ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΜΟΣ 3 ΣΕΛ 160 ΕΚΔ. ΦΑΡΟΣ
Αυτός ο συνδιασμός του ελληνισμού και του χριστιανισμού ήταν επίσης απαραίτητος όσο άλλοτε ο συνδιασμός της Ελλάδας και της Μακεδονίας. Ο χριστιανισμός υποσχόταν τα πιο ευγενικά απο τα θρησκευτικά και κοινωνικά δόγματα, όσα ως σήμερα ήρθαν να εκπολιτίσουν και να παρηγορήσουν το βίο της ανθρωπότητας, ο ελληνισμός είχε την γλώσσα με την οποία μόνο αυτα τα δόγματα μπορούσαν να διαδοθούν σ' όλη την Ανατολη.
Χωρίς τον ελληνισμό ο χριστιανισμός θα ασφυκτιούσε στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της Ίουδαίας
χωρίς τον χριστιανισμό το ελληνικό έθνος δεν θα επέπλεε στον κατακλυσμό στον οποίο βούλιαξε όλος ο υπόλοιπος κόσμος της αρχαιότητας.
( Ο συγγραφέας παρακάτω παραθέτει τα προτότυπα κείμενα του Ιουστίνου που συνδέουν το λόγο του Χριστού με τα πλατωνικά κείμενα, όπως και κείμενα του Κλήμη του Αλεξανδέα που πρεσβεύουν την αριστοτελική την επικούρεια και πλατωνική φιλοσοφία), και συνεχίζει με δικά του λόγια για τον Μέγα Βασίλειο..)
Στήν "Παραίνεση" προς τους νέους, ο περιβόητος Ίεράρχης του τέταρτου αιώνα , συγκεντρώνοντας τις υποσχέσεις της νέας πίστης, αναφέρει ότι όσο εμποδίζομαστε από την ηλικία να καταλάβουμε τους ιερούς της λόγους, πρέπει να εξασκούμαστε σ΄άλλους λόγους ποιητών λογοποιών και ρητόρων του αρχαίου ελληνισμού.
Αφού έθεσε λοιπόν αυτήν την αρχή , οτί η σοφία του πρώτου ελληνισμού είναι απαραίτητη προετημασία και στόλισμα κάθε χριστιάνικης ψυχής, σα να φοβήθηκε ξαφνικά μήπως ξεπέρασε τα κανονικά όρια, προσθέτει οτί δεν πρέπει όμως να δίνουμε την ίδια σημασία σ΄όλα αυτά που έγραψαν οι ποίητες και οι ρήτορες. Αλλά μέτα από λίγο, στόν ακάθεκτο έρωτα του πρός τα αριστουργήματα του ελληνικού πνεύματος, βεβαιώνει ότι όλα πραγματικά, είναι άξια να τα μελετήσουν οι χριστιανοί, συνιστώντας σ, αυτούς τον Σόλωνα , τον Θέογνη, τον Πρόδικο, τον Ευριπίδη, τον Πλάτωνα.
Πιστεύει ότι όχι μόνο οι λόγοι του αρχαίου Ελληνισμού, αλλά και οι πράξεις είναι άξιές να μνημονευτούν και να μιμηθούν, φέροντας σαν παράδειγμα τις αρετές του Περικλή, του Σωκράτη , του Μ. Αλέξανδρου, αρετές που βρίσκει πολλές φορές σύμφωνες με τα ιερότατα παραγγέλματα του Ευαγγελίου. Όμως πάλι συναισθάνεται το καθήκον να επανέλθει στην διάκρηση των ωφέλιμων και των βλαβερών, αλλότε χαλαρώνοντας και άλλοτε τονώνοντας τους δεσμούς με τους οποίους μοιραία
συνδέθηκαν ο ελληνισμός με τον χριστιανισμό.
Αλλά αυτή η "Παραίνεση", μπορούσε μάλλον να ονομαστεί "Ερμηνεία" των τρόπων, με τους οποίους
σε διάστημα τριών αιώνων διαμορφώθηκε ο χριστιανικός ελληνισμός. Στον τέταρτο αιώνα η διαμόρφωση είχε σχεδόν συμπληρωθεί. Ενω ακόμη γραφόταν η Παραίνεση αντήχησαν σε όλη την Ανατολή οι λόγοι των ιεραρχών εκείνων που συγκινούσαν τα πλήθη της Κωνσταντινούπολης, της Καισαριάς, της Αλεξάνδριας, της Αντιόχειας, της Πτολεμαίδας, απαράλλακτα όπως παλιά οι φοβεροί ρήτορες της κεντρικής Ελλάδας καθοδηγούσαν τους δήμους της.
Και ίσως ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος, και ο Χρυσόστομος για να περιοριστούμε στους πίο ονομαστούς, θριάμβευσαν εκτελώντας 'εργο πιο δύσκολο απο το έργο στο οποίο αρίστεψαν ο Περικλής και ο Δημοσθένης γιατί τελικά ο ρήτορας του πολιτικού κόσμου εξυπηρετεί πάθη και ανθρώπινα συμφέροντα επίγεια, χειροπιαστά, ενω οι ρήτορες του ηθικού δογματικού κόσμου, για να πείσουν και να παρασύρουν ακροατές , δεν έχουν να προοτείνουν παρά μόνο τις υποσχέσεις της μελλοντικής ζωής. Και όμως τόση ήταν η αφοσίωση που ενέπνεαν, ώστε όταν πέθανε ο μεγάλος Βασίλειος, ολόκληρος ο λαός της Καππαδοκίας παρακολούθησε την κήδεια του. Εθνικοί και Ίουδαίοι έκλαψαν εκείνη την μέρα μαζί με χριστιανούς, γιατί όλους τους είχε ευεργετήσει και παρηγορήσει.
Πολλοί πέθαναν απο το συνωστισμό εκείνου του πολύαριθμου πλήθους, και επείδη πέθαναν με αυτόν τον τρόπο, μακαριζόταν απο αυτούς που έζησαν, γιατί αξιώθηκαν να πεθάνουν μαζί με τον άγιο άντρα και οναμαζόταν "θύματα επιτάφια" τόσο ήταν ακόμη ζωήρες οι αναμνήσεις του αρχαίου βίου στους νεοφώτιστους Χριστιανούς.
Όποιος δέν γνωρίζει τόν Κων. Παπαρρηγόπουλο ας διαβάσει ΕΔΩ
Το άρθρο είναι αφιερωμένο στους θερμοκέφαλους υποστηρικτές του σχήσματος Χριστιανισμού και αρχαίας Ελλάδας που θέλουν να διχάσουν τον Ελληνικο λαό σε αυτές τις δύσκολες και καθοριστικές στιγμές που περναέι.
Όλοι αυτοί συνειδητά η όχι, ταυτίζονται με τους εβραίους, τους μπολσεβίκους,και τους λοιπούς πράκτορες που κάτω απο τις οδηγίες του εβραικού ιερατείου κατέσφαξαν και αφάνισαν το χριστιάνικο στοιχείο όποτε τους δίνοταν η ευκαιρία, γιατί πολύ απλά γνώριζαν οτί αυτή η συνέχεια ανάμεσα στα δύο ρεύματα το ελληνικό και το χριστιανικό αν επικρατήσει θα σημάνει και το τέλος της εβραιομασωνικής τυρανίας που καταδυναστεύει την ανθρωπότητα.
Τέλος ο αξέχαστος Γιάννης Φουράκης στήν τελευταία του ομιλία πρίν πεθάνει αναφέρεται στους υποστηρικτές διαφόρων αρχαιοελληνικών ρευματών πολεμιών του χριστιανισμού και τους χαρακτηρίζει ως πράκτορες μασονικών στοών.
Λόγου του αληθές δείτε το βίντεο.
ΤΟΜΟΣ 3 ΣΕΛ 160 ΕΚΔ. ΦΑΡΟΣ
Χωρίς τον ελληνισμό ο χριστιανισμός θα ασφυκτιούσε στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της Ίουδαίας
χωρίς τον χριστιανισμό το ελληνικό έθνος δεν θα επέπλεε στον κατακλυσμό στον οποίο βούλιαξε όλος ο υπόλοιπος κόσμος της αρχαιότητας.
( Ο συγγραφέας παρακάτω παραθέτει τα προτότυπα κείμενα του Ιουστίνου που συνδέουν το λόγο του Χριστού με τα πλατωνικά κείμενα, όπως και κείμενα του Κλήμη του Αλεξανδέα που πρεσβεύουν την αριστοτελική την επικούρεια και πλατωνική φιλοσοφία), και συνεχίζει με δικά του λόγια για τον Μέγα Βασίλειο..)
Στήν "Παραίνεση" προς τους νέους, ο περιβόητος Ίεράρχης του τέταρτου αιώνα , συγκεντρώνοντας τις υποσχέσεις της νέας πίστης, αναφέρει ότι όσο εμποδίζομαστε από την ηλικία να καταλάβουμε τους ιερούς της λόγους, πρέπει να εξασκούμαστε σ΄άλλους λόγους ποιητών λογοποιών και ρητόρων του αρχαίου ελληνισμού.
Πιστεύει ότι όχι μόνο οι λόγοι του αρχαίου Ελληνισμού, αλλά και οι πράξεις είναι άξιές να μνημονευτούν και να μιμηθούν, φέροντας σαν παράδειγμα τις αρετές του Περικλή, του Σωκράτη , του Μ. Αλέξανδρου, αρετές που βρίσκει πολλές φορές σύμφωνες με τα ιερότατα παραγγέλματα του Ευαγγελίου. Όμως πάλι συναισθάνεται το καθήκον να επανέλθει στην διάκρηση των ωφέλιμων και των βλαβερών, αλλότε χαλαρώνοντας και άλλοτε τονώνοντας τους δεσμούς με τους οποίους μοιραία
συνδέθηκαν ο ελληνισμός με τον χριστιανισμό.
Αλλά αυτή η "Παραίνεση", μπορούσε μάλλον να ονομαστεί "Ερμηνεία" των τρόπων, με τους οποίους
σε διάστημα τριών αιώνων διαμορφώθηκε ο χριστιανικός ελληνισμός. Στον τέταρτο αιώνα η διαμόρφωση είχε σχεδόν συμπληρωθεί. Ενω ακόμη γραφόταν η Παραίνεση αντήχησαν σε όλη την Ανατολή οι λόγοι των ιεραρχών εκείνων που συγκινούσαν τα πλήθη της Κωνσταντινούπολης, της Καισαριάς, της Αλεξάνδριας, της Αντιόχειας, της Πτολεμαίδας, απαράλλακτα όπως παλιά οι φοβεροί ρήτορες της κεντρικής Ελλάδας καθοδηγούσαν τους δήμους της.
Πολλοί πέθαναν απο το συνωστισμό εκείνου του πολύαριθμου πλήθους, και επείδη πέθαναν με αυτόν τον τρόπο, μακαριζόταν απο αυτούς που έζησαν, γιατί αξιώθηκαν να πεθάνουν μαζί με τον άγιο άντρα και οναμαζόταν "θύματα επιτάφια" τόσο ήταν ακόμη ζωήρες οι αναμνήσεις του αρχαίου βίου στους νεοφώτιστους Χριστιανούς.
Όποιος δέν γνωρίζει τόν Κων. Παπαρρηγόπουλο ας διαβάσει ΕΔΩ
Το άρθρο είναι αφιερωμένο στους θερμοκέφαλους υποστηρικτές του σχήσματος Χριστιανισμού και αρχαίας Ελλάδας που θέλουν να διχάσουν τον Ελληνικο λαό σε αυτές τις δύσκολες και καθοριστικές στιγμές που περναέι.
Όλοι αυτοί συνειδητά η όχι, ταυτίζονται με τους εβραίους, τους μπολσεβίκους,και τους λοιπούς πράκτορες που κάτω απο τις οδηγίες του εβραικού ιερατείου κατέσφαξαν και αφάνισαν το χριστιάνικο στοιχείο όποτε τους δίνοταν η ευκαιρία, γιατί πολύ απλά γνώριζαν οτί αυτή η συνέχεια ανάμεσα στα δύο ρεύματα το ελληνικό και το χριστιανικό αν επικρατήσει θα σημάνει και το τέλος της εβραιομασωνικής τυρανίας που καταδυναστεύει την ανθρωπότητα.
Τέλος ο αξέχαστος Γιάννης Φουράκης στήν τελευταία του ομιλία πρίν πεθάνει αναφέρεται στους υποστηρικτές διαφόρων αρχαιοελληνικών ρευματών πολεμιών του χριστιανισμού και τους χαρακτηρίζει ως πράκτορες μασονικών στοών.
Λόγου του αληθές δείτε το βίντεο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου