Στερείται κάθε είδους διαδρομές, το έδαφος είναι ως επί το πλείστον από
πυκνό δάσος θάμνων και γεμάτο από ξεριζωμένα δέντρα, αμέτρητους βάλτους
και σμήνη εκατομμυρίων κουνουπιών.
Με λίγα λόγια, είναι ένα αρχαίο δάσος ένα ιδανικό σκηνικό για τους μύθους και τους θρύλους γύρω από παράξενα πλάσματα και ανώμαλες ζώνες όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Ακόμη και η τοπική άγρια θηλυκιά άνθρωπος – Chuchuna απέχει πολύ από το πιο συναρπαστικό μυστήριο απ ‘όλα, όπου είναι ένας παράξενος μύθος( για την Ρωσική << Κοιλάδα του Θανάτου >>.
Παραδόσεις υπάρχουν πολλές, από νομάδες, κυνηγούς, από την νομαδική φυλή των Evenks ( Έβενκς ) αλλά και οι Yakutians ( Γιουκάτιανς ) που περιφέρονται σε αυτές τις κοιλάδες εδώ και 5000 χρόνια. Και οι δυο νομαδικές αυτές φυλές αλλά και άλλες της περιοχής έχουν ιστορίες πολλές να αφηγηθούν για τα ( kheldyu –Κχέλντιγιου ) τα σιδερένια θολωτά σπίτια των θεών όπου βγαίνουν αενάως από το παγωμένο έδαφος και τα οποία ξανά μπαίνουν από εκεί που βγήκαν.
Αυτοί οι λείοι, κοκκινωποί σχηματισμοί έχουν συχνά ένα άνοιγμα στην κορυφή, με μια σκάλα που οδηγεί κάτω σε μια κυκλική στοά με πολλά δωμάτια όπου είναι φτιαγμένα από << μέταλλο >>. Παρά τις θερμοκρασίες που πέφτουν κάτω από τους 40 βαθμούς κελσίου έξω, οι εσωτερικοί χώροι λέγεται ότι είναι ευχάριστα θερμοί. Οι παλαιότεροι Yakutians δεν γνωρίζουν την προέλευση αυτών των << σπιτιών >> ή σε ποιον ανήκουν αλλά έχουν διάφορες ιστορίες για αυτά.
Τα συνδέουν αόριστα με τους αρχαίους δαίμονες της Τάιγκα, Niurgun Bootur
( Νιαργκούν Μπουτούρ )και Tong Duurai ( Τόνγκ Ντάραϊ ) (βλ. θρύλοι των
Yakutian, παρακάτω). Αυτές οι μυστηριώδεις δομές που οι ντόπιοι επίσης
τις αναφέρουν ως olguis ( Όλγκϊσς ) , ή ανάποδα << καζάνια
>> – λέγεται ότι έχουν σφυρηλατηθεί από έναν άγνωστο μέταλλο,
είναι απίστευτα σκληρά και με ευκρινείς άκρες. Κανείς δεν έχει ποτέ του
καταφέρει να κόψει ακόμη και ένα κομμάτι.
Μέσα στην πάροδο του χρόνου, η Yakutians έχουν παρατηρήσει ότι κάποια << καζάνια >> σταδιακά βυθίζονται στο παγωμένο έδαφος και εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες κυκλικές κηλίδες όπου και ξεχωρίζουν στην βλάστηση περίεργα. Αυτές οι κηλίδες είναι επικίνδυνες για όλα τα όντα. Αν κάποιος μείνει πάρα πολύ ώρα θα νιώσει ένα μεγάλο πονοκέφαλο και θα επιτευχθεί από μια άγνωστο θανατηφόρα ασθένεια. Για το λόγο αυτό, από τους πρεσβύτερους των φυλών εδώ και πολύ καιρό οι περιοχές αυτές είναι απαγορευμένες κάποιος να πάει ή να τις διαβεί, δηλώνοντας ότι τους καταράστηκαν οι αρχαίοι θεοί. Η περιοχή ονομάζεται Uliuiu Cherkechekh ( Ουλιούιου Τσερκετσέκχ – η Κοιλάδα του Θανάτου ).
Σε αυτό το οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι το αν πρόκειται για οπλικά
συστήματα ενός αρχαίου πολιτισμού ο οποίος ήταν ποιο εξελιγμένος
τεχνολογικά από ότι είμαστε εμείς σήμερα και το άλλο είναι ότι μπορεί να
ήταν οπλικά συστήματα ενός εξωγήινου πολιτισμού όπου είχε φτιάξει μια
βάση εδώ στην γη!!!! Το πιο είναι το σωστό δεν μπορώ να το γνωρίζω ώστε
να αποφανθώ, αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι σε ένα μέρος στην Βόρια
κεντρική Ανατολική Σιβηρία υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο εδώ και
πάρα πολύ καιρό.
Το 1854 ο γεωλόγος-γεωγράφος ερευνητής νέων επιστημών Ρίτσαρντ Κάρολμακ ο οποίος για λογαριασμό του Ρώσικου Νάσιοναλ Τζεογράφικ ερεύνησε την εν λόγο περιοχή και ανέφερε ότι υπήρχαν μεταλλικά σχήματα, σε τύπου ημισφαιρίου χωρίς όμως να υπάρχουν ενδείξεις όπλων. Αυτά τα είδε στην περιοχή Yakutia ( Γιακούτια ) στην Σιβηρία όπου οι ντόπιοι την κοιλάδα στην οποία εμφανίζονται από το έδαφος τα μεταλλικά αυτά αντικείμενα την έχουν ονομάσει η << κοιλάδα του θανάτου >>!!!! Οι ντόπιοι οι τα ονομάζουν Κόλντρεν βρήκε λοιπόν αυτά τα Κόλντρεν και τα σκιτσογράφησε. Αυτά όμως που σκιτσογράφησε ήταν από καιρό χωρίς λειτουργία και μισάνοιχτα όπως μια αχιβάδα…
Οι ντόπιοι από την γύρω περιοχή δεν πατάνε πλέον εκεί, αλλά και κανείς
από αυτούς δεν μιλά για το τι υπάρχει εκεί πλέον δείχνοντας έναν
υπέρτατο τρόμο της κατάστασης που επικρατεί. Αν και οι πρώτες αναφορές
για την ύπαρξη αυτών των παράξενων αστραφτερών τύπου οβάλ μεταλλικών
κατασκευών είναι γνωστό από την εποχή των τσάρων κανείς δεν είχε δώσει
σημασία ιδιαίτερη πιστεύοντας ότι είναι δεισιδαιμονίες των ντόπιων!!!!
Μια από τις φυλές των ντόπιων ονόματι Γιάτσκου λέει ότι σε εκείνη την
περιοχή κατοικεί το υπέρτατο κακό και το αποφεύγουν όσο τίποτα άλλο στην
ζωή τους!!!! Μιλάνε για αιθερικούς δαίμονες όπου μπορεί κάποιος να τους
δει το βράδυ να μάχονται αναμεταξύ τους. Αυτές οι ερμηνείες είναι
αξιοσημείωτο ότι υπάρχουν εδώ και τέσσερεις αιώνες, μια από τις βασικές
τους ιστορίες για τον τόπο αυτή είναι η εξής:
<< Πάνε χιλιάδες χρόνια πίσω, η γη εδώ δεν ήταν κρύα όπως είναι τώρα. Ήταν ζέστη και ο ήλιος έλαμπε τόσο που έδινε ζωή χαρισάμενη σε όλους. Στην γύρω περιοχή υπήρχε μια μεγάλη χώρα όπου όλοι τους ήταν θεοί! Όλα ήταν αυτόματα και εξυπηρετούσανε τους θεούς στα πάντα. Επειδή βαριόντουσαν να πετάνε πλέον οι θεοί είχαν φτιάξει αυτόματες μηχανές που έμπαιναν μέσα και τους πήγαιναν όπου έλεγαν οι θεοί να τους πάνε. Όλα πήγαιναν καλά στην θεϊκή αυτή πόλη ώσπου μια μέρα οι δαίμονες θεοί ήρθαν ιπτάμενοι και αυτοί με αυτόματες ιπτάμενες μηχανές θέλοντας να διεκδικήσουν την θεϊκή πόλη. Έγιναν σφοδρές μάχες για χρόνια μεταξύ των θεών και των θεϊκών δαιμόνων ώσπου ένα πρωί ένας τεράστιος ήλιος εμφανίστηκε με ένα τεράστιο θόρυβο! Όσοι τον κοίταξαν έστω και από πολύ μακριά τυφλώθηκαν αμέσως. Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού σηκώθηκε με μιας και έκρυψε τον ήλιο για μέρες!
Μια ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές μα ας γυρίσουμε στο θέμα μας:
Υπάρχουν σύγχρονες ιστορίες ταξιδιωτών, οι οποίοι και βρήκαν τα καζάνια Τάιγκα κατά λάθος. Ο Μιχαήλ Koρέτσκι από το Βλαδιβοστόκ έγραψε στην εφημερίδα Trud ( Τράντ ):
Είχα πάει στην Κοιλάδα του Θανάτου τρεις φορές. Η πρώτη ήταν το 1933, όταν ήμουν 10 χρονών. Η δεύτερη το 1937! Και τελικά το 1947 με μερικούς φίλους. Είδα συνολικά επτά από τα μεταλλικά << καζάνια >>! Όλα φαινόταν μυστηριώδης τα μέτρησα και είχαν 6-9 μέτρα σε διάμετρο. Η βλάστηση γύρω τους ήταν περίεργη, πιο πλούσια από ό, τι τα γύρω φυτά, με φύλλα γιγάντιας κολλιτσίδας, με μακριούς μίσχους και παράξενο γρασίδι δύο φορές τόσο ψηλό όσο ένα άτομο.
Από την τελευταία επίσκεψη, του Korecky και των συντρόφων του πέρασαν τη νύχτα σε ένα από τα μεταλλικά << καζάνια >>!!!! Αν και τίποτα το δραματικό δεν συνέβη εκείνο το βράδυ, ένας φίλος του έχασε όλα του τα μαλλιά μέσα σε ένα μήνα και ο Korecky ανέπτυξε δύο μικρές φλύκταινες στο μάγουλό του, που ποτέ δεν θεραπεύτηκαν.
Το 1936, ένας γεωλόγος που επισκέπτονται την Olguidakh ( Όλγκαντακχ ) ποταμό (ή την χώρα με το ένα μεταλλικό καζάνι), βρήκε ένα << καζάνι >> που δεν ήταν εντελώς βυθισμένο. Ένα ομαλό ημισφαίριο του μετάλλου 2 εκατοστά πάχος και με ευκρινείς άκρες, με κοκκινωπό χρώμα. Μόλις το ένα πέμπτο του ήταν πάνω από το έδαφος και το άνοιγμα στο θόλο του ήταν προσιτό σε ένα άτομο όπου κάθεται πάνω σε ένα τάρανδο. Ο γεωλόγος έστειλε την περιγραφή του στην πρωτεύουσα Yakutsk, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία έρχεται από ένα Evenki ( Εβένκι) κυνηγό ο οποίος ήξερε πολύ καλά την περιοχή. Το 1971, ο ίδιος υποστήριξε ότι έχει βρει ένα μεταλλικό << καζάνι >> στο έδαφος στο οποίο είδε μέσα σε αυτό τα σώματα των skinny ( Σκίννοι-δαιμόνων ), μαύρα, μονόφθαλμα όντα τα οποία ήταν ντυμένα με << κοστούμια σιδήρου >>. Κανείς δεν τον πίστεψε, παρά την προθυμία του να τους δείξει το σημείο σε όποιον ενδιαφερόταν. Δυστυχώς, σήμερα δεν είναι στην ζωή να δείξει το μέρος.
Η πρώτη σοβαρή αρχαιολογική αποστολή έγινε το 1979 στο Γιάκουτσκ. Παρά το γεγονός ότι είχε έναν οδηγό ένα παλιό οικιστή που είχε δει τα μεταλλικά << καζάνια >>, στα νιάτα του η αποστολή απέτυχε να τα εντοπίσει. Η περιοχή όπου πήγανε ο οδηγός είπε ότι είχε αλλάξει δραματικά στα χρόνια που μεσολάβησαν. Η βλάστηση είχε αυξηθεί τόσο πολύ και είχε γίνει τόσο πυκνή που κανείς δεν μπορούσε να δει περισσότερα από 10 βήματα μπροστά.
Οι Ρώσοι ουφολόγοι έχουν πει ότι τα << καζάνια >> αυτά είναι τα συντρίμμια των ΑΤΙΑ, όπου έπεσαν από κάποιο ατύχημα ή μια αρχαία εναέρια μάχη. Ο Ρώσος ερευνητής Δρ Valerey Uvarov ( Βαλερέϊ Ουβάροβ ο οποίος υποστηρίζει, ότι συνδέονται μόνο με μια μονάδα παραγωγής ενέργειας που βρίσκεται βαθιά μέσα στη Γη, μιλάει για ένα όπλο όπου προστατεύει τον πλανήτη μας από τους κινδύνους από τον διαστημικό χώρο!!!!
Εξωγήινοι τα φτιάξαμε στα αρχαία χρόνια, λέει, και τώρα λειτουργούν αυτόματα, αφού κατέρριψαν το μετεωρίτη της Τουνγκούσκα το 1908, ή ακόμα και τον ονομαζόμενο Chulym ( Τσαλούμ ) μετεωρίτη το 1984, και πιο πρόσφατα, τον μετεωρίτη Vitim ( Βίτιμ ) το 2002. Σήμερα, ο ίδιος ισχυρίζεται, τα επίπεδα ακτινοβολίας στην περιοχή αυξάνονται και πάλι και η άγρια ζωή αφήνει τα δάση σαν στο πλαίσιο της προετοιμασίας για κάποια επικείμενη εκδήλωση στην κοιλάδα!!!!
Η ελάχιστα γνωστή και ακόμα ποιο γνωστό είναι το άλυτο μυστήριο της Yakutia κοιλάδας του Θανάτου αλλά και τα μεταλλικά << καζάνια >> όπου έχουν σαγηνέψει πολύ κόσμο. Ήταν φυσικοί σχηματισμοί; Ποιοι τα κατασκεύασαν και για ποιο σκοπό; Οι παράξενες ασθένειες από εκείνους που παραμένουν κοντά στα << καζάνια >>, έχουν αυξημένα επίπεδα της ραδιενέργειας για ποιο λόγο; Προσωπικά εμένα μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσο λίγοι αποτόλμησαν την αναζήτηση τους, τον προσεχή Μάιο έχω κανονίσει να κάνω μια αποστολή έρευνας εκεί όπου και όταν γυρίσω θα φέρω φωτογραφικά στοιχεία αλλά και βίντεο από την περιοχή στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε κάποια από αυτά τα μεταλλικά καζάνια.
Η έλλειψη της πραγματικής πληροφόρησης και της απόστασης της περιοχής πρόσθετη περισσότερο κίνδυνο. Αλλά, για να εξερευνήσω την επίφοβη κοιλάδα του θανάτου και βρω, αν βρω, τα μυστηριώδη μεταλλικά καζάνια πριν εξαφανιστούν όλα βαθιά κάτω από τη γη, θα πρέπει να είμαι σίγουρος για το που πάω. Αν βέβαια δεν έχουν όλα βυθιστεί. Η ομάδα μου πιστεύουν στα ΑΤΙΑ ή τα μαύρα, μονόφθαλμα όντα και είναι ενθουσιασμένοι από τώρα:
Το πρώτο μας μέλημα ήταν να ανακαλύψουμε αν πραγματικά τα μεταλλικά καζάνια υπήρχαν, και αν ναι, που ήταν. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας θα είναι το πώς θα τα εντοπίσουμε τα μεταλλικά αυτά καζάνια, στην αδιαπέραστη τιτάνωσης σε μέγεθος Τάιγκα. Θα ξεκινήσουμε με τις καλύτερες πληροφορίες που είχαμε σχετικά με την τοποθεσία όπου ήταν μια αόριστη έννοια ότι βρίσκονται κάπου κατά μήκος του ποταμού Olguidakh, ένας παραπόταμος του Viliuy, βαθιά στην Τάιγκα. Αυτόπτες μάρτυρες θα μπορέσουν να μας οδηγήσουν εκεί όπου έχουν βρεθεί. Η άσκοπη περιπλάνηση με τα πόδια θα ήταν βέβαιο ότι θα είναι μια παταγωδώς αποτυχία. Η μόνη βιώσιμη λύση θα είναι με μια εξερεύνηση σε μια εποχή του έτους, όταν το χιόνι έχει λιώσει.. Λένε ότι η Κοιλάδα του Θανάτου είναι πραγματικά μια ολόκληρη αλυσίδα γύρω από τις κοιλάδες και όχθες ποταμών. Για να διερευνήσουμε το σύνολο 200 χιλιομέτρων του ποταμού, θα το χωρίσουμε σε διάφορα μέρη. Στο καθένα από αυτά θα σταματάμε για λίγες μέρες και, αν οι κατάφυτες, βαλτώδης περιοχές θα επιτρέπουν, θα ξεκινήσουμε τις αποστολές. Θα σας διηγηθώ την αποστολή μια φιλικής ομάδας όπου και έκανε έρευνα την περιοχή το 2010 είναι Ρώσοι και δεν θα αναφέρω τα ονόματα τους γιατί μου ζήτησαν να μην το κάνω διότι ετοιμάζουν ένα βιβλίο για την εν λόγο περιοχή εκτός από έναν όπου και είμαστε πολύ καλοί φίλοι, καλοί μου φίλοι σας εύχομαι κάθε επιτυχία!!!!
Αφήγηση από μέλος της ομάδας με γράμμα σε μένα:
….. Ανεβήκαμε ένα χαμηλό λόφο, με το GPS συνέχεια στο χέρι, μέσα από χιονισμένες συστάδες σε ένα ξέφωτο στην κορυφή και σταματήσαμε απότομα…… Ποτέ δεν είχα δει κάτι τέτοιο. Δεν ήταν το πολυπόθητο, ομαλό, προεξέχοντα ημισφαίριο μεταλλικό καζάνι, αλλά μια κυκλική λίμνη περίπου 50 μέτρα σε διάμετρο. Στο κέντρο του ήταν μια κυκλική σκληρή επιφάνεια της γης περίπου 30 μέτρα σε διάμετρο. Δεν μοιάζει με ένα φυσικό σχηματισμό!!!! Ήταν ένα δαχτυλίδι με ένα άνοιγμα στο κέντρο της, επίσης πλημμυρισμένο με νερό. Χρησιμοποιήσαμε δύο μεγάλα κλαδιά για να ελέγξουμε κάτω από αυτό ώστε να βεβαιωθούμε ότι δεν ήταν μια ύπουλη τέλμα, ο ….. αψήφησε το παγωμένο νερό και άρχισε να εργάζεται προς την κατεύθυνση με το χιονισμένο δακτύλιο όπου ήταν αυτή η μικρή λίμνη.
Με λίγα λόγια, είναι ένα αρχαίο δάσος ένα ιδανικό σκηνικό για τους μύθους και τους θρύλους γύρω από παράξενα πλάσματα και ανώμαλες ζώνες όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Ακόμη και η τοπική άγρια θηλυκιά άνθρωπος – Chuchuna απέχει πολύ από το πιο συναρπαστικό μυστήριο απ ‘όλα, όπου είναι ένας παράξενος μύθος( για την Ρωσική << Κοιλάδα του Θανάτου >>.
Παραδόσεις υπάρχουν πολλές, από νομάδες, κυνηγούς, από την νομαδική φυλή των Evenks ( Έβενκς ) αλλά και οι Yakutians ( Γιουκάτιανς ) που περιφέρονται σε αυτές τις κοιλάδες εδώ και 5000 χρόνια. Και οι δυο νομαδικές αυτές φυλές αλλά και άλλες της περιοχής έχουν ιστορίες πολλές να αφηγηθούν για τα ( kheldyu –Κχέλντιγιου ) τα σιδερένια θολωτά σπίτια των θεών όπου βγαίνουν αενάως από το παγωμένο έδαφος και τα οποία ξανά μπαίνουν από εκεί που βγήκαν.
Αυτοί οι λείοι, κοκκινωποί σχηματισμοί έχουν συχνά ένα άνοιγμα στην κορυφή, με μια σκάλα που οδηγεί κάτω σε μια κυκλική στοά με πολλά δωμάτια όπου είναι φτιαγμένα από << μέταλλο >>. Παρά τις θερμοκρασίες που πέφτουν κάτω από τους 40 βαθμούς κελσίου έξω, οι εσωτερικοί χώροι λέγεται ότι είναι ευχάριστα θερμοί. Οι παλαιότεροι Yakutians δεν γνωρίζουν την προέλευση αυτών των << σπιτιών >> ή σε ποιον ανήκουν αλλά έχουν διάφορες ιστορίες για αυτά.
Μέσα στην πάροδο του χρόνου, η Yakutians έχουν παρατηρήσει ότι κάποια << καζάνια >> σταδιακά βυθίζονται στο παγωμένο έδαφος και εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες κυκλικές κηλίδες όπου και ξεχωρίζουν στην βλάστηση περίεργα. Αυτές οι κηλίδες είναι επικίνδυνες για όλα τα όντα. Αν κάποιος μείνει πάρα πολύ ώρα θα νιώσει ένα μεγάλο πονοκέφαλο και θα επιτευχθεί από μια άγνωστο θανατηφόρα ασθένεια. Για το λόγο αυτό, από τους πρεσβύτερους των φυλών εδώ και πολύ καιρό οι περιοχές αυτές είναι απαγορευμένες κάποιος να πάει ή να τις διαβεί, δηλώνοντας ότι τους καταράστηκαν οι αρχαίοι θεοί. Η περιοχή ονομάζεται Uliuiu Cherkechekh ( Ουλιούιου Τσερκετσέκχ – η Κοιλάδα του Θανάτου ).
Το 1854 ο γεωλόγος-γεωγράφος ερευνητής νέων επιστημών Ρίτσαρντ Κάρολμακ ο οποίος για λογαριασμό του Ρώσικου Νάσιοναλ Τζεογράφικ ερεύνησε την εν λόγο περιοχή και ανέφερε ότι υπήρχαν μεταλλικά σχήματα, σε τύπου ημισφαιρίου χωρίς όμως να υπάρχουν ενδείξεις όπλων. Αυτά τα είδε στην περιοχή Yakutia ( Γιακούτια ) στην Σιβηρία όπου οι ντόπιοι την κοιλάδα στην οποία εμφανίζονται από το έδαφος τα μεταλλικά αυτά αντικείμενα την έχουν ονομάσει η << κοιλάδα του θανάτου >>!!!! Οι ντόπιοι οι τα ονομάζουν Κόλντρεν βρήκε λοιπόν αυτά τα Κόλντρεν και τα σκιτσογράφησε. Αυτά όμως που σκιτσογράφησε ήταν από καιρό χωρίς λειτουργία και μισάνοιχτα όπως μια αχιβάδα…
<< Πάνε χιλιάδες χρόνια πίσω, η γη εδώ δεν ήταν κρύα όπως είναι τώρα. Ήταν ζέστη και ο ήλιος έλαμπε τόσο που έδινε ζωή χαρισάμενη σε όλους. Στην γύρω περιοχή υπήρχε μια μεγάλη χώρα όπου όλοι τους ήταν θεοί! Όλα ήταν αυτόματα και εξυπηρετούσανε τους θεούς στα πάντα. Επειδή βαριόντουσαν να πετάνε πλέον οι θεοί είχαν φτιάξει αυτόματες μηχανές που έμπαιναν μέσα και τους πήγαιναν όπου έλεγαν οι θεοί να τους πάνε. Όλα πήγαιναν καλά στην θεϊκή αυτή πόλη ώσπου μια μέρα οι δαίμονες θεοί ήρθαν ιπτάμενοι και αυτοί με αυτόματες ιπτάμενες μηχανές θέλοντας να διεκδικήσουν την θεϊκή πόλη. Έγιναν σφοδρές μάχες για χρόνια μεταξύ των θεών και των θεϊκών δαιμόνων ώσπου ένα πρωί ένας τεράστιος ήλιος εμφανίστηκε με ένα τεράστιο θόρυβο! Όσοι τον κοίταξαν έστω και από πολύ μακριά τυφλώθηκαν αμέσως. Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού σηκώθηκε με μιας και έκρυψε τον ήλιο για μέρες!
Ο θεός ήλιος εξοργίστηκε μαζί τους και έπεσε πάνω τους με ορμή και τους
έκαψε όλους του θεούς κακούς και καλούς και η θεϊκή πόλη χάθηκε για
πάντα. Από τότε είναι καταραμένη από τα φαντάσματα των θεών αυτή η
περιοχή και των δαιμόνων και όποιος περάσει από εκεί αρρωσταίνει βαριά
σε σημείο να του πέφτουν τα μαλλιά και να σαπίζει η σάρκα του μέχρι που
πεθαίνει. Ο θεός Ήλιος όμως ήξερε ότι θεϊκοί δαίμονες τα είχαν αρχίσει
όλα αυτά και αποφάσισε να μην καταστρέψει τα << χωνευτά >>
όπλα της γης! Αυτά είναι αυτόματα και φτιαγμένα έτσι όταν έρχονται οι
θεϊκοί δαίμονες να βγαίνουν από την γη και να ρίχνουν τις ακτίνες του
Θεού Ήλιου πάνω τους για να τους καταστρέφουν! Μετά ξανά χάνονται στο
έδαφος, είναι γυαλιστεροί σαν τον άργυρο. Αλλά δεν κάνουν ξεχωρησμούς
στους απλούς ανθρώπους. Όχι ότι τους καίει η ακτίνα τους αλλά ξερνάνε
την αόρατη ασθένεια με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι άνθρωποι φρυχτά. Έτσι
αποφεύγουμε να πάμε σε αυτό το σημείο… >>.
Υπάρχουν σύγχρονες ιστορίες ταξιδιωτών, οι οποίοι και βρήκαν τα καζάνια Τάιγκα κατά λάθος. Ο Μιχαήλ Koρέτσκι από το Βλαδιβοστόκ έγραψε στην εφημερίδα Trud ( Τράντ ):
Είχα πάει στην Κοιλάδα του Θανάτου τρεις φορές. Η πρώτη ήταν το 1933, όταν ήμουν 10 χρονών. Η δεύτερη το 1937! Και τελικά το 1947 με μερικούς φίλους. Είδα συνολικά επτά από τα μεταλλικά << καζάνια >>! Όλα φαινόταν μυστηριώδης τα μέτρησα και είχαν 6-9 μέτρα σε διάμετρο. Η βλάστηση γύρω τους ήταν περίεργη, πιο πλούσια από ό, τι τα γύρω φυτά, με φύλλα γιγάντιας κολλιτσίδας, με μακριούς μίσχους και παράξενο γρασίδι δύο φορές τόσο ψηλό όσο ένα άτομο.
Από την τελευταία επίσκεψη, του Korecky και των συντρόφων του πέρασαν τη νύχτα σε ένα από τα μεταλλικά << καζάνια >>!!!! Αν και τίποτα το δραματικό δεν συνέβη εκείνο το βράδυ, ένας φίλος του έχασε όλα του τα μαλλιά μέσα σε ένα μήνα και ο Korecky ανέπτυξε δύο μικρές φλύκταινες στο μάγουλό του, που ποτέ δεν θεραπεύτηκαν.
Το 1936, ένας γεωλόγος που επισκέπτονται την Olguidakh ( Όλγκαντακχ ) ποταμό (ή την χώρα με το ένα μεταλλικό καζάνι), βρήκε ένα << καζάνι >> που δεν ήταν εντελώς βυθισμένο. Ένα ομαλό ημισφαίριο του μετάλλου 2 εκατοστά πάχος και με ευκρινείς άκρες, με κοκκινωπό χρώμα. Μόλις το ένα πέμπτο του ήταν πάνω από το έδαφος και το άνοιγμα στο θόλο του ήταν προσιτό σε ένα άτομο όπου κάθεται πάνω σε ένα τάρανδο. Ο γεωλόγος έστειλε την περιγραφή του στην πρωτεύουσα Yakutsk, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία έρχεται από ένα Evenki ( Εβένκι) κυνηγό ο οποίος ήξερε πολύ καλά την περιοχή. Το 1971, ο ίδιος υποστήριξε ότι έχει βρει ένα μεταλλικό << καζάνι >> στο έδαφος στο οποίο είδε μέσα σε αυτό τα σώματα των skinny ( Σκίννοι-δαιμόνων ), μαύρα, μονόφθαλμα όντα τα οποία ήταν ντυμένα με << κοστούμια σιδήρου >>. Κανείς δεν τον πίστεψε, παρά την προθυμία του να τους δείξει το σημείο σε όποιον ενδιαφερόταν. Δυστυχώς, σήμερα δεν είναι στην ζωή να δείξει το μέρος.
Η πρώτη σοβαρή αρχαιολογική αποστολή έγινε το 1979 στο Γιάκουτσκ. Παρά το γεγονός ότι είχε έναν οδηγό ένα παλιό οικιστή που είχε δει τα μεταλλικά << καζάνια >>, στα νιάτα του η αποστολή απέτυχε να τα εντοπίσει. Η περιοχή όπου πήγανε ο οδηγός είπε ότι είχε αλλάξει δραματικά στα χρόνια που μεσολάβησαν. Η βλάστηση είχε αυξηθεί τόσο πολύ και είχε γίνει τόσο πυκνή που κανείς δεν μπορούσε να δει περισσότερα από 10 βήματα μπροστά.
Οι Ρώσοι ουφολόγοι έχουν πει ότι τα << καζάνια >> αυτά είναι τα συντρίμμια των ΑΤΙΑ, όπου έπεσαν από κάποιο ατύχημα ή μια αρχαία εναέρια μάχη. Ο Ρώσος ερευνητής Δρ Valerey Uvarov ( Βαλερέϊ Ουβάροβ ο οποίος υποστηρίζει, ότι συνδέονται μόνο με μια μονάδα παραγωγής ενέργειας που βρίσκεται βαθιά μέσα στη Γη, μιλάει για ένα όπλο όπου προστατεύει τον πλανήτη μας από τους κινδύνους από τον διαστημικό χώρο!!!!
Εξωγήινοι τα φτιάξαμε στα αρχαία χρόνια, λέει, και τώρα λειτουργούν αυτόματα, αφού κατέρριψαν το μετεωρίτη της Τουνγκούσκα το 1908, ή ακόμα και τον ονομαζόμενο Chulym ( Τσαλούμ ) μετεωρίτη το 1984, και πιο πρόσφατα, τον μετεωρίτη Vitim ( Βίτιμ ) το 2002. Σήμερα, ο ίδιος ισχυρίζεται, τα επίπεδα ακτινοβολίας στην περιοχή αυξάνονται και πάλι και η άγρια ζωή αφήνει τα δάση σαν στο πλαίσιο της προετοιμασίας για κάποια επικείμενη εκδήλωση στην κοιλάδα!!!!
Η ελάχιστα γνωστή και ακόμα ποιο γνωστό είναι το άλυτο μυστήριο της Yakutia κοιλάδας του Θανάτου αλλά και τα μεταλλικά << καζάνια >> όπου έχουν σαγηνέψει πολύ κόσμο. Ήταν φυσικοί σχηματισμοί; Ποιοι τα κατασκεύασαν και για ποιο σκοπό; Οι παράξενες ασθένειες από εκείνους που παραμένουν κοντά στα << καζάνια >>, έχουν αυξημένα επίπεδα της ραδιενέργειας για ποιο λόγο; Προσωπικά εμένα μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσο λίγοι αποτόλμησαν την αναζήτηση τους, τον προσεχή Μάιο έχω κανονίσει να κάνω μια αποστολή έρευνας εκεί όπου και όταν γυρίσω θα φέρω φωτογραφικά στοιχεία αλλά και βίντεο από την περιοχή στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε κάποια από αυτά τα μεταλλικά καζάνια.
Η έλλειψη της πραγματικής πληροφόρησης και της απόστασης της περιοχής πρόσθετη περισσότερο κίνδυνο. Αλλά, για να εξερευνήσω την επίφοβη κοιλάδα του θανάτου και βρω, αν βρω, τα μυστηριώδη μεταλλικά καζάνια πριν εξαφανιστούν όλα βαθιά κάτω από τη γη, θα πρέπει να είμαι σίγουρος για το που πάω. Αν βέβαια δεν έχουν όλα βυθιστεί. Η ομάδα μου πιστεύουν στα ΑΤΙΑ ή τα μαύρα, μονόφθαλμα όντα και είναι ενθουσιασμένοι από τώρα:
Το πρώτο μας μέλημα ήταν να ανακαλύψουμε αν πραγματικά τα μεταλλικά καζάνια υπήρχαν, και αν ναι, που ήταν. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας θα είναι το πώς θα τα εντοπίσουμε τα μεταλλικά αυτά καζάνια, στην αδιαπέραστη τιτάνωσης σε μέγεθος Τάιγκα. Θα ξεκινήσουμε με τις καλύτερες πληροφορίες που είχαμε σχετικά με την τοποθεσία όπου ήταν μια αόριστη έννοια ότι βρίσκονται κάπου κατά μήκος του ποταμού Olguidakh, ένας παραπόταμος του Viliuy, βαθιά στην Τάιγκα. Αυτόπτες μάρτυρες θα μπορέσουν να μας οδηγήσουν εκεί όπου έχουν βρεθεί. Η άσκοπη περιπλάνηση με τα πόδια θα ήταν βέβαιο ότι θα είναι μια παταγωδώς αποτυχία. Η μόνη βιώσιμη λύση θα είναι με μια εξερεύνηση σε μια εποχή του έτους, όταν το χιόνι έχει λιώσει.. Λένε ότι η Κοιλάδα του Θανάτου είναι πραγματικά μια ολόκληρη αλυσίδα γύρω από τις κοιλάδες και όχθες ποταμών. Για να διερευνήσουμε το σύνολο 200 χιλιομέτρων του ποταμού, θα το χωρίσουμε σε διάφορα μέρη. Στο καθένα από αυτά θα σταματάμε για λίγες μέρες και, αν οι κατάφυτες, βαλτώδης περιοχές θα επιτρέπουν, θα ξεκινήσουμε τις αποστολές. Θα σας διηγηθώ την αποστολή μια φιλικής ομάδας όπου και έκανε έρευνα την περιοχή το 2010 είναι Ρώσοι και δεν θα αναφέρω τα ονόματα τους γιατί μου ζήτησαν να μην το κάνω διότι ετοιμάζουν ένα βιβλίο για την εν λόγο περιοχή εκτός από έναν όπου και είμαστε πολύ καλοί φίλοι, καλοί μου φίλοι σας εύχομαι κάθε επιτυχία!!!!
Αφήγηση από μέλος της ομάδας με γράμμα σε μένα:
….. Ανεβήκαμε ένα χαμηλό λόφο, με το GPS συνέχεια στο χέρι, μέσα από χιονισμένες συστάδες σε ένα ξέφωτο στην κορυφή και σταματήσαμε απότομα…… Ποτέ δεν είχα δει κάτι τέτοιο. Δεν ήταν το πολυπόθητο, ομαλό, προεξέχοντα ημισφαίριο μεταλλικό καζάνι, αλλά μια κυκλική λίμνη περίπου 50 μέτρα σε διάμετρο. Στο κέντρο του ήταν μια κυκλική σκληρή επιφάνεια της γης περίπου 30 μέτρα σε διάμετρο. Δεν μοιάζει με ένα φυσικό σχηματισμό!!!! Ήταν ένα δαχτυλίδι με ένα άνοιγμα στο κέντρο της, επίσης πλημμυρισμένο με νερό. Χρησιμοποιήσαμε δύο μεγάλα κλαδιά για να ελέγξουμε κάτω από αυτό ώστε να βεβαιωθούμε ότι δεν ήταν μια ύπουλη τέλμα, ο ….. αψήφησε το παγωμένο νερό και άρχισε να εργάζεται προς την κατεύθυνση με το χιονισμένο δακτύλιο όπου ήταν αυτή η μικρή λίμνη.
Κάτω από το χιόνι και ένα λεπτό στρώμα λάσπης, χτύπησε κάτι το στέρεο.
Ήταν πάγος; Προσεκτικά, συνέχισε στο κέντρο του κύκλου, μια ανάσχεση
μπροστά από το άνοιγμα. Το σχεδόν 3 μέτρα μακρύ κοντάρι εξαφανίστηκε
κάτω από την επιφάνεια. Τι θα μπορούσε να είχε γίνει; Εάν το ημισφαίριο
ήταν από πάγο, το ζεστό ρεύμα αέρος θα το είχε λιώσει. Θα μπορούσε να
είναι ένα τεράστιο << καζάνι >>, όπου τώρα είναι σχεδόν
εντελώς βυθισμένος στην παγωμένη γη; Το χιόνι έλιωσε και ήμασταν τυχεροί
και πάλι. Λίγα χιλιόμετρα κατάντη, βρήκαμε μια παρόμοια θέση. Σε μια
τέλεια κυκλική λιμνούλα, αυτή τη φορά μόνο 10 μέτρα σε διάμετρο, ήταν
ένα μαλακό, στερεό, γιγαντιαίο και ελαφρώς με κυρτό θόλο, που καλύπτεται
ένα στρώμα λάσπης. Με τη βοήθεια, του ενός πόλου, εμείς αναρωτιόμασταν
για το σχήμα του, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε τον εξοπλισμό. Θα έπρεπε να
αδειάσουμε το νερό και να αφαιρέσουμε την λάσπη . Και για αυτό θα
χρειαστεί ένας καλύτερα εξοπλισμός και χρηματοδότηση για αυτήν την
εκστρατεία και για αυτό γράφουμε το βιβλίο αυτό.
Τότε, ξαφνικά, αρχίσαμε να έχουμε περίεργα προβλήματα υγείας που
εκδηλώθηκαν μετά από μια νύχτα που περάσαμε κοντά στο ένα βυθισμένο
καζάνι!!!! Την επόμενη μέρα, σχεδόν όλοι ξαφνικά μας έπιασε ξαφνική ζάλη
που μας οδήγησε σε λιποθυμία, σε πλήρη απώλεια της ισορροπίας, πνιγμού
και ρίγη … ακριβώς όπως λένε οι παλαιοί θρύλοι των Yakutian. Δεν
άντεχα, και μου ήταν αδύνατο να φάω ή να πιω τίποτα. Η κρίση διήρκεσε
όλη την ημέρα, οι σκηνές θάφτηκαν από το χιόνι. Μετά από μια ξαφνική
χιονοθύελλα, ήμασταν όλοι μούσκεμα. Ήταν σαν οι κακοί δαίμονες της
Τάιγκα να συνωμότησαν εναντίον μας ως καταπατητές. Αλλά, δεδομένου ότι
ήμουν ο μόνος που επηρεάστηκα ποιο πολύ από την αρρώστια, δεν θα
κατηγορήσουμε για κάποια αρχαία κατάλοιπα ακτινοβολίας ενώ οι άλλοι ήταν
μια χαρά πλέον.
Η τελευταία φωτογραφία που βλέπετε κάποιοι λένε ότι είναι ΑΤΙΑ,
τραβήχτηκε μια μέρα πριν την περιβόητη έκρηξη και αυτόπτες μάρτυρες λένε
ότι αυτά τα δυο αντικείμενα έκαναν βόλτες όλη νύχτα γύρω από την
περιοχή όπου ακτίνες από την γη σαν του Ήλιου τα χτύπησαν και έπεσαν με
αποτέλεσμα τις εκρήξεις αυτές που ξέρουμε σήμερα!!!! Αν ήταν μετεωρίτης
όπως λένε πολλοί ερευνητές δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ηλεκτρικές
εκκενώσεις στις εναέριες εκρήξεις που είδαν προτού πέσουν στο έδαφος,
αλλά οι μάρτυρες λένε για πολλές εκκενώσεις όπως οι αστραπές!!!!
Αργότερα, στις έρευνες που έκαναν οι ερευνητές σημείωσαν ότι όσο πιο
κοντά πήγαν στο επίκεντρο των εκρήξεων, τα περισσότερα δέντρα που βρήκαν
είχαν χτυπηθεί από κεραυνό.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις ανακαλύψεις που έγιναν από τους επιστήμονες από το Νοβοσιμπίρσκ απέδειξαν ότι το αρχικό ξερίζωμα των δέντρων προκλήθηκε από μια ακτινική έκρηξη. Κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό από έναν οργανισμό των δένδρων όπου είχε καεί με γραμμικές διαστάσεις το οποίο σημαίνει εκρήξεις με γραμμικές διαστάσεις όπου δεν ήταν περισσότερο από μερικές δεκάδες μέτρα και ότι ήταν μόνο οι επόμενες εκρήξεις που θολώνουν την εικόνα της αρχικής ακτινικής εκδήλωσης.
Ειδικοί έχουν εκτιμήσει ότι οι ηλεκτρικές εκκενώσεις έγιναν στον αέρα για δύο έως και 15 λεπτά, δημιουργώντας την ακουστική εντύπωση του πυροβολικού, ενώ όλο αυτό το διάστημα η πηγή τους παρέμεινε πάνω από το επίκεντρο και δεν κινείτο με ταχύτητα. Με άλλα λόγια, το σώμα έφθασε, σταμάτησε και επηρέασε την τοποθεσία κάτω από αυτό σε μια σειρά από τρόπους, π.χ., με την ακτινοβολία, χρονική στρέβλωση, μεταλλάξεις …
Το μεγαλύτερο μέρος της Τουνγκούσκα καταστράφηκε πάνω από το σημείο Kulik, αλλά ένα κομμάτι “δραπέτευσε” και πέταξε για άλλα 120 χιλιόμετρα πριν πέσει στη γη. Η μεθοδική καταστροφή των πάντων, που ανήκε στον μετεωρίτη θα πρότεινα ότι μετέφερε κάποια βακτήρια ή ιούς επικίνδυνη για τη ζωή στη Γη…..
Ως εκ τούτου, έπεσε στο έδαφος, και, για τον λόγο πριν τελειώσει από τα υπολείμματα του ρίχνοντας τα στην Tunguska, προκάλεσε ισχυρό σεισμό. Το αποτέλεσμα ήταν ένας γιγαντιαίος κρατήρας στον τελικό τόπο προορισμού του μετεωρίτη- ΑΤΙΑ , μια τρύπα 200 μέτρα σε διάμετρο και 20 μέτρα βάθος, που αργότερα ονομάστηκε ως ο << κρατήρας Βορονόβ >>. Ο Vakulin ( Βακουλίν ), ο επικεφαλής της Nizhne-Ilimsk ( Νίζνε – Ιλίμσκ ) ταχυδρομική υπηρεσία, αναφέρεται σε μια επιστολή με ημερομηνία στις 28 Ιουλίου 1908:
<< Την Τρίτη 17 Ιουνίου, περίπου οκτώ , σύμφωνα με έναν μεγάλο αριθμό κατοίκων της περιοχής παρατήρησαν αρχικά στα βορειοδυτικά μια μπάλα φωτιάς φθίνουσα σε μια γωνία στον ορίζοντα από την ανατολή στη δύση, η οποία καθώς πλησίαζε το έδαφος μετατρέπεται σε έναν από τους πυλώνες της φωτιάς και αμέσως εξαφανίστηκε. Μετά την εξαφάνισή της, ένα σύννεφο καπνού άρχισε να αυξάνεται από το έδαφος προς αυτή την κατεύθυνση.
Μετά από λίγα λεπτά, υπήρχε ένας δυνατός θόρυβος στον αέρα με μακρινές θαμπές εκθέσεις όπως της βροντής. Αυτά τα κτυπήματα ήταν δυνατά, ακολούθησαν οκτώ δυνατά κτυπήματα, όπως του πυροβολικού. Η τελευταία έκρηξη συνοδεύτηκε από σφυρίγματα και ήταν ιδιαίτερα ισχυρή, με αποτέλεσμα το έδαφος και τα κτίρια να τιναχτούν άτσαλα …
Ορισμένοι μάρτυρες δήλωσαν ότι η έκρηξη έκανε τους ανθρώπους να χάσουν την ισορροπία τους και να πέσουν…. Πολλοί έχασαν τις αισθήσεις τους και δεν ανέκτησαν τις αισθήσεις τους για μέρες. Η έκρηξη χτύπησε τα άλογα στα γόνατά τους, δείχνει ότι τα ζώα ήταν άσχημα χτυπημένα και φοβισμένα. Σε ορισμένες περιοχές, εμφανίστηκαν ρωγμές στο έδαφος…. >>
Περαιτέρω υποστήριξη για την ιδέα ότι ο μετεωρίτης είχε καταστραφεί μεταφέροντας επικίνδυνους μικροοργανισμούς είναι η απόδειξη ότι μετά την καταστροφή της εμφανίστηκαν άγνωστες ασθένειες όπου δεκάδες άνθρωποι πέθαναν από αυτές αλλά και όταν πέρασε η κρίση δεν ξανά εμφανίστηκαν από τότε.
Οι μάρτυρες ανέφεραν παρατηρώντας τις φωτεινές σφαίρες να πετούν πάνω από το σημείο πρόσκρουσης μέχρι το βράδυ της 30ης Ιουνίου!
Αυτές οι σφαίρες ή φώτα λένε ότι ήταν οι << δευτερεύουσες μετεωρίτες >>, όπως έχουν ερμηνευθεί από τους ερευνητές-παρατηρήθηκαν κατά περίπου το ήμισυ του συνόλου των παρατηρητών.
Yakut θρύλοι περιέχουν πολλές αναφορές για εκρήξεις, φλογεροί ανεμοστρόβιλοι και απίστευτες σφαίρες που αυξάνονται στον αέρα. Και όλα αυτά τα φαινόμενα είναι κατά κάποιο τρόπο που συνδέονται με τις μυστηριώδη μεταλλικές κατασκευές που βρίσκονται στην Κοιλάδα του Θανάτου, πριν την μεγάλη έκρηξη αλλά και μέχρι σήμερα. Μερικά από αυτά είναι μεγάλα, στρογγυλά, πετάνε σε πολλά πλευρικά σχήματα. Δεν έχουν ούτε παράθυρα ούτε πόρτες, μόνο ένα φως στην κορυφή του θόλου όταν δεν είναι τελείως φωτεινά.
Μοιάζουν με τα σιδερένια << καζάνια >> όπου κάποια από αυτά έχουν βυθιστεί σχεδόν πλήρως εντός του εδάφους, με μόνο μία μόλις αισθητή τοξοειδή-σαν προεξοχή να παραμένει στην επιφάνεια. Μάρτυρες οι οποίοι είναι άγνωστοι μεταξύ τους περιέγραψαν αυτό το << ηχηρό σπίτι από μέταλλο >> με τον ίδιο τρόπο. Άλλα αντικείμενα διάσπαρτα σε όλη την περιοχή είναι τα μεταλλικά καπάκια ημισφαιρικού τύπου που καλύπτουν κάτι άγνωστο.
Οι Θρύλοι τωνYakut λένε ότι οι μυστηριώδης αυτές απίστευτες σφαίρες παράγουν από το << στόμιο του μεταλλικού καζανιού καπνό και φωτιά >> με ένα << καπάκι να ανοίγει και να βγαίνουν παράξενες ακτίνες ακόμη και φώτα >>.
Αυτή είναι η πηγή για τους πύρινους ανεμοστρόβιλους που από τις
περιγραφές ακούγεται πολύ παρόμοια με τα αποτελέσματα της σημερινής
ατομικής εκρήξεις αλλά πολύ μικρότερης κλίμακας.
Περίπου έναν αιώνα πριν από κάθε έκρηξη ή σειρά εκρήξεων, πετούν πύρινες σφαίρες που βγήκανε από το << στόμιο του σιδερένιου καζανιού >> και, χωρίς να προκαλούν μεγάλη ζημιά, εκτινάσσονται προς τα πάνω, με τη μορφή μιας λεπτής στήλη φωτιάς ( φωτογραφία πιο πάνω ). Στην κορυφή αυτού, μια πολύ μεγάλη βολίδα εμφανίζεται. Συνοδευόμενη από τέσσερις κεραυνούς στην σειρά, αυξάνονται ακόμη σε μεγαλύτερο ύψος και πετάνε μακριά, αφήνοντας πίσω τους ένα μακρύ << μονοπάτι του καπνού και φωτιάς >>. Στη συνέχεια, ένας κανονιοβολισμός εκρήξεων ακουγόταν στο βάθος …
Όταν όλα ηρέμησαν και το σκοτάδι διασκορπίστηκε, ένα άνευ προηγουμένου
θέαμα συνάντησε τα μάτια των νομάδων . Στη μέση της καμένης γης, λαμπερό
σαν τον ήλιο ήταν ένα ψηλό φωτεινό αντικείμενο με κάθετη δομή που ήταν
ορατή σε μια απόσταση από το ταξίδι πολλών ημερών ( φωτογραφία δίπλα
).
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η δομή έδωσε τις δυσάρεστες, αυτό-διαχωρισμό με θορύβους και σταδιακά μειώθηκε σε ύψος μέχρι να εξαφανιστεί κάτω από το έδαφος. Στη θέση της ψηλής αυτής φωτεινής δομής υπήρχε ένα τεράστιο, κάθετο << άνοιγμα >>. Στα παράξενα λόγια από τους θρύλους, λέγεται ότι είναι ότι είναι αυτό που αποτελείται από τρία επίπεδα όπως το << χαμογελαστό χάσμα >>. Στα βάθη της δήθεν, περιείχε μια υπόγεια χώρα με το δικό του ήλιο που είχε αρχίσει να μειώνεται!!!!
Μια δυσωδία αυξήθηκε από το στόμιο, αποπνικτική, και έτσι κανείς δεν ξανά πλησίασε κοντά σε αυτό. Από απόσταση, μερικές φορές οι άνθρωποι μπορεί να δουν μια << εκ περιτροπής-νησί >> να εμφανίζεται πάνω από το άνοιγμα, και αυτό στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι είναι ένα σιδερένιο << καζάνι >>. Εκείνοι που είχαν μπει στον πειρασμό από περιέργεια να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά δεν επέστρεψε ποτέ.
Αιώνες πέρασαν. Η ζωή συνεχίστηκε όπως πριν. Κανείς δεν ανέμενε τίποτα το εξαιρετικό, αλλά μια μέρα έγινε ένας μικρός σεισμός και ο ουρανός είχε τρυπηθεί από μια λεπτή << πύρινη λαίλαπα >>. Στην κορυφή του έγινε κάτι απίστευτο, μια εκθαμβωτική βολίδα εμφανίστηκε.
Συνοδεύτηκε από << μια διαδοχή τεσσάρων βροντών >> αφήνοντας πίσω ένα ίχνος φωτιάς, η σφαίρα αυτή είχε κατά μήκος μιας ρηχά πτωτική τροχιά και, μετά την εξαφάνιση του πέρα από τον ορίζοντα, εξερράγη. Οι νομάδες ήταν διαταραγμένοι αλλά δεν εγκαταλείψαν τα εδάφη που είχαν στο σπίτι τους, αφού ο << δαίμονας >> δεν τους προκάλεσε καμία ζημία, αλλά είχε εκραγεί πάνω από τα εδάφη της γειτονικής εχθρική φυλής >>.
Λίγες δεκαετίες αργότερα, τα γεγονότα επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο:
Η βολίδα πέταξε μακριά προς την ίδια κατεύθυνση και πάλι καταστράφηκε μόνο ΠΑΝΩ τους γείτονές τους. Προφανώς αυτό ο << δαίμονας >> ήταν κατά κάποιο τρόπο προστάτης τους και άρχισαν να δημιουργούν μύθους γι ‘αυτό, χαρακτηρίζοντάς Niurgun Bootur, << φλογερός προστάτης >>.
Αλλά κάποια στιγμή αργότερα, έγιναν απίστευτα γεγονότα φρικιαστικά και στα πιο απέραντα μέρη. Μια γιγαντιαία βολίδα προέκυψε από το άνοιγμα με εναν εκκωφαντικό θόρυβο, αλλά και με εκκωφαντικό βρυχηθμό εξερράγη πάνω από το κεφάλι τους δεξιά!
Ένας τεράστιος σεισμός ακολούθησε. Μερικοί λόφους κόπηκαν κάνοντας μια ρωγμή πάνω από 100 μέτρα βάθος.
Μετά την έκρηξη, μια << φωτιά μαινόταν στη θάλασσα >>, συνέχισε περίπου με ένα δίσκο που μοιάζει με << εκ περιτροπής νησί >> πάνω από αυτό. Τα αποτελέσματα της έκρηξης επεκτείνονταν πέρα από μια ακτίνα μεγαλύτερη από χίλια χιλιόμετρα!!!!
Οι νομαδικές φυλές που επιβίωσαν στις άκρες της περιοχής κατέφυγαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, επιδιώκοντας να αποστασιοποιηθούν από το μοιραίο σημείο, αλλά αυτό δεν τους έσωσε από το θάνατο. Όλοι υπέκυψαν σε κάποιου είδους παράξενης ασθένειας. Ωστόσο, άφησαν πίσω τους ακριβείς λογαριασμούς από ό, τι είχε συμβεί, επί τη βάσει των οποίων οι Yakut παραμυθάδες άρχισαν να συνθέτουν όμορφους, εξαιρετικούς τραγικούς θρύλους.
Πέρασαν πάνω από 600 χρόνια. Πολλές γενιές των νομάδων είχαν να έρχονται και να παρέρχονται. Τα διδάγματα των προγόνων εξ αποστάσεως είχαν ξεχαστεί και οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν και πάλι την περιοχή.
Στη συνέχεια, η ίδια η ιστορία επαναλαμβάνεται … Η βολίδα του Niurgun Bootur εμφανίστηκε πάνω από ένα φλογερό ανεμοστρόβιλο και πέταξε μακριά ώστε και πάλι να εκραγεί πέρα από τον ορίζοντα. Μερικές δεκαετίες αργότερα, μια δεύτερη βολίδα διέσχισε τον αέρα (τώρα λεγόταν Kiun Erbiie Κιουν Ερμηιε ) ή << εναέρια αστραφτερός κήρυκας ή αγγελιοφόρος >>).
Στη συνέχεια ήρθε μια άλλη καταστροφική έκρηξη που οι μύθοι και πάλι πήραν καινούρια τροπή.
Δόθηκε το όνομα UOT Usumu Tong Duurai ( Ουτ Ουσούμου Τόνγκ Ντουαράϊ ), η οποία και μπορεί να μεταφραστεί κατά προσέγγιση ως << ο ποινικός ξένος που διαπέρασε τη γη και έκρυψε στα βάθη γνώσεις, καταστρέφοντας όλα με μια πύρινη λαίλαπα >>.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι την παραμονή της πτήσης του αρνητικού ήρωα Tong Duurai, εμφανίστηκε στον ουρανό ο αγγελιοφόρος του ουράνιου-Dyesegei με τον πρωταθλητή Kiun Erbiie που διέσχισε το στερέωμα ως ένα << αστέρι που πέφτει >> ή << τολμηρή αστραπή>> έτσι ώστε να προειδοποιούν το Bootur Niurgun από την επόμενη μάχη.
Η πιο σημαντική εκδήλωση στους μύθους ήταν όταν ο Tong Duurai σκάει από τα υπόγεια βάθη για να κάνει μάχη με τονNiurgun Bootur. Αυτό έγινε περίπου ως εξής:
<< πρώτον, ένα φίδι-διακλαδωμένο, ένας φλογερός ανεμοστρόβιλος ξέσπασε από το << άνοιγμα >>, στην κορυφή του οποίου εμφανίστηκε και πάλι μια βολίδα γιγαντιαίου μεγέθους, όπου η οποία, μετά από αρκετούς βρυχηθμούς της βροντής, εξεράγει ψηλά στον αέρα. Συνοδεύονταν κατά την πτήση με την ακολουθία του, << ένα σμήνος θανάσιμων αιματηρών ανεμοστρόβιλων >> που προκάλεσαν τον όλεθρο στην περιοχή.
Αλλά υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες αντιμετώπισε ο Tong Duurai Niurgun Bootur πάνω από τον τόπο όπου απογειώθηκε!!!! Και μετά από αυτά, η περιοχή παρέμεινε νεκρή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μια μελέτη των στρωμάτων εδάφους υποδεικνύει ότι το διάστημα μεταξύ των εκρήξεων δείχνει ότι δεν υπερβαίνει τα 600-700 χρόνια διαφορά.
Οι μύθοι αντανακλούν έντονα σε αυτά τα γεγονότα, αλλά η απουσία της γραπτής παράδοσης σημαίνει ότι δεν έχουν εγγραφεί σε μορφή ντοκιμαντέρ.
Φαίνεται, όμως, ότι αυτό το κενό αντισταθμίζεται από τα ιστορικά χρονικά των άλλων λαών.
Συνολικά, κατά προσέγγιση των χρονικών διαστημάτων από 600-700 χρόνια, αρκετές εκρήξεις ή, μάλλον, ένα ολόκληρο συγκρότημα των γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων των πρόδρομων, πραγματοποιήθηκε.
Όλα αυτά τα γεγονότα έχουν καταγραφεί σε κόπο επικής ποίησης παραδόσεις, και θρύλους. Είναι ένα περίεργο γεγονός ότι παρόμοια μύθοι προέκυψαν στην ισημερινή ζώνη του πλανήτη, όπου εκρήξεις ή << γιγάντιες φωτεινές μπάλες >> ξαφνικά εμφανίστηκαν στον ουρανό και κατέστρεψαν πολλά κέντρα των αρχαίων πολιτισμών.
Κρίνοντας από τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών ερευνών που διεξάγονται στην περιοχή Άνω Viliuy από Fedoseyeva Α.Ε., η διαλείπουσα, σαν κύμα διευθέτηση αυτής της περιοχής μπορούν να αναχθούν περίπου στην τέταρτη χιλιετία π.χ.. Στην πρώτη χιλιετία μ.Χ., η γραμμή της ιστορικής εξέλιξης διακόπτεται και αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την πιθανή ημερομηνία για την τελευταία ιστορική έκρηξη από τον Σεπτέμβριο του 1380. Το σύννεφο που έθεσε καθάρισε τον ήλιο πάνω από την Ευρώπη για αρκετές ώρες. Πολλές γεω-ενεργές ζώνες εκείνης της εποχής, πραγματοποιήθηκαν ισχυροί σεισμοί.
Το γεγονός αυτό καταγράφεται σε γραπτές πηγές. Στα Ρωσικά χρονικά, συνέπεσε με την Μάχη του πεδίου Kulikovo ( Κουλίκοβο ):
“… Η κατήφεια ήταν διασκορπισμένη μόνο στο δεύτερο μισό της ημέρας. Ένας άνεμος φύσηξε τέτοια δύναμη, όπως ένα βέλος από ένα τόξο δεν θα μπορούσε να πετάξει από το …”
Αυτός ο παράγοντας συνέβαλε θετικά στη ρωσική νίκη.
Ωστόσο, οι εκρήξεις περιγράφονται στα θρύλους Tungus πολύ πιο έντονα από ό, τι σε άλλες πηγές. Κρίνοντας από τους Θρύλους, ήταν πολλές φορές χειρότερη από τα σύγχρονα πυρηνικά όπλα.
Αν λάβουμε το 1380 ως ημερομηνία έναρξης και πάμε πίσω στο παρελθόν, μπορούμε να εντοπίσουμε τέτοιες στιγμές. Το 830, για παράδειγμα, ο πολιτισμός των Μάγιας οι οποίοι κατοικούσαν στην χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό, καταστράφηκε. Πολλές από τις πόλεις τους είχαν μετατραπεί σε ερείπια από μια έκρηξη του τερατώδους δύναμης.
Μερικά χωρία της Αγίας Γραφής έχουν παρόμοιους θρύλους με τους Yakut, π.χ., η περιγραφή των πληγών της Αιγύπτου και τη διάλυση των Σοδόμων και Γομόρρων. Σε μία από τις οάσεις της Αραβικής Χερσονήσου, μια αρχαία πόλη καταστράφηκε και κυριολεκτικά έγινε στάχτη. Σύμφωνα με το μύθο, αυτό έγινε όταν μια τεράστια βολίδα όπου εμφανίστηκε στον ουρανό εξερράγη.
Στο Μοχέντζο Ντάρο στην ινδική υποήπειρο, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια κατεστραμμένη πόλη από πυρηνικά μόνο που αυτή η πόλη είχε καταστραφεί χιλιάδες χρόνια πριν, μπορείτε να βρείτε πάμπολλες πληροφορίες στα άρθρα μου ( ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ).
Παρόμοια γεγονότα περιγράφονται επίσης σε κινεζικά χρονικά από τις 14 ου αιώνα. Λένε ότι, μακριά στα βόρεια, ένα μαύρο σύννεφο αυξήθηκαν πάνω από τον ορίζοντα και καλύπτει το μισό του ουρανού, σκορπώντας μεγάλα τμήματα πέτρας. Πέτρες όπου έπεσαν από τον ουρανό στη Σκανδιναβία και τη Γερμανία, όπου ξέσπασε πυρκαγιά σε αρκετές πόλεις!!!! Οι μελετητές διαπίστωσαν ότι ήταν αρκετά συνηθισμένες πέτρες, και υπέθεσαν ότι ένα ηφαίστειο είχε εκραγεί κάπου.
Ίσως η αιτία αυτών των ατυχιών ήταν πραγματικά ο Tong Duurai που έχει εκραγεί έξω, από κάτω από το έδαφος για πολλούς αιώνες; Ενώ Niurgun Bootur καθάρισε το μισό του ουρανού στην εμφάνισή του, Tong Duurai τον ξεπέρασε τον σημαντικά σε μέγεθος και, ανεβαίνοντας στους ουρανούς, εξαφανίστηκε εντελώς από την γη.
Σημειώνω ότι στην Κοιλάδα του Θανάτου της Σιβηρίας, μια αύξηση στην ακτινοβολία υποβάθρου παρατηρείται σε ορισμένα τακτικά χρονικά διαστήματα ένα φαινόμενο που οι ειδικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν.
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι πάντα καλά και να θυμάστε.
Αν δεν πιστεύεις σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!
Όταν η κατάσταση μου δεν βελτιώθηκε την επόμενη ημέρα, επιβιβαστήκαμε
στη σχεδία και περάσαμε όλη τη νύχτα και την επόμενη μέρα παρασυρόμενοι
από τον ποταμό, δραπετεύοντας από την Κοιλάδα του Θανάτου όσο πιο
γρήγορα μπορούσαμε. Ενώ δεν βρήκαμε οποιαδήποτε απόδειξη του θρυλικού
μεταλλικού καζανιού, δεν φύγαμε με άδεια χέρια. Είχαμε ανακαλύψει κάτι
άλλο, κάτι εξίσου σημαντικό . Κατά τη διεξαγωγή όπου και κάναμε ποιο
μπροστά με εναέρια αναζήτηση για τα << καζάνια >>, είχαμε
βρει ακόμη μια περίεργη θέση ένα τέλεια κυκλικό τομέα από καφέ
σκουριασμένους ογκόλιθους όπου η βελόνα της πυξίδας μας τρελάθηκε.
Ένα μαγνητικό βουνό; Πιθανώς Saman. Από γεωλογική άποψη, ολόκληρη η
περιοχή είναι περίεργη. Εμείς προχωρήσαμε σε ανθεκτικές, πύρινες κορυφές
της Σιβηρίας που προέρχονταν από την αρχαία εποχή. Κατά τόπους, οι
κορυφές ήταν διάτρητες από οπές που ήταν γεμάτες με αδαμαντοφόρα
κοιτάσματα ορυκτών. Το μεγαλύτερο ορυχείο διαμαντιών βρίσκεται στην πόλη
της Mirnyj ( Μίρνιβτζ ) όπου και έχεις επισκεφτεί με αυτόν το περίεργο
φίλο σου Saman και πατριώτη μας όπου ερευνούσατε τα χημικά μονοπάτια,
και εσύ είχες τρελάνει τους ντόπιους στις ερωτήσεις για τους
Λυκάνθρωπους…. Συγγνώμη Λυκάωνες. Για να καταλάβεις αυτό ήταν το
περιφερειακό κέντρο από το οποίο είχαμε ξεκινήσει την αποστολή μας στην
Τάιγκα. Όταν φτάσαμε πίσω στην Πράγα, δείξαμε ένα δείγμα βράχου σε
γεωλόγο. Επιβεβαίωσε ότι ήταν μαγνητίτης και ιλμενίτης, ένα μετάλλευμα
σιδήρου και τιτανίου. Μου είπαν ότι θα μπορούσα να πουλήσω τις
συντεταγμένες του για τους Ρώσους επιχειρηματίας χαλυβουργικής για μια
πολύ ευνοϊκή τιμή. Αυτή η ενέργεια της αποστολής μας προκάλεσε μεγάλη
αναταραχή στα Ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Λεγόταν μάλιστα ότι ήμασταν
φοβισμένοι μακριά από την Κοιλάδα του Θανάτου, αλλά η αλήθεια είναι ότι η
έλλειψη χρηματοδότησης είναι το πραγματικό εμπόδιο για την επιστροφή
μας για να κυνηγήσουμε τα << καζάνια >>.
Έχουμε ενημερώσει ήδη δύο διαφορετικές ομάδες εξερεύνησης βασιζόμενες
στο Mirnyj. Ένας από αυτούς, είναι ο παλιός σου φίλος επικεφαλής Αντρέι
Γεβτέγεβ, θα πάρουνε μαζί τους μια αντλία νερού για να στραγγίξουν
την κεντρική λίμνη και στη συνέχεια να βγάλουν την λάσπη. Η άλλη ομάδα,
με επικεφαλής τον ………, μάλλον θα καθοριστεί την επόμενη άνοιξη και θα
είναι ευτυχώς γεγονός αν έρθεις και εσύ μαζί μας. Γνωρίσαμε ασυνήθιστους
γεωλογικούς σχηματισμούς όπως ο ροζ σίδηρος, μπάλες λάβας, γιγάντιοι
σφαιρικοί λίθοι, και γεώδη. Τι θα συμβεί αν ο θρύλος του << cauld
Rons >> είναι ένας άγνωστος γεωλογικός σχηματισμός; Ενώ οι
περιγραφές του εσωτερικού για τις σκάλες, στοές και δωμάτια θα μπορούσε
να τα είχαν φανταστεί δεισιδαίμονες κυνηγοί και να διανθίζεται από
φαντασμένους και ουφολόγους, είναι σαφές ότι η Τάιγκα της Σιβηρίας
κρύβει μεγάλο πλούτο, καθώς και πολλά μυστικά, συμπεριλαμβανομένης της
φύσης της ιστορίας των μεταλλικών << καζανιών >> ένα
ανησυχητικό μυστήριο που εξακολουθεί να παραμένει άλυτο μέχρι και σήμερα
Saman. Θυμάμαι τότε όταν είχες έρθει που μας μίλησες για αυτά ….αν και
τα είχαμε ακούσει δεν είχαμε ευαισθητοποιηθεί να τα ψάξουμε… .χμμμ ποιος
ξέρει γιατί, έπρεπε να μας το πεις εσύ…., θυμάμαι τα λόγια σου σαν τώρα
Saman:
<< Εγώ που είμαι Έλληνας ξέρω ποιο πολλά πράγματα για τα μεταλλικά καζάνια από ότι εσείς που μένετε μόνιμα εδώ!!!! Τι περιμένετε να έρθουν όπως στην χώρα μου οι << ξένοι μαλάκες >> για να ανακαλύψουν κάτι που θα κλέψει την δόξα από εσάς!;! Αν έχετε την ευκαιρία ας είναι και ψέματα η φαντασία αρχίστε να ψάχνετε και ας μην καταφέρετε τίποτα, ποτέ κανείς δεν ξέρει!!!! Έτσι έλεγαν για την Τροία ότι ήταν φαντασία του Όμηρου και να που ένας αρχαιοκάπηλος ο Σλήμαν κατάφερε και τους το απέδειξε και το ίδιο έκανε και με τον τάφο του Αγαμέμνονα…. >>
Πόσο δίκιο είχες, ας μην βρούμε τίποτα από αυτά που λένε οι νομάδες, αν και κάτι έχουμε βρει το οποίο και θα δούμε την ερχόμενη άνοιξη. Σε περιμένουμε καλέ μας φίλε Saman να έρθεις οπωσδήποτε. Να περνάς καλά… …φιλικά… .ο ….. >>
Τελικά τι είναι τα μεταλλικά << καζάνια >>; Υπάρχουν; Αν υπάρχουν είναι αμυντικά αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα ενός χαμένου αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού; Η ενός εξωγήινου πολιτισμού όπως λένε πολλοί ουφολόγοι όπου τα τοποθέτησαν στην γη για να την προστατεύει από οποιαδήποτε τυχόν επίθεση από το διάστημα από ΑΤΙΑ και μετεωρίτες; Ποιος μπορεί με σιγουριά να πει για το τι πρόκειται από την στιγμή που κανείς από τους ερευνητές δεν τα έχει δει; Το μόνο που πιστοποιεί την ύπαρξη τους είναι οι ιστορίες των νομάδων που ζουν στην περιοχή και των διαφόρων ταξιδιωτών όπου πέρασαν καταλάθος από αυτά τα μέρη, τα είδαν τα σκίτσαραν και τα έκαναν γνωστά στον κόσμο!!!! Αλλά κάτι υπάρχει το οποίο λέει ότι κάτι είναι εκεί έξω όπως αυτές οι κυκλικές παράξενες μικρές αφύσικες λίμνες όπου κάτι κρύβουν μέσα στην λάσπη!!!!
Είναι σίγουρο ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω και δεν είναι ένα αλλά πολλά, μήπως είναι τελικά μεταλλικά κομμάτια τα οποία διασπάστηκαν από μια έκρηξη κάποιου διαστημοπλοίου το οποίο είχε μπει στον εναέριο χώρο αυτό από το διάστημα; Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια λογική εξήγηση για το τι είναι… .οι ειδικοί πλέον επιστήμονες μετά την ανακάλυψη της << ομάδας >> που προανέφερα λένε ότι κάτι σίγουρα υπάρχει και οι Ρώσοι το έχουν πλέον λάβει σοβαρά το όλο ζήτημα και δεν πρόκειται να το αφήσουν ανεκμετάλλευτο…… το θέμα βέβαια είναι το πότε θα αρχίσουν να το ερευνούν σοβαρά.
Η εν λόγω περιοχή μπορεί να περιγραφεί ως μια συμπαγή μάζα των βάλτους, που εναλλάσσονται με σχεδόν αδιάβατοι την Τάιγκα, που καλύπτουν πάνω από 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μερικές περίεργες φήμες έχουν γίνει να επισυνάπτονται στην περιοχή σχετικά με μεταλλικά αντικείμενα άγνωστης προέλευσης που βρίσκονται σε όλη την έκταση της.
Για να ρίξει φως σε ό, τι ήταν ότι, υπάρχουν μόλις αισθητά μαζί μας, έδωσε αφορμή για αυτές τις φήμες, θα έπρεπε να πάει στην αρχαία ιστορία της περιοχής αυτής να ανακαλύψουν τις πεποιθήσεις και τους μύθους του. Καταφέραμε να αναδημιουργηθούν ορισμένα στοιχεία της τοπικής palaeotoponymy και αυτά ταιριάζουν σε ένα εκπληκτικό τρόπο το περιεχόμενο των αρχαίων μύθων.
Όλα δείχνουν ότι οι θρύλοι και οι φήμες αναφέρονταν σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα:
Στην αρχαιότητα, η Κοιλάδα του Θανάτου ήταν μέρος μιας νομαδικής διαδρομής που χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους Evenk, από το Bodaibo ( Μπονταϊμπο ) μέσω Annybar ( Άννιμπαρ ) ως και στην ακτή της θάλασσας Laptev ( Λαπτέβ ).
Το δικαίωμα να χρησιμοποίει το δρομολόγιο αυτό μέχρι το 1936, ήταν ένας έμπορος ονόματι Savvinov ( Σαββίνοβ ) όπου και διαπραγματευόταν το δρομολόγιο αυτό με άλλους έμπορους της εποχής εκείνης. Όταν εγκατέλειψε την επιχείρηση, οι έμποροι εγκατέλειψαν σταδιακά αυτά τα μέρη. Τέλος, ηλικιωμένος πλέον πια έμπορος μαζί με την Ζήνα την εγγονή του αποφάσισε να μετακομίσει στο Siuldiukar ( Σιαλντιουκάρ ). Κάπου ανάμεσα σε δύο ποταμούς που είναι γνωστή ως Kheldyu ( που σημαίνει κατά κυριολεξία << σιδερένια σπίτια >> στην τοπική γλώσσα), ο γέρος έμπορος την οδήγησε σε ένα μικρό, ελαφρώς πεπλατυσμένο κοκκινωπό αψιδωτό λόφο όπου, πέρα από ένα πέρασμα σαν σπιράλ, εκεί έξω υπήρχε ένας αριθμός από υπόγειους μεταλλικούς θαλάμους όπου στη συνέχεια πέρασαν τη νύχτα. Ο παππούς της Zήνα της είπε ότι ακόμα και στους πιο σκληρούς παγετούς ήταν ζεστό όπως και το καλοκαίρι μέσα στους θαλάμους.
Ο γέρο έμπορος που ήξερε τα μέρη αυτά σαν τα δάχτυλα του είπε στην εγγονή του ότι πολλοί κυνηγοί είχαν περάσει τις κρύες νύχτες τους σε τέτοιους θαλάμους όπου είναι διάσπαρτοι στην κοιλάδα του θανάτου και οι ποιο πολλοί από αυτούς αρρώσταιναν ή ακόμα και είχαν πεθάνει μέσα σε αυτούς από μια παράξενη αρρώστια.
Είπε ότι ο τόπος ήταν << πολύ κακός, ελώδης, και ότι τα ζώα δεν πάνε πότε εκεί >>. Η θέση όλων αυτών των κατασκευών ήταν γνωστή μόνο στους γέροντες σαμάνους των νομάδων που τους είχαν οδηγήσει οι κυνηγοί στα νιάτα τους και είχαν επισκεφθεί συχνά αυτά τα μέρη. Έζησαν μια νομαδική ζωή και τη γνώση τους για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής είναι αξιοθαύμαστες. Οι απόγονοί τους πλέον έχουν εγκαταλείψει τη νομαδική ζωή, έτσι καθιστώντας αυτή τη γνώση από το παρελθόν να έχει χαθεί.
Προς το παρόν, τα μόνα πράγματα που δείχνουν την ύπαρξη αυτών των κατασκευών είναι τα αρχαία τοπωνύμια που επιβίωσαν εν μέρει και μέσα από κάθε είδους φήμες.
Αλλά κάθε ένα από αυτά αντιπροσωπεύει εκατοντάδες τοπωνύμια, αν όχι χιλιάδες, των τετραγωνικών χιλιομέτρων ……
Το 1853, R. Maak, όπου ιστορικά έχει σημειωθεί ως εξερευνητής της περιοχής, έγραψε:
<< Σε ένα Suntar [ Yakut οικισμός] μου είπαν ότι στον άνω παρά ποταμό Viliuy υπάρχει ένα ρεύμα που ονομάζεται algy timirbit ( Αλτζί Τιμιρμπίτ ) το οποίο μεταφράζεται ως << το μεγάλο βυθισμένο καζάνι >> που ρέει μέσα από τον παραπόταμο Viliuy. Κοντά στο άνοιγμα του στο δάσος εκεί είναι ένα τεράστιο καζάνι από χαλκό. Το μέγεθός του είναι άγνωστο, καθώς μόνο το χείλος είναι ορατό πάνω από το έδαφος, αλλά αρκετά δέντρα μεγαλώνουν πολύ γρήγορα μέσα σε αυτήν … >>
Το ίδιο πράγμα καταγράφηκε από N.Ν. Αρχίποφ, ένας ερευνητής για τους αρχαίους πολιτισμούς της Yakutia:
<< Μεταξύ του πληθυσμού της λεκάνης Viliuy υπάρχει ένας μύθος από την αρχαιότητα για την ύπαρξη στον άνω παρά πόταμων για τα χάλκινα << καζάνια >> ή olguis. Αυτός ο μύθος αξίζει την προσοχή ως οι περιοχές που είναι η υποτιθέμενη θέση των μυθικών καζανιών, επειδή η περιοχή περιέχει πολλά ρέματα στους παραποτάμους ορίστηκε με την επωνυμία << ρεύμα των Καζανιών >> Olguidakh. >>
Σε μια επιστολή του, ο Koretsky όπου και προανέφερα πιο πάνω τονίζει ότι το 1933 ο Yakut οδηγός του τουείπε ότι:
<< … Πέντε ή δέκα χρόνια πριν, είχε ανακαλύψει πολλά σφαιρικά καζάνια (ήταν απολύτως στρόγγυλα), και προεξείχαν ψηλά ( από ό, τι ένα άτομο) από το έδαφος. Τα εξέτασε και ήταν ολοκαίνουργια. Αργότερα ο κυνηγός όταν τα ξανά συνάντησε ήταν σπασμένα και διάσπαρτα παντού. >>
Ο Koretsky επίσης, να σημειωθεί, ότι όταν επισκέφτηκε ένα “καζάνι” για δεύτερη φορά, στα ενδιάμεσα χρόνια είχε βυθιστεί αισθητά στο έδαφος.
ο Α. Gutenev ( Α. Γκουντένεβ ) και Yu. Mikhailovsky ( Γιου. Μικχαιλόβσκι ), δύο ερευνητές που έζησε στην πόλη της Mirny στην Yakutia, ανέφεραν ότι το 1971 ένας παλιός κυνηγός που ανήκει στο λαό των Evenk είχε πει ότι στην περιοχή ανάμεσα σε δύο ποταμούς γνωστούς ως Niugun Bootur και Atadarak , υπάρχει κάτι που βγαίνει έξω από το έδαφος, είναι το ίδιο το πράγμα που έδωσε στον τόπο το όνομα του-ένα << πολύ μεγάλο >> τριών πολύπλευρο σιδήρου-καμάκι, ενώ στην περιοχή μεταξύ των δύο ποταμών γνωστή ως Kheliugur, υπάρχει ένα σιδερένιο λαγούμι στο οποίο βρίσκονται οι λεπτοί, μαύροι, μονόφθαλμοι άνθρωποι με ρούχα που μοιάζουν να είναι του σιδήρου όπου και προανέφερα πιο πάνω.
Ένα ακόμα από αυτά τα αντικείμενα φαίνεται να ήταν, κατά τα φαινόμενα, μετά την κατασκευή του φράγματος στον Viliuy, ελαφρώς κάτω από το Erbiie ( Έρμπϊε ). Σύμφωνα με τον απολογισμό ενός από τους οικοδόμους της Viliuy στο υδροηλεκτρικό έργο, όταν κατασκευάστηκε ένα κανάλι εκτροπής και στράγγισε το κύριο κανάλι ανακαλύφθηκε σ ‘αυτό ένα κυρτό μεταλλικό << καζάνι >>. Οι προθεσμίες παράδοσης πίεζαν και μετά από μια σύντομη επιθεώρηση του, οι διαχειριστές του έργου έδωσαν εντολή να συνεχιστούν οι εργασίες. Υπάρχει μια σειρά από ιστορίες από ανθρώπους που ήρθαν σε παρόμοιες κατασκευές από ατύχημα, αλλά χωρίς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν και πάλι σε αυτό το καταθλιπτικό μονότονο τοπίο.
Κάποιοι γέροντες σαμάνοι είπαν για το μέρος που λέγεται Tong Duurai ( Τόνγκ Ντουράϊ ) όπου είναι ένα ρεύμα που ονομάζεται Ottoamokh ( Οττοαμόκχ << τρύπες στο έδαφος >>) και ότι γύρω από αυτό υπάρχουν απίστευτα βαθιά ανοίγματα γνωστό ως << το χαμογελαστό χάσμα >>. Το ίδιο όνομα επίσης έχει δοθεί σε καλλιέργειες από θρύλους που δηλώνουν ότι αυτή είναι η κατοικία ενός φλογερού γίγαντα που καταστρέφει τα πάντα γύρω του ( !!!! ).
Περίπου κάθε έξι ή επτά αιώνες, μια τερατώδες “βολίδα” ξεσπά από εκεί και πετάει είτε κάπου στο βάθος και (κρίνοντας από τα χρονικά και τους μύθους άλλων λαών) εκρήγνυται εκεί, ή εκρήγνυται ακριβώς πάνω από την έξοδο του σημείο-όπως το αποτέλεσμα της οποίας, η περιοχή για εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω έχει μειωθεί δασικά ως μια καμένη έρημο με σπασμένα δένδρα, ( Ας μην ξεχνάμε ότι στην κοιλάδα του θανάτου βρίσκεται και η περιβόητη περιοχή << Τουνγκούσκα >> όπου κανείς δεν ξέρει τι προκάλεσε μια τεράστια έκρηξη κιλοτόνων ατομικής ενέργειας τον καιρό εκείνο το 1908, παρά μόνο εικασίες γίνονται το τι μπορεί να ήταν, αλλά και στην ίδια περιοχή η δεύτερη έκρηξη που προήρθε από την πρώτη στην περιοχή Sovono ( Σοβόνο ) όπου και εκεί υπέστη την ίδια ζημιά η φύση δείχνοντας ότι αυτό δεν ήταν κάποια δοκιμή βόμβας όπως λένε κάποιοι μα κάτι που έπεσε από τον ουρανό-διάστημα και διασπάστηκε σε κομμάτια δείτε το διάγραμμα παρά κάτω, αλλά και άλλες τρεις εκρήξεις πιο μικρού μεγέθους το ίδιο καταστρεπτικές οι οποίες όταν λέμε μικρού μεγέθους φανταστείτε μέγεθος σαν την Πελοπόννησο!!!! ).
<< Εγώ που είμαι Έλληνας ξέρω ποιο πολλά πράγματα για τα μεταλλικά καζάνια από ότι εσείς που μένετε μόνιμα εδώ!!!! Τι περιμένετε να έρθουν όπως στην χώρα μου οι << ξένοι μαλάκες >> για να ανακαλύψουν κάτι που θα κλέψει την δόξα από εσάς!;! Αν έχετε την ευκαιρία ας είναι και ψέματα η φαντασία αρχίστε να ψάχνετε και ας μην καταφέρετε τίποτα, ποτέ κανείς δεν ξέρει!!!! Έτσι έλεγαν για την Τροία ότι ήταν φαντασία του Όμηρου και να που ένας αρχαιοκάπηλος ο Σλήμαν κατάφερε και τους το απέδειξε και το ίδιο έκανε και με τον τάφο του Αγαμέμνονα…. >>
Πόσο δίκιο είχες, ας μην βρούμε τίποτα από αυτά που λένε οι νομάδες, αν και κάτι έχουμε βρει το οποίο και θα δούμε την ερχόμενη άνοιξη. Σε περιμένουμε καλέ μας φίλε Saman να έρθεις οπωσδήποτε. Να περνάς καλά… …φιλικά… .ο ….. >>
Τελικά τι είναι τα μεταλλικά << καζάνια >>; Υπάρχουν; Αν υπάρχουν είναι αμυντικά αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα ενός χαμένου αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού; Η ενός εξωγήινου πολιτισμού όπως λένε πολλοί ουφολόγοι όπου τα τοποθέτησαν στην γη για να την προστατεύει από οποιαδήποτε τυχόν επίθεση από το διάστημα από ΑΤΙΑ και μετεωρίτες; Ποιος μπορεί με σιγουριά να πει για το τι πρόκειται από την στιγμή που κανείς από τους ερευνητές δεν τα έχει δει; Το μόνο που πιστοποιεί την ύπαρξη τους είναι οι ιστορίες των νομάδων που ζουν στην περιοχή και των διαφόρων ταξιδιωτών όπου πέρασαν καταλάθος από αυτά τα μέρη, τα είδαν τα σκίτσαραν και τα έκαναν γνωστά στον κόσμο!!!! Αλλά κάτι υπάρχει το οποίο λέει ότι κάτι είναι εκεί έξω όπως αυτές οι κυκλικές παράξενες μικρές αφύσικες λίμνες όπου κάτι κρύβουν μέσα στην λάσπη!!!!
Είναι σίγουρο ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω και δεν είναι ένα αλλά πολλά, μήπως είναι τελικά μεταλλικά κομμάτια τα οποία διασπάστηκαν από μια έκρηξη κάποιου διαστημοπλοίου το οποίο είχε μπει στον εναέριο χώρο αυτό από το διάστημα; Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια λογική εξήγηση για το τι είναι… .οι ειδικοί πλέον επιστήμονες μετά την ανακάλυψη της << ομάδας >> που προανέφερα λένε ότι κάτι σίγουρα υπάρχει και οι Ρώσοι το έχουν πλέον λάβει σοβαρά το όλο ζήτημα και δεν πρόκειται να το αφήσουν ανεκμετάλλευτο…… το θέμα βέβαια είναι το πότε θα αρχίσουν να το ερευνούν σοβαρά.
Η εν λόγω περιοχή μπορεί να περιγραφεί ως μια συμπαγή μάζα των βάλτους, που εναλλάσσονται με σχεδόν αδιάβατοι την Τάιγκα, που καλύπτουν πάνω από 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μερικές περίεργες φήμες έχουν γίνει να επισυνάπτονται στην περιοχή σχετικά με μεταλλικά αντικείμενα άγνωστης προέλευσης που βρίσκονται σε όλη την έκταση της.
Για να ρίξει φως σε ό, τι ήταν ότι, υπάρχουν μόλις αισθητά μαζί μας, έδωσε αφορμή για αυτές τις φήμες, θα έπρεπε να πάει στην αρχαία ιστορία της περιοχής αυτής να ανακαλύψουν τις πεποιθήσεις και τους μύθους του. Καταφέραμε να αναδημιουργηθούν ορισμένα στοιχεία της τοπικής palaeotoponymy και αυτά ταιριάζουν σε ένα εκπληκτικό τρόπο το περιεχόμενο των αρχαίων μύθων.
Όλα δείχνουν ότι οι θρύλοι και οι φήμες αναφέρονταν σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα:
Στην αρχαιότητα, η Κοιλάδα του Θανάτου ήταν μέρος μιας νομαδικής διαδρομής που χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους Evenk, από το Bodaibo ( Μπονταϊμπο ) μέσω Annybar ( Άννιμπαρ ) ως και στην ακτή της θάλασσας Laptev ( Λαπτέβ ).
Το δικαίωμα να χρησιμοποίει το δρομολόγιο αυτό μέχρι το 1936, ήταν ένας έμπορος ονόματι Savvinov ( Σαββίνοβ ) όπου και διαπραγματευόταν το δρομολόγιο αυτό με άλλους έμπορους της εποχής εκείνης. Όταν εγκατέλειψε την επιχείρηση, οι έμποροι εγκατέλειψαν σταδιακά αυτά τα μέρη. Τέλος, ηλικιωμένος πλέον πια έμπορος μαζί με την Ζήνα την εγγονή του αποφάσισε να μετακομίσει στο Siuldiukar ( Σιαλντιουκάρ ). Κάπου ανάμεσα σε δύο ποταμούς που είναι γνωστή ως Kheldyu ( που σημαίνει κατά κυριολεξία << σιδερένια σπίτια >> στην τοπική γλώσσα), ο γέρος έμπορος την οδήγησε σε ένα μικρό, ελαφρώς πεπλατυσμένο κοκκινωπό αψιδωτό λόφο όπου, πέρα από ένα πέρασμα σαν σπιράλ, εκεί έξω υπήρχε ένας αριθμός από υπόγειους μεταλλικούς θαλάμους όπου στη συνέχεια πέρασαν τη νύχτα. Ο παππούς της Zήνα της είπε ότι ακόμα και στους πιο σκληρούς παγετούς ήταν ζεστό όπως και το καλοκαίρι μέσα στους θαλάμους.
Ο γέρο έμπορος που ήξερε τα μέρη αυτά σαν τα δάχτυλα του είπε στην εγγονή του ότι πολλοί κυνηγοί είχαν περάσει τις κρύες νύχτες τους σε τέτοιους θαλάμους όπου είναι διάσπαρτοι στην κοιλάδα του θανάτου και οι ποιο πολλοί από αυτούς αρρώσταιναν ή ακόμα και είχαν πεθάνει μέσα σε αυτούς από μια παράξενη αρρώστια.
Είπε ότι ο τόπος ήταν << πολύ κακός, ελώδης, και ότι τα ζώα δεν πάνε πότε εκεί >>. Η θέση όλων αυτών των κατασκευών ήταν γνωστή μόνο στους γέροντες σαμάνους των νομάδων που τους είχαν οδηγήσει οι κυνηγοί στα νιάτα τους και είχαν επισκεφθεί συχνά αυτά τα μέρη. Έζησαν μια νομαδική ζωή και τη γνώση τους για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής είναι αξιοθαύμαστες. Οι απόγονοί τους πλέον έχουν εγκαταλείψει τη νομαδική ζωή, έτσι καθιστώντας αυτή τη γνώση από το παρελθόν να έχει χαθεί.
Προς το παρόν, τα μόνα πράγματα που δείχνουν την ύπαρξη αυτών των κατασκευών είναι τα αρχαία τοπωνύμια που επιβίωσαν εν μέρει και μέσα από κάθε είδους φήμες.
Αλλά κάθε ένα από αυτά αντιπροσωπεύει εκατοντάδες τοπωνύμια, αν όχι χιλιάδες, των τετραγωνικών χιλιομέτρων ……
Το 1853, R. Maak, όπου ιστορικά έχει σημειωθεί ως εξερευνητής της περιοχής, έγραψε:
<< Σε ένα Suntar [ Yakut οικισμός] μου είπαν ότι στον άνω παρά ποταμό Viliuy υπάρχει ένα ρεύμα που ονομάζεται algy timirbit ( Αλτζί Τιμιρμπίτ ) το οποίο μεταφράζεται ως << το μεγάλο βυθισμένο καζάνι >> που ρέει μέσα από τον παραπόταμο Viliuy. Κοντά στο άνοιγμα του στο δάσος εκεί είναι ένα τεράστιο καζάνι από χαλκό. Το μέγεθός του είναι άγνωστο, καθώς μόνο το χείλος είναι ορατό πάνω από το έδαφος, αλλά αρκετά δέντρα μεγαλώνουν πολύ γρήγορα μέσα σε αυτήν … >>
Το ίδιο πράγμα καταγράφηκε από N.Ν. Αρχίποφ, ένας ερευνητής για τους αρχαίους πολιτισμούς της Yakutia:
<< Μεταξύ του πληθυσμού της λεκάνης Viliuy υπάρχει ένας μύθος από την αρχαιότητα για την ύπαρξη στον άνω παρά πόταμων για τα χάλκινα << καζάνια >> ή olguis. Αυτός ο μύθος αξίζει την προσοχή ως οι περιοχές που είναι η υποτιθέμενη θέση των μυθικών καζανιών, επειδή η περιοχή περιέχει πολλά ρέματα στους παραποτάμους ορίστηκε με την επωνυμία << ρεύμα των Καζανιών >> Olguidakh. >>
Σε μια επιστολή του, ο Koretsky όπου και προανέφερα πιο πάνω τονίζει ότι το 1933 ο Yakut οδηγός του τουείπε ότι:
<< … Πέντε ή δέκα χρόνια πριν, είχε ανακαλύψει πολλά σφαιρικά καζάνια (ήταν απολύτως στρόγγυλα), και προεξείχαν ψηλά ( από ό, τι ένα άτομο) από το έδαφος. Τα εξέτασε και ήταν ολοκαίνουργια. Αργότερα ο κυνηγός όταν τα ξανά συνάντησε ήταν σπασμένα και διάσπαρτα παντού. >>
Ο Koretsky επίσης, να σημειωθεί, ότι όταν επισκέφτηκε ένα “καζάνι” για δεύτερη φορά, στα ενδιάμεσα χρόνια είχε βυθιστεί αισθητά στο έδαφος.
ο Α. Gutenev ( Α. Γκουντένεβ ) και Yu. Mikhailovsky ( Γιου. Μικχαιλόβσκι ), δύο ερευνητές που έζησε στην πόλη της Mirny στην Yakutia, ανέφεραν ότι το 1971 ένας παλιός κυνηγός που ανήκει στο λαό των Evenk είχε πει ότι στην περιοχή ανάμεσα σε δύο ποταμούς γνωστούς ως Niugun Bootur και Atadarak , υπάρχει κάτι που βγαίνει έξω από το έδαφος, είναι το ίδιο το πράγμα που έδωσε στον τόπο το όνομα του-ένα << πολύ μεγάλο >> τριών πολύπλευρο σιδήρου-καμάκι, ενώ στην περιοχή μεταξύ των δύο ποταμών γνωστή ως Kheliugur, υπάρχει ένα σιδερένιο λαγούμι στο οποίο βρίσκονται οι λεπτοί, μαύροι, μονόφθαλμοι άνθρωποι με ρούχα που μοιάζουν να είναι του σιδήρου όπου και προανέφερα πιο πάνω.
Ένα ακόμα από αυτά τα αντικείμενα φαίνεται να ήταν, κατά τα φαινόμενα, μετά την κατασκευή του φράγματος στον Viliuy, ελαφρώς κάτω από το Erbiie ( Έρμπϊε ). Σύμφωνα με τον απολογισμό ενός από τους οικοδόμους της Viliuy στο υδροηλεκτρικό έργο, όταν κατασκευάστηκε ένα κανάλι εκτροπής και στράγγισε το κύριο κανάλι ανακαλύφθηκε σ ‘αυτό ένα κυρτό μεταλλικό << καζάνι >>. Οι προθεσμίες παράδοσης πίεζαν και μετά από μια σύντομη επιθεώρηση του, οι διαχειριστές του έργου έδωσαν εντολή να συνεχιστούν οι εργασίες. Υπάρχει μια σειρά από ιστορίες από ανθρώπους που ήρθαν σε παρόμοιες κατασκευές από ατύχημα, αλλά χωρίς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν και πάλι σε αυτό το καταθλιπτικό μονότονο τοπίο.
Κάποιοι γέροντες σαμάνοι είπαν για το μέρος που λέγεται Tong Duurai ( Τόνγκ Ντουράϊ ) όπου είναι ένα ρεύμα που ονομάζεται Ottoamokh ( Οττοαμόκχ << τρύπες στο έδαφος >>) και ότι γύρω από αυτό υπάρχουν απίστευτα βαθιά ανοίγματα γνωστό ως << το χαμογελαστό χάσμα >>. Το ίδιο όνομα επίσης έχει δοθεί σε καλλιέργειες από θρύλους που δηλώνουν ότι αυτή είναι η κατοικία ενός φλογερού γίγαντα που καταστρέφει τα πάντα γύρω του ( !!!! ).
Περίπου κάθε έξι ή επτά αιώνες, μια τερατώδες “βολίδα” ξεσπά από εκεί και πετάει είτε κάπου στο βάθος και (κρίνοντας από τα χρονικά και τους μύθους άλλων λαών) εκρήγνυται εκεί, ή εκρήγνυται ακριβώς πάνω από την έξοδο του σημείο-όπως το αποτέλεσμα της οποίας, η περιοχή για εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω έχει μειωθεί δασικά ως μια καμένη έρημο με σπασμένα δένδρα, ( Ας μην ξεχνάμε ότι στην κοιλάδα του θανάτου βρίσκεται και η περιβόητη περιοχή << Τουνγκούσκα >> όπου κανείς δεν ξέρει τι προκάλεσε μια τεράστια έκρηξη κιλοτόνων ατομικής ενέργειας τον καιρό εκείνο το 1908, παρά μόνο εικασίες γίνονται το τι μπορεί να ήταν, αλλά και στην ίδια περιοχή η δεύτερη έκρηξη που προήρθε από την πρώτη στην περιοχή Sovono ( Σοβόνο ) όπου και εκεί υπέστη την ίδια ζημιά η φύση δείχνοντας ότι αυτό δεν ήταν κάποια δοκιμή βόμβας όπως λένε κάποιοι μα κάτι που έπεσε από τον ουρανό-διάστημα και διασπάστηκε σε κομμάτια δείτε το διάγραμμα παρά κάτω, αλλά και άλλες τρεις εκρήξεις πιο μικρού μεγέθους το ίδιο καταστρεπτικές οι οποίες όταν λέμε μικρού μεγέθους φανταστείτε μέγεθος σαν την Πελοπόννησο!!!! ).
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις ανακαλύψεις που έγιναν από τους επιστήμονες από το Νοβοσιμπίρσκ απέδειξαν ότι το αρχικό ξερίζωμα των δέντρων προκλήθηκε από μια ακτινική έκρηξη. Κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό από έναν οργανισμό των δένδρων όπου είχε καεί με γραμμικές διαστάσεις το οποίο σημαίνει εκρήξεις με γραμμικές διαστάσεις όπου δεν ήταν περισσότερο από μερικές δεκάδες μέτρα και ότι ήταν μόνο οι επόμενες εκρήξεις που θολώνουν την εικόνα της αρχικής ακτινικής εκδήλωσης.
Ειδικοί έχουν εκτιμήσει ότι οι ηλεκτρικές εκκενώσεις έγιναν στον αέρα για δύο έως και 15 λεπτά, δημιουργώντας την ακουστική εντύπωση του πυροβολικού, ενώ όλο αυτό το διάστημα η πηγή τους παρέμεινε πάνω από το επίκεντρο και δεν κινείτο με ταχύτητα. Με άλλα λόγια, το σώμα έφθασε, σταμάτησε και επηρέασε την τοποθεσία κάτω από αυτό σε μια σειρά από τρόπους, π.χ., με την ακτινοβολία, χρονική στρέβλωση, μεταλλάξεις …
Το μεγαλύτερο μέρος της Τουνγκούσκα καταστράφηκε πάνω από το σημείο Kulik, αλλά ένα κομμάτι “δραπέτευσε” και πέταξε για άλλα 120 χιλιόμετρα πριν πέσει στη γη. Η μεθοδική καταστροφή των πάντων, που ανήκε στον μετεωρίτη θα πρότεινα ότι μετέφερε κάποια βακτήρια ή ιούς επικίνδυνη για τη ζωή στη Γη…..
Ως εκ τούτου, έπεσε στο έδαφος, και, για τον λόγο πριν τελειώσει από τα υπολείμματα του ρίχνοντας τα στην Tunguska, προκάλεσε ισχυρό σεισμό. Το αποτέλεσμα ήταν ένας γιγαντιαίος κρατήρας στον τελικό τόπο προορισμού του μετεωρίτη- ΑΤΙΑ , μια τρύπα 200 μέτρα σε διάμετρο και 20 μέτρα βάθος, που αργότερα ονομάστηκε ως ο << κρατήρας Βορονόβ >>. Ο Vakulin ( Βακουλίν ), ο επικεφαλής της Nizhne-Ilimsk ( Νίζνε – Ιλίμσκ ) ταχυδρομική υπηρεσία, αναφέρεται σε μια επιστολή με ημερομηνία στις 28 Ιουλίου 1908:
<< Την Τρίτη 17 Ιουνίου, περίπου οκτώ , σύμφωνα με έναν μεγάλο αριθμό κατοίκων της περιοχής παρατήρησαν αρχικά στα βορειοδυτικά μια μπάλα φωτιάς φθίνουσα σε μια γωνία στον ορίζοντα από την ανατολή στη δύση, η οποία καθώς πλησίαζε το έδαφος μετατρέπεται σε έναν από τους πυλώνες της φωτιάς και αμέσως εξαφανίστηκε. Μετά την εξαφάνισή της, ένα σύννεφο καπνού άρχισε να αυξάνεται από το έδαφος προς αυτή την κατεύθυνση.
Μετά από λίγα λεπτά, υπήρχε ένας δυνατός θόρυβος στον αέρα με μακρινές θαμπές εκθέσεις όπως της βροντής. Αυτά τα κτυπήματα ήταν δυνατά, ακολούθησαν οκτώ δυνατά κτυπήματα, όπως του πυροβολικού. Η τελευταία έκρηξη συνοδεύτηκε από σφυρίγματα και ήταν ιδιαίτερα ισχυρή, με αποτέλεσμα το έδαφος και τα κτίρια να τιναχτούν άτσαλα …
Ορισμένοι μάρτυρες δήλωσαν ότι η έκρηξη έκανε τους ανθρώπους να χάσουν την ισορροπία τους και να πέσουν…. Πολλοί έχασαν τις αισθήσεις τους και δεν ανέκτησαν τις αισθήσεις τους για μέρες. Η έκρηξη χτύπησε τα άλογα στα γόνατά τους, δείχνει ότι τα ζώα ήταν άσχημα χτυπημένα και φοβισμένα. Σε ορισμένες περιοχές, εμφανίστηκαν ρωγμές στο έδαφος…. >>
Περαιτέρω υποστήριξη για την ιδέα ότι ο μετεωρίτης είχε καταστραφεί μεταφέροντας επικίνδυνους μικροοργανισμούς είναι η απόδειξη ότι μετά την καταστροφή της εμφανίστηκαν άγνωστες ασθένειες όπου δεκάδες άνθρωποι πέθαναν από αυτές αλλά και όταν πέρασε η κρίση δεν ξανά εμφανίστηκαν από τότε.
Οι μάρτυρες ανέφεραν παρατηρώντας τις φωτεινές σφαίρες να πετούν πάνω από το σημείο πρόσκρουσης μέχρι το βράδυ της 30ης Ιουνίου!
Αυτές οι σφαίρες ή φώτα λένε ότι ήταν οι << δευτερεύουσες μετεωρίτες >>, όπως έχουν ερμηνευθεί από τους ερευνητές-παρατηρήθηκαν κατά περίπου το ήμισυ του συνόλου των παρατηρητών.
Yakut θρύλοι περιέχουν πολλές αναφορές για εκρήξεις, φλογεροί ανεμοστρόβιλοι και απίστευτες σφαίρες που αυξάνονται στον αέρα. Και όλα αυτά τα φαινόμενα είναι κατά κάποιο τρόπο που συνδέονται με τις μυστηριώδη μεταλλικές κατασκευές που βρίσκονται στην Κοιλάδα του Θανάτου, πριν την μεγάλη έκρηξη αλλά και μέχρι σήμερα. Μερικά από αυτά είναι μεγάλα, στρογγυλά, πετάνε σε πολλά πλευρικά σχήματα. Δεν έχουν ούτε παράθυρα ούτε πόρτες, μόνο ένα φως στην κορυφή του θόλου όταν δεν είναι τελείως φωτεινά.
Μοιάζουν με τα σιδερένια << καζάνια >> όπου κάποια από αυτά έχουν βυθιστεί σχεδόν πλήρως εντός του εδάφους, με μόνο μία μόλις αισθητή τοξοειδή-σαν προεξοχή να παραμένει στην επιφάνεια. Μάρτυρες οι οποίοι είναι άγνωστοι μεταξύ τους περιέγραψαν αυτό το << ηχηρό σπίτι από μέταλλο >> με τον ίδιο τρόπο. Άλλα αντικείμενα διάσπαρτα σε όλη την περιοχή είναι τα μεταλλικά καπάκια ημισφαιρικού τύπου που καλύπτουν κάτι άγνωστο.
Οι Θρύλοι τωνYakut λένε ότι οι μυστηριώδης αυτές απίστευτες σφαίρες παράγουν από το << στόμιο του μεταλλικού καζανιού καπνό και φωτιά >> με ένα << καπάκι να ανοίγει και να βγαίνουν παράξενες ακτίνες ακόμη και φώτα >>.
Περίπου έναν αιώνα πριν από κάθε έκρηξη ή σειρά εκρήξεων, πετούν πύρινες σφαίρες που βγήκανε από το << στόμιο του σιδερένιου καζανιού >> και, χωρίς να προκαλούν μεγάλη ζημιά, εκτινάσσονται προς τα πάνω, με τη μορφή μιας λεπτής στήλη φωτιάς ( φωτογραφία πιο πάνω ). Στην κορυφή αυτού, μια πολύ μεγάλη βολίδα εμφανίζεται. Συνοδευόμενη από τέσσερις κεραυνούς στην σειρά, αυξάνονται ακόμη σε μεγαλύτερο ύψος και πετάνε μακριά, αφήνοντας πίσω τους ένα μακρύ << μονοπάτι του καπνού και φωτιάς >>. Στη συνέχεια, ένας κανονιοβολισμός εκρήξεων ακουγόταν στο βάθος …
Στη δεκαετία του 1950, η σοβιετική στρατιωτική μηχανή ρίχνει μια ματιά
σε αυτή την περιοχή, προφανώς λόγω της εξαιρετικά αραιό κατοικούμενης
περιοχής στις βόρειες παρυφές του, και πραγματοποίησε μια σειρά από
ατομικές δοκιμές εκεί. Μία από τις εκρήξεις που έγιναν δεν ήταν από τις
πυρηνικές τους δοκιμές όπου έκανε τότε το σοβιέτ να παραμιλάει, και τους
ξένους ειδικούς να εξακολουθούν να κάνουνε εικασίες σχετικά με αυτό
μέχρι και σήμερα.
Δεδομένου, ο Γερμανικός ραδιοφωνικός σταθμός Deutsche Welle αναφέρει τον Σεπτέμβριο του 1991 ότι, << όταν μια 10-κιλα πυρηνική συσκευή που δοκιμαζόταν το 1954, για άγνωστους λόγους δεν έγινε, αντίθετα σε ένα άλλο σημείο μια έκρηξη έγινε όπου το μέγεθος της έκρηξης υπερβεί τους υπολογισμούς από έναν παράγοντα 2.000 έως 3.000, φθάνοντας 20-30 μεγατόνους , όπως καταχωρήθηκε από τα σεισμικά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο. >>
Η αιτία μιας τέτοιας σημαντικής δύναμης έκρηξης παραμένει ασαφής. Το πρακτορείο ειδήσεων TASS τίθεται με μια ανακοίνωση ότι μια συμπαγές βόμβα υδρογόνου είχε δοκιμαστεί σε συνθήκες αέρος, αλλά αργότερα αποκαλύφθηκε ότι αυτό ήταν λάθος.
Μετά τις δοκιμές, απαγορευμένες ζώνες καθορίστηκαν στην περιοχή και μια μυστική εργασία πραγματοποιήθηκε για μερικά χρόνια.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε στο μακρινό παρελθόν, όπως αντικατοπτρίζεται στην επική ποίηση του λαού της περιοχής. Καθώς οι θρύλοι διαδίδονται από στόμα σε στόμα μαρτυρούν, στην απομακρυσμένη περίοδο όταν ξεκίνησαν όλα, η περιοχή κατοικήθηκε από ένα μικρό αριθμό νομάδες ονόματι Τουνγκούς.
Μια φορά κι έναν καιρό, οι μακρινό γείτονές τους είδαν ότι η γη τους ήταν ξαφνικά τυλιγμένη σε αδιαπέραστο σκοτάδι και η γύρω περιοχή είχε συγκλονιστεί από ένα εκκωφαντικό βρυχηθμό. Ένας τυφώνας με αόρατη δύναμη προέκυψε και η γη διασπάστηκε από ισχυρά χτυπήματα. Μια τεράστια αστραπή διέσχισε τον ουρανό προς όλες τις κατευθύνσεις.
Δεδομένου, ο Γερμανικός ραδιοφωνικός σταθμός Deutsche Welle αναφέρει τον Σεπτέμβριο του 1991 ότι, << όταν μια 10-κιλα πυρηνική συσκευή που δοκιμαζόταν το 1954, για άγνωστους λόγους δεν έγινε, αντίθετα σε ένα άλλο σημείο μια έκρηξη έγινε όπου το μέγεθος της έκρηξης υπερβεί τους υπολογισμούς από έναν παράγοντα 2.000 έως 3.000, φθάνοντας 20-30 μεγατόνους , όπως καταχωρήθηκε από τα σεισμικά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο. >>
Η αιτία μιας τέτοιας σημαντικής δύναμης έκρηξης παραμένει ασαφής. Το πρακτορείο ειδήσεων TASS τίθεται με μια ανακοίνωση ότι μια συμπαγές βόμβα υδρογόνου είχε δοκιμαστεί σε συνθήκες αέρος, αλλά αργότερα αποκαλύφθηκε ότι αυτό ήταν λάθος.
Μετά τις δοκιμές, απαγορευμένες ζώνες καθορίστηκαν στην περιοχή και μια μυστική εργασία πραγματοποιήθηκε για μερικά χρόνια.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε στο μακρινό παρελθόν, όπως αντικατοπτρίζεται στην επική ποίηση του λαού της περιοχής. Καθώς οι θρύλοι διαδίδονται από στόμα σε στόμα μαρτυρούν, στην απομακρυσμένη περίοδο όταν ξεκίνησαν όλα, η περιοχή κατοικήθηκε από ένα μικρό αριθμό νομάδες ονόματι Τουνγκούς.
Μια φορά κι έναν καιρό, οι μακρινό γείτονές τους είδαν ότι η γη τους ήταν ξαφνικά τυλιγμένη σε αδιαπέραστο σκοτάδι και η γύρω περιοχή είχε συγκλονιστεί από ένα εκκωφαντικό βρυχηθμό. Ένας τυφώνας με αόρατη δύναμη προέκυψε και η γη διασπάστηκε από ισχυρά χτυπήματα. Μια τεράστια αστραπή διέσχισε τον ουρανό προς όλες τις κατευθύνσεις.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η δομή έδωσε τις δυσάρεστες, αυτό-διαχωρισμό με θορύβους και σταδιακά μειώθηκε σε ύψος μέχρι να εξαφανιστεί κάτω από το έδαφος. Στη θέση της ψηλής αυτής φωτεινής δομής υπήρχε ένα τεράστιο, κάθετο << άνοιγμα >>. Στα παράξενα λόγια από τους θρύλους, λέγεται ότι είναι ότι είναι αυτό που αποτελείται από τρία επίπεδα όπως το << χαμογελαστό χάσμα >>. Στα βάθη της δήθεν, περιείχε μια υπόγεια χώρα με το δικό του ήλιο που είχε αρχίσει να μειώνεται!!!!
Μια δυσωδία αυξήθηκε από το στόμιο, αποπνικτική, και έτσι κανείς δεν ξανά πλησίασε κοντά σε αυτό. Από απόσταση, μερικές φορές οι άνθρωποι μπορεί να δουν μια << εκ περιτροπής-νησί >> να εμφανίζεται πάνω από το άνοιγμα, και αυτό στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι είναι ένα σιδερένιο << καζάνι >>. Εκείνοι που είχαν μπει στον πειρασμό από περιέργεια να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά δεν επέστρεψε ποτέ.
Αιώνες πέρασαν. Η ζωή συνεχίστηκε όπως πριν. Κανείς δεν ανέμενε τίποτα το εξαιρετικό, αλλά μια μέρα έγινε ένας μικρός σεισμός και ο ουρανός είχε τρυπηθεί από μια λεπτή << πύρινη λαίλαπα >>. Στην κορυφή του έγινε κάτι απίστευτο, μια εκθαμβωτική βολίδα εμφανίστηκε.
Συνοδεύτηκε από << μια διαδοχή τεσσάρων βροντών >> αφήνοντας πίσω ένα ίχνος φωτιάς, η σφαίρα αυτή είχε κατά μήκος μιας ρηχά πτωτική τροχιά και, μετά την εξαφάνιση του πέρα από τον ορίζοντα, εξερράγη. Οι νομάδες ήταν διαταραγμένοι αλλά δεν εγκαταλείψαν τα εδάφη που είχαν στο σπίτι τους, αφού ο << δαίμονας >> δεν τους προκάλεσε καμία ζημία, αλλά είχε εκραγεί πάνω από τα εδάφη της γειτονικής εχθρική φυλής >>.
Λίγες δεκαετίες αργότερα, τα γεγονότα επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο:
Η βολίδα πέταξε μακριά προς την ίδια κατεύθυνση και πάλι καταστράφηκε μόνο ΠΑΝΩ τους γείτονές τους. Προφανώς αυτό ο << δαίμονας >> ήταν κατά κάποιο τρόπο προστάτης τους και άρχισαν να δημιουργούν μύθους γι ‘αυτό, χαρακτηρίζοντάς Niurgun Bootur, << φλογερός προστάτης >>.
Αλλά κάποια στιγμή αργότερα, έγιναν απίστευτα γεγονότα φρικιαστικά και στα πιο απέραντα μέρη. Μια γιγαντιαία βολίδα προέκυψε από το άνοιγμα με εναν εκκωφαντικό θόρυβο, αλλά και με εκκωφαντικό βρυχηθμό εξερράγη πάνω από το κεφάλι τους δεξιά!
Ένας τεράστιος σεισμός ακολούθησε. Μερικοί λόφους κόπηκαν κάνοντας μια ρωγμή πάνω από 100 μέτρα βάθος.
Μετά την έκρηξη, μια << φωτιά μαινόταν στη θάλασσα >>, συνέχισε περίπου με ένα δίσκο που μοιάζει με << εκ περιτροπής νησί >> πάνω από αυτό. Τα αποτελέσματα της έκρηξης επεκτείνονταν πέρα από μια ακτίνα μεγαλύτερη από χίλια χιλιόμετρα!!!!
Οι νομαδικές φυλές που επιβίωσαν στις άκρες της περιοχής κατέφυγαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, επιδιώκοντας να αποστασιοποιηθούν από το μοιραίο σημείο, αλλά αυτό δεν τους έσωσε από το θάνατο. Όλοι υπέκυψαν σε κάποιου είδους παράξενης ασθένειας. Ωστόσο, άφησαν πίσω τους ακριβείς λογαριασμούς από ό, τι είχε συμβεί, επί τη βάσει των οποίων οι Yakut παραμυθάδες άρχισαν να συνθέτουν όμορφους, εξαιρετικούς τραγικούς θρύλους.
Πέρασαν πάνω από 600 χρόνια. Πολλές γενιές των νομάδων είχαν να έρχονται και να παρέρχονται. Τα διδάγματα των προγόνων εξ αποστάσεως είχαν ξεχαστεί και οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν και πάλι την περιοχή.
Στη συνέχεια, η ίδια η ιστορία επαναλαμβάνεται … Η βολίδα του Niurgun Bootur εμφανίστηκε πάνω από ένα φλογερό ανεμοστρόβιλο και πέταξε μακριά ώστε και πάλι να εκραγεί πέρα από τον ορίζοντα. Μερικές δεκαετίες αργότερα, μια δεύτερη βολίδα διέσχισε τον αέρα (τώρα λεγόταν Kiun Erbiie Κιουν Ερμηιε ) ή << εναέρια αστραφτερός κήρυκας ή αγγελιοφόρος >>).
Στη συνέχεια ήρθε μια άλλη καταστροφική έκρηξη που οι μύθοι και πάλι πήραν καινούρια τροπή.
Δόθηκε το όνομα UOT Usumu Tong Duurai ( Ουτ Ουσούμου Τόνγκ Ντουαράϊ ), η οποία και μπορεί να μεταφραστεί κατά προσέγγιση ως << ο ποινικός ξένος που διαπέρασε τη γη και έκρυψε στα βάθη γνώσεις, καταστρέφοντας όλα με μια πύρινη λαίλαπα >>.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι την παραμονή της πτήσης του αρνητικού ήρωα Tong Duurai, εμφανίστηκε στον ουρανό ο αγγελιοφόρος του ουράνιου-Dyesegei με τον πρωταθλητή Kiun Erbiie που διέσχισε το στερέωμα ως ένα << αστέρι που πέφτει >> ή << τολμηρή αστραπή>> έτσι ώστε να προειδοποιούν το Bootur Niurgun από την επόμενη μάχη.
Η πιο σημαντική εκδήλωση στους μύθους ήταν όταν ο Tong Duurai σκάει από τα υπόγεια βάθη για να κάνει μάχη με τονNiurgun Bootur. Αυτό έγινε περίπου ως εξής:
<< πρώτον, ένα φίδι-διακλαδωμένο, ένας φλογερός ανεμοστρόβιλος ξέσπασε από το << άνοιγμα >>, στην κορυφή του οποίου εμφανίστηκε και πάλι μια βολίδα γιγαντιαίου μεγέθους, όπου η οποία, μετά από αρκετούς βρυχηθμούς της βροντής, εξεράγει ψηλά στον αέρα. Συνοδεύονταν κατά την πτήση με την ακολουθία του, << ένα σμήνος θανάσιμων αιματηρών ανεμοστρόβιλων >> που προκάλεσαν τον όλεθρο στην περιοχή.
Αλλά υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες αντιμετώπισε ο Tong Duurai Niurgun Bootur πάνω από τον τόπο όπου απογειώθηκε!!!! Και μετά από αυτά, η περιοχή παρέμεινε νεκρή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μια μελέτη των στρωμάτων εδάφους υποδεικνύει ότι το διάστημα μεταξύ των εκρήξεων δείχνει ότι δεν υπερβαίνει τα 600-700 χρόνια διαφορά.
Οι μύθοι αντανακλούν έντονα σε αυτά τα γεγονότα, αλλά η απουσία της γραπτής παράδοσης σημαίνει ότι δεν έχουν εγγραφεί σε μορφή ντοκιμαντέρ.
Φαίνεται, όμως, ότι αυτό το κενό αντισταθμίζεται από τα ιστορικά χρονικά των άλλων λαών.
Συνολικά, κατά προσέγγιση των χρονικών διαστημάτων από 600-700 χρόνια, αρκετές εκρήξεις ή, μάλλον, ένα ολόκληρο συγκρότημα των γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων των πρόδρομων, πραγματοποιήθηκε.
Όλα αυτά τα γεγονότα έχουν καταγραφεί σε κόπο επικής ποίησης παραδόσεις, και θρύλους. Είναι ένα περίεργο γεγονός ότι παρόμοια μύθοι προέκυψαν στην ισημερινή ζώνη του πλανήτη, όπου εκρήξεις ή << γιγάντιες φωτεινές μπάλες >> ξαφνικά εμφανίστηκαν στον ουρανό και κατέστρεψαν πολλά κέντρα των αρχαίων πολιτισμών.
Κρίνοντας από τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών ερευνών που διεξάγονται στην περιοχή Άνω Viliuy από Fedoseyeva Α.Ε., η διαλείπουσα, σαν κύμα διευθέτηση αυτής της περιοχής μπορούν να αναχθούν περίπου στην τέταρτη χιλιετία π.χ.. Στην πρώτη χιλιετία μ.Χ., η γραμμή της ιστορικής εξέλιξης διακόπτεται και αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την πιθανή ημερομηνία για την τελευταία ιστορική έκρηξη από τον Σεπτέμβριο του 1380. Το σύννεφο που έθεσε καθάρισε τον ήλιο πάνω από την Ευρώπη για αρκετές ώρες. Πολλές γεω-ενεργές ζώνες εκείνης της εποχής, πραγματοποιήθηκαν ισχυροί σεισμοί.
Το γεγονός αυτό καταγράφεται σε γραπτές πηγές. Στα Ρωσικά χρονικά, συνέπεσε με την Μάχη του πεδίου Kulikovo ( Κουλίκοβο ):
“… Η κατήφεια ήταν διασκορπισμένη μόνο στο δεύτερο μισό της ημέρας. Ένας άνεμος φύσηξε τέτοια δύναμη, όπως ένα βέλος από ένα τόξο δεν θα μπορούσε να πετάξει από το …”
Αυτός ο παράγοντας συνέβαλε θετικά στη ρωσική νίκη.
Ωστόσο, οι εκρήξεις περιγράφονται στα θρύλους Tungus πολύ πιο έντονα από ό, τι σε άλλες πηγές. Κρίνοντας από τους Θρύλους, ήταν πολλές φορές χειρότερη από τα σύγχρονα πυρηνικά όπλα.
Αν λάβουμε το 1380 ως ημερομηνία έναρξης και πάμε πίσω στο παρελθόν, μπορούμε να εντοπίσουμε τέτοιες στιγμές. Το 830, για παράδειγμα, ο πολιτισμός των Μάγιας οι οποίοι κατοικούσαν στην χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό, καταστράφηκε. Πολλές από τις πόλεις τους είχαν μετατραπεί σε ερείπια από μια έκρηξη του τερατώδους δύναμης.
Μερικά χωρία της Αγίας Γραφής έχουν παρόμοιους θρύλους με τους Yakut, π.χ., η περιγραφή των πληγών της Αιγύπτου και τη διάλυση των Σοδόμων και Γομόρρων. Σε μία από τις οάσεις της Αραβικής Χερσονήσου, μια αρχαία πόλη καταστράφηκε και κυριολεκτικά έγινε στάχτη. Σύμφωνα με το μύθο, αυτό έγινε όταν μια τεράστια βολίδα όπου εμφανίστηκε στον ουρανό εξερράγη.
Στο Μοχέντζο Ντάρο στην ινδική υποήπειρο, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια κατεστραμμένη πόλη από πυρηνικά μόνο που αυτή η πόλη είχε καταστραφεί χιλιάδες χρόνια πριν, μπορείτε να βρείτε πάμπολλες πληροφορίες στα άρθρα μου ( ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ).
Παρόμοια γεγονότα περιγράφονται επίσης σε κινεζικά χρονικά από τις 14 ου αιώνα. Λένε ότι, μακριά στα βόρεια, ένα μαύρο σύννεφο αυξήθηκαν πάνω από τον ορίζοντα και καλύπτει το μισό του ουρανού, σκορπώντας μεγάλα τμήματα πέτρας. Πέτρες όπου έπεσαν από τον ουρανό στη Σκανδιναβία και τη Γερμανία, όπου ξέσπασε πυρκαγιά σε αρκετές πόλεις!!!! Οι μελετητές διαπίστωσαν ότι ήταν αρκετά συνηθισμένες πέτρες, και υπέθεσαν ότι ένα ηφαίστειο είχε εκραγεί κάπου.
Ίσως η αιτία αυτών των ατυχιών ήταν πραγματικά ο Tong Duurai που έχει εκραγεί έξω, από κάτω από το έδαφος για πολλούς αιώνες; Ενώ Niurgun Bootur καθάρισε το μισό του ουρανού στην εμφάνισή του, Tong Duurai τον ξεπέρασε τον σημαντικά σε μέγεθος και, ανεβαίνοντας στους ουρανούς, εξαφανίστηκε εντελώς από την γη.
Σημειώνω ότι στην Κοιλάδα του Θανάτου της Σιβηρίας, μια αύξηση στην ακτινοβολία υποβάθρου παρατηρείται σε ορισμένα τακτικά χρονικά διαστήματα ένα φαινόμενο που οι ειδικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν.
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι πάντα καλά και να θυμάστε.
Αν δεν πιστεύεις σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου