχειωνε την περιοχή.
Λέσβος ( Περιοχή παραλίας Θερμής )
Τον Χειμώνα του 1988 ( δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε περισσότερο την χρονική στιγμή ) σκοποί του φυλακίου Πρ ( * ) γίνονται μάρτυρες της διέλευσης σκιών ανάλογη με αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Συνέβη τις βραδινές ώρες, κράτησε περίπου τρία λεπτά και χάθηκαν όταν οι στρατιώτες πλησίασαν εκεί. Και εδώ αναφέρθηκαν μεταλλικοί ήχοι και ψαλμωδία. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά κοντά στο συγκεκριμένο φυλάκιο, ενώ υπήρξε μαρτυρία για σειρά μικρών φώτων ( καντήλια που φάνηκαν να κινούνται αργά σε μικρά, στενά μονοπάτια στο απέναντι ύψωμα.
Λέσβος ( Περιοχή παραλίας Θερμής )
Τον Χειμώνα του 1989 μια στρατιωτική περίπολος του φυλακίου Πρ ( * ) γύρω στις 3.30πμ διεξάγοντας έρευνα στις ακτές για λαθρομετανάστες και κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες, περνά δίπλα από την μικρή εκκλησία που βρίσκεται στην παραλία της Θερμής. Την εκκλησία ελάχιστοι την επισκέπτονταν εκείνη την περίοδο και είναι φυσικό να μην υπήρχαν αναμμένα κεριά ειδικά αυτή την ώρα ( σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ξημερώματα, στην καρδιά του χειμώνα ). Στην επιστροφή της περιπόλου περίπου 1 ώρα μετά οι στρατιώτες αντιλήφθηκαν φως στο εσωτερικό της εκκλησίας και πλησιάζοντάς της διαπίστωσαν ότι προερχόταν από αναμμένα κεριά. Η ώρα ήταν περίπου 4.30 πμ ! Θα ήταν απίθανο να μεταβεί κάποιος κάτω από αντίξοες συνθήκες και τέτοια ώρα σε ένα απομακρυσμένο και σχεδόν εγκαταλειμμένο εκκλησάκι για να ανάψει τα κεριά !
Λέσβος ( Περιοχή Μανταμάδος )
Τον χειμώνα του 1991, στα μέσα Φεβρουαρίου ένα στρατιωτικό τζίπ εξωτερικής εφόδου διενεργεί αιφνιδιαστικές επισκέψεις ( εφόδους ) στα φυλάκια των ακτών. Η συγκεκριμένη βραδιά ήταν μια από τις πιό σκληρές χειμωνιάτικες βραδιές του χειμώνα του 1990 από άποψη ανέμων, κρύου και βροχόπτωσης. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι η ταχύτητα του ανέμου ανατολικά της Λέσβου άγγιζε τα 12 μπωφόρ. Αν και δεν βρίσκουμε την σκοπιμότητα τέτοιων ελέγχων υπό τέτοιες συνθήκες ( υποκειμενική εκτίμηση ), εν τούτοις το τζίπ διενεργώντας έλεγχο αρχικά στο φυλάκιο της Πρ (*), προχώρησε στο επόμενο, αυτό του Μαν (*). Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την διάρκεια της διαδρομής προς το φυλάκιο της Πρ (*) κοντά στην παραλία της Θερμής, το τζίπ κινδύνευσε να βγει εκτός δρόμου 3 φορές και να πέσει σε βαθιά χαντάκια που βρίσκονται στα αριστερά του δρόμου με κατεύθυνση προς τα βόρεια. Παράλληλα δεχόταν μεγάλο όγκο θαλασσινού νερού από τα δεξιά καθώς οι σφοδροί άνεμοι έφερναν τα κύματα πάνω από τον δρόμο σε ύψος αρκετών μέτρων. Μετά το φυλάκιο της Πρ (*) το στρατιωτικό όχημα, μέσα σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες έφτασε στο φυλάκιο του Μαν ( * ). Το συγκεκριμένο βρίσκεται σε μια θέση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακρωτήρι και η προσέγγιση σ’ αυτό γίνεται μέσω ενός στενόμακρου ανηφορικού χωματόδρομου. Η σφοδρότητα του ανέμου και η χαμηλή ορατότητα ήταν στιγμές που θα μπορούσαν να ρίξουν το όχημα στο γκρεμό. Κρίθηκε απαραίτητο να αναβληθεί και να μεταφερθεί για την επόμενη μέρα η επιστροφή όπως και έγινε.
Το πρωί οι συνθήκες από άποψη ανέμων είχαν καλυτερεύσει, ενώ εξακολουθούσε η βροχόπτωση. Το τζίπ κινήθηκε προς την έξοδο για την επιστροφή όταν ξαφνικά σταμάτησε αφού ένας μεγάλο λευκός όγκος βρισκόταν πάνω στο δρόμο. Έκπληκτο το πλήρωμα διαπίστωσε ότι ο όγκος ήταν ένας μεγάλο λευκός μαρμάρινος σταυρός και μια μαρμάρινη τετράγωνη βάση. Την έκπληξη διαδέχτηκε ο προβληματισμός και αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι ότι αυτά τα αντικείμενα απομακρύνθηκαν με άλλο όχημα από εκεί. Οι φήμες έλεγαν ότι προέρχονταν από το νεκροταφείο του χωριού Μανταμάδος.
Είναι αδιανόητο το τι μπορεί να είχε συμβεί. Τα ερωτήματα πολλά, αλλά συγκλίνουν στο εξής ένα : ποιοι ήταν αυτοί ή τι ήταν τελικά αυτό που κατά την διάρκεια μιας βραδιάς με σφοδρή κακοκαιρία, σε συνθήκες πραγματικού κινδύνου ( ειδικά για το μέρος πού διαδραματίστηκε το συμβάν ) , να καταφέρνει να μετακινήσει σε έναν επικίνδυνο δρόμο, και μέσα από διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων ένα τόσο βαρύ αντικείμενο. Και που θα μπορούσε να απέβλεπε αυτή η ενέργεια. Σίγουρα μια τέτοια πράξη δεν μπορεί να ήταν προϊόν ορθής σκέψης, φυσιολογικού ανθρώπου ή ανθρώπων. Ίσως όμως ήταν πράξη ¨μη ανθρώπων¨..........
Σε διαφορετικές χρονικές στιγμές παρουσιάζονταν φήμες για τις σκιές που εμφανίζονταν και χάνονταν. Πολλές από αυτές πιθανόν να μην ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Ίσως κάποιες άλλες να ήταν επανάληψη, ανάπλαση παλιών αναφορών, που στο πέρασμα του χρόνου, και από στόμα σε στόμα κάπως να παραποιήθηκαν. Η εντύπωση όμως που αποκομίσαμε ήταν ότι υπήρχε μια βάση. Ότι κάποια γεγονότα, συνέβαιναν και έφερναν στο φως την ανησυχία. Η εκτίμησή μας ήταν ότι ακόμα και αν κάποιοι από τους συνομιλητές μας γνώριζαν δεν ήταν διατεθειμένοι να μας επιβεβαιώσουν τα όσα γνώριζαν ( ή είχαν ακούσει ). Συνέβαινε όταν μιλούσαν πολλές φορές να αφήνουν να διαχέεται η εντύπωση ότι οι ίδιοι δεν τα πίστευαν αλλά απλά μπορεί και να είχαν συμβεί. Αυτό σίγουρα υποκρύπτει μια φοβία ( καθιερωμένη στην Ελληνική κοινωνία και όχι μόνο ) : ότι η αποδοχή, η πεποίθηση για την ύπαρξη υπερφυσικών καταστάσεων και συμβάντων είναι κάτι που μπορεί να παρεξηγηθεί και να στιγματίσει.
Λέσβος ( Περιοχή Μόριας )
Στο χωριό Μόρια οι φήμες περί ύπαρξης βρυκολάκων υπήρχαν ακόμα και πρόσφατα. Κάποιοι κάτοικοι μάλιστα ισχυρίζονταν ότι ήταν έντονα τα περιστατικά την δεκαετία του 1940.
Στην περιοχή του στρατοπέδου της Μ. (*) οι σκοπιές έγιναν διπλοσκοπιές ( φυλάσσονταν ταυτόχρονα από 2 άτομα ), όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα οι στρατιώτες έβλεπαν μια κοπέλα να περιφέρεται τις πρωινές ώρες και λίγο πριν χαράξει με σκισμένα λευκά και αιματοβαμμένα ρούχα στους ελαιώνες γύρω από το στρατόπεδο. Αρχικά υπήρξε αμφισβήτηση και όπως πάντα ειρωνεία. Όταν όμως τα περιστατικά συνεχίστηκαν και επιβεβαιώθηκαν κρίθηκε επιβεβλημένο για ψυχολογικούς λόγους να επανδρωθούν οι σκοπιές με δύο άτομα ( αν και η συγκεκριμένη επιλογή για ευνόητους λόγους διαψευδόταν ) .
Η επιβεβαίωση για την θέαση του φαντάσματος της κοπέλας έγινε και από βοσκούς που είχαν κοπάδια στην περιοχή. Αυτοί απέφευγαν να κινούνται σε αυτό το μέρος και ειδικά τις πρωινές ώρες.
Λέσβος ( Περιοχή Μοναστηριού Αγίου Ραφαήλ )
Στη Λέσβο, και ειδικά στην περιοχή της Θερμής όπου βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, έχουν αναφερθεί περιστατικά που τα συνδέουν με την εμφάνιση του Αγίου. Κάποιοι που έμειναν στους ξενώνες που έχουν φτιαχτεί εκεί, ισχυρίζονται ότι έχουν γίνει μάρτυρες της θέασης του Αγίου, ενώ είναι χαρακτηριστικές κάποιες περιπτώσεις που μιλούν για ομαδική θέαση και όχι από μεμονωμένα άτομα κάτι που θα μπορούσε να αμφισβητηθεί.
Τον Απρίλιο του 1987 μια οικογένεια από την Αθήνα είχε μεταβεί στο μοναστήρι προκειμένου να ζητήσει την ¨βοήθεια ¨του Αγίου για το 7χρονο κοριτσάκι που είχαν με σοβαρό πρόβλημα στα πόδια, κάτι που το είχε καθηλώσει στο αναπηρικό καροτσάκι μέχρι την ηλικία αυτή. Η οικογένεια έμεινε στην λουτρόπολη της Θερμής περίπου μια εβδομάδα και επισκεπτόταν καθημερινά το μοναστήρι ζητώντας την βοήθεια του Αγίου.
Την τελευταία μέρα της διαμονής τους επισκέφτηκαν το μοναστήρι, για τελευταία φορά. Στον γυρισμό, περίπου στις 6.30 το απόγευμα, ακολουθώντας τις κατηφόρες που οδηγούν στο κεντρικό δρόμο, ανάμεσα σε μια ημιδασωμένη περιοχή, συνέβη το ακόλουθο περιστατικό που όντως εντυπωσιάζει. Σε κάποια στροφή του δρόμου, που η ορατότητα ήταν περιορισμένη, ο οδηγός, πατέρας του κοριτσιού αντιλήφθηκε την τελευταία στιγμή μια σιλουέτα, μια μορφή να προσπαθεί να διασχίσει κάθετα τον δρόμο. Και περιγράφει : ¨ Ήταν σαν να υπήρχε αλλά και να μην υπήρχε. Έλεγες ότι αν επιχειρούσες να την αγγίξεις θα χανόταν. Φορούσε αν μπορείς να το πεις αυτό μια κάπα σκούρα. Η σύζυγός μου και το παιδί μου προσπαθούσαν να κοιμηθούν. Είμασταν πολύ κουρασμένοι αλλά και πολύ απογοητευμένοι αυτές τις μέρες, και εγώ αυτό που έβλεπα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων σκέψης υπέθεσα μήπως ήταν και στην φαντασία μου. Αντέδρασα από ένστικτο. Φρενάρισα απότομα, και επειδή βρισκόμουν σε στροφή το αυτοκίνητο βγήκε έξω προς τα δεξιά του δρόμου. Ένα όχι πολύ μεγάλο ανάχωμα έκανε το αυτοκίνητο να αναπηδήσει τουλάχιστον 3 με 4 φορές. Τα τραντάγματα ήταν πολύ απότομα και η κόρη μου που είχε ξαπλώσει στα πίσω καθίσματα βρέθηκε πεσμένη στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, έχοντας χτυπήσει τα πόδια της στις βάσεις των μπροστινών καθισμάτων. Η ταραχή μας ήταν μεγάλη, και βγαίνοντας από το αυτοκίνητο - που δεν είχε πάθει κάτι σοβαρό - προσπαθήσαμε να συνέλθουμε, ενώ αμέσως μετά μεταβήκαμε στην πόλη της Μυτιλήνης για να την δει γιατρό. Δεν διαπίστωσε κάτι, τουλάχιστον πέρα από το πρόβλημα που ήδη είχε αλλά μας συνέστησε όταν επιστρέψουμε στην Αθήνα να το επανεξετάσουμε. Έτσι και έγινε. Στο άμεσο χρονικό διάστημα που ακολούθησε αυτό το περιστατικό, παρατηρήσαμε μια απίστευτη πρόοδο στην κίνηση των ποδιών της κόρης μου και σήμερα 6 χρόνια μετά περπατάει. Όχι τέλεια αλλά περπατάει. Ερχόμαστε πια σχεδόν δύο φορές τον χρόνο. Έτσι έγιναν τα πράγματα. Όπως τα περιέγραψα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που είδα. Ίσως ο Άγιος Ραφαήλ. Αλλά ότι και να ήταν, προξένησε το ατύχημα, και έγινε ότι έγινε. Ότι πιο καλό για την ζωή του παιδιού μου ! ( Ο διάλογος με τον συγκεκριμένο άνθρωπο έγινε το καλοκαίρι του 1993, και τον μεταφέραμε όσο πιο αυτούσιο μπορούσαμε, στηριζόμενοι στην μνήμη και στις σημειώσεις μας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου