Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Στο Σανξινγκτούι (Sanxingdui) της επαρχίας Σετσουάν της Κίνας ανακαλύφθηκε ένας εντελώς άγνωστος και μυστηριώδης πολιτισμός, ασυνήθιστα προηγμένης τεχνολογίας που έχει κλονίσει τα θεμέλια της Ιστορίας. Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που δημιούργησαν αυτόν τον παράξενο πολιτισμό που διαφέρει εντελώς από τους πολιτισμούς όλου του κόσμου; Από πού ήλθαν, γιατί εγκατέλειψαν ξαφνικά τον τόπο τους και που πήγαν; Γιατί οι αρχιερείς τους έκαναν ανθρωποθυσίες και ποιοι επιχείρησαν να τις σταματήσουν; Έχουν ομοιότητες
τα αρχαία ιερατεία της εξουσίας και οι ανθρωποθυσίες που διέπρατταν, με τα σημερινά; Είναι τελικά οι εμβολιασμοί κατά της Covid-19 οι σύγχρονες ανθρωποθυσίες και ποιο θα είναι το αποτέλεσμά τους; Η κατάληξη του πολιτισμού του Σανξινγκντούι μας βοηθά να εξάγουμε πολύτιμα συμπεράσματα για τη φύση του ανθρώπου και της πραγματικότητας.H ανακάλυψη του πολιτισμού του Σανξινγκντούι έγινε για πρώτη φορά το 1929. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν σε θέσεις κοντά στην πρωτεύουσα της επαρχίας Σετσουάν της Κίνας Τσένγκντου (Chengdu), κατέληξαν στα χέρια αρχαιοκάπηλων, χωρίς να μπορέσει να αποκαλυφθεί η τεράστια σημασία τους.
Μόλις λίγα χρόνια αργότερα, το 1934, πρόσθετες ανασκαφές αποκάλυψαν αρκετές εκατοντάδες εκπληκτικά αντικείμενα από ίασπη, καθώς και κεραμικά.
Ωστόσο, ακόμα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα ανακαλύφθηκαν το 1987 φωτίζοντας την τεράστια έκταση του πλούτου αυτού του πολιτισμού:
Μεγαλοπρεπή οικοδομήματα και τείχη της αρχαίας πόλης, και περίτεχνα, μυστηριώδη χάλκινα αντικείμενα υπερ-εξελιγμένης τεχνικής. Ανάμεσά τους αινιγματικές μπρούτζινες κατασκευές, τεχνουργήματα όμοια με τιμόνια σύγχρονων αυτοκινήτων, και αγάλματα παράξενων ηγεμόνων-μάγων που δεν έχουν βρεθεί πουθενά στην Κίνα.
Αλλά μόλις τον Μάρτιο του 2021, ανακαλύφτηκαν έξι τάφροι που περιείχαν επιμελώς θαμμένες τεράστιες χρυσές και χάλκινες μάσκες και προτομές αλλόκοσμης όψης που από την κόρη των ματιών τους έβγαιναν στυλιζαρισμένες ακτίνες. Καθώς οι ανασκαφές συνεχίζονται, όλα τα ευρήματα εκτίθενται στο Μουσείο του Σανξινγκτούι που κατασκευάστηκε ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό.
Εκθέματα του μουσείου του Σανξινγκντούι. Κυριολεκτικά ένας «άλλος», αδιανόητος κόσμος.
Οι αρχαιολόγοι αποφάνθηκαν ότι ανήκουν σε έναν μέχρι τώρα άγνωστο πολιτισμό που ποτέ δεν είχε αναφερθεί από τους Κινέζους ιστορικούς, παρόλο που είναι γνωστό ότι διατηρούσαν λεπτομερή αρχεία.
Η επίσημη χρονολόγηση του πολιτισμού του Σανξινγκτούι τοποθετείται ανάμεσα στο 2.800 έως το 1.250 π.Χ., έτος όπου θεωρείται ότι κατέρρευσε και οι κάτοικοί του εγκατέλειψαν την πόλη τους.
Αυτός ο πολιτισμός, χρονολογικά συνυπήρξε με την πρώτη μυθική κινεζική δυναστεία των Ξία (Xia) ή Σία που αν και οι απαρχές της χάνονται στα βάθη της προϊστορίας, η κατά προσέγγιση εκτίμηση της ύπαρξής της είναι ανάμεσα στο 2.200 περίπου μέχρι το 1.600 π.Χ., αλλά και με τη δυναστεία των Σανγκ (Shang, 1.600 – 1.046 π.Χ.) που κυριαρχούσε στην κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού με πρωτεύουσά της την Ανυάνγκ (Anyang).
Συμπίπτει επίσης με την περίοδο του βασιλείου των Σου (Shu) που διήρκεσε 2.000 χρόνια, από το 2.800 έως το 800 π.Χ.
Ωστόσο, ο πολιτισμός του Σανξινγκτούι γεωγραφικά βρισκόταν έξω από την επικράτεια και των Σανγκ και των Σου. Πώς «φύτρωσε» στη μέση του πουθενά;
Το αίνιγμα του Σανξινγκτούι
Η
ανακάλυψη του Σανξινγκτούι συγκλόνισε τον αρχαιολογικό κόσμο. Οι
τεχνίτες του χρησιμοποιούσαν τόσο προχωρημένες τεχνικές, που χωρίς αυτές
θα ήταν αδύνατο να κατασκευάσουν αγάλματα ύψους 2.65 μέτρων και βάρους
180 κιλών, που σημαίνει ότι χρειάστηκε να λιώσουν περίπου 10 τόνους
ορυκτών. Πώς κατάφεραν κάτι τέτοιο;
Εντυπωσιακό χάλκινο άγαλμα ενός Dali, βασιλέα-μάγου του Σανξινγκτούι με δυσανάλογα μεγάλα χέρια, μέσα στα οποία θεωρείται ότι τοποθετούσαν ζωντανά φίδια κατά τη διάρκεια θυσιών. Το άγαλμα είναι το μεγαλύτερο και το παλαιότερο που βρέθηκε ποτέ σε ολόκληρη την Κίνα.
Πού βρήκαν τα εργαλεία; Πώς χάραξαν λεπτεπίλεπτα σχέδια πάνω σε χρυσά σκήπτρα με τρόπο που μόνο με λέιζερ μπορεί να γίνει σήμερα, ενώ τα χρυσά σκήπτρα ήταν άγνωστα στην Κίνα;
Γιατί αυτός ο λαός έσπασε τα κειμήλιά του, τα έκαψε, τα έθαψε σε τάφρους (πηγάδια), τα κάλυψε με προστατευτική στάχτη σαν να ήθελε να αφήσει ένα μήνυμα για τις μελλοντικές γενιές, και μετά εγκατέλειψε την πόλη του και εξαφανίστηκε;
Ποιοι ήταν τελικά αυτοί οι άνθρωποι, και τι ήθελαν να κρύψουν;
Αινιγματικές κατασκευές
Από τις πιο περίτεχνες κατασκευές τους είναι τα χάλκινα «Δέντρα» που είναι μοναδικά στον κόσμο. Τα «Δέντρα» έχουν ύψος 3 έως 6 μέτρα και μοιάζουν περισσότερο με ντεκόρ κινηματογραφικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας ή με στυλιζαρισμένες έλικες DNA.
Μία άποψη των Κινέζων αρχαιολόγων είναι πως αντιπροσώπευαν τη σύνδεση της Γης με τον ουρανό ή με τον παράδεισο, αλλά ωστόσο, παρουσιάζουν ένα μείζον πρόβλημα:
Δεν έχουν καμία αισθητική σχέση με τις κατασκευές της υπόλοιπης Κίνας εκείνης της εποχής, και συναντώνται μόνο στο Σανξινγκτούι.
Το
magnum οpus του Σανξινγκντούι που αποκαλείται «Ιερό Δέντρο» ή «Σκάλα
προς τον Ουρανό». Έχει ύψος 4 μέτρα και οι αρχαιολόγοι χρειάστηκαν 9
χρόνια για να το ανασυνθέσουν από τα σπασμένα κομμάτια που ήταν θαμμένα
στα πηγάδια των ανασκαφών.
Όσο για τις χρυσές μάσκες είναι γιγάντιες και τρομακτικές, και η επίσημη ερμηνεία είναι πως κάλυπταν τα πρόσωπα των βασιλέων-ιερέων. Ήταν γίγαντες οι ιερείς των Σανγκ; Κάλυπταν αυτές οι μάσκες γιγάντια νεκρά πρόσωπα;
Όπως φαίνεται όχι, διότι η πιο λογική εξήγηση είναι πως πρόκειται για τις μάσκες που κάλυπταν μεγάλα ξύλινα τοτέμ, που πρέπει να ήταν ντυμένα με ιερατικά ρούχα, όπως εκείνα του αγάλματος του βασιλέα-μάγου.
Οι χρυσές και μπρούτζινες μάσκες του Σανξινγκντούι. Παρατηρείστε το μέγεθός τους σε σχέση με τα χέρια του ανθρώπου.
Καθώς οι ανασκαφές στην γύρω περιοχή συνεχίζονται, η οριστική διαμόρφωση της πιο πειστικής επιστημονικής ερμηνείας για τον πολιτισμό του Σανξινγκντούι δεν έχει ακόμα επιτευχθεί.
Ένα από τα πιο αλλόμορφα ευρήματα είναι μία προτομή ενός αποκρουστικού πλάσματος που από τη θέση των ματιών του βγαίνουν δύο ακτίνες σαν «κύλινδροι».
Η προτομή αποδόθηκε στον Καν Κονγκ (Can Cong), τον μυθικό βασιλιά της Κίνας που θεωρείται ο ιδρυτής του βασιλείου των Σου, επινοητή της επεξεργασίας του μεταξιού, που σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές της Κίνας, είχε κυβερνήσει εκατοντάδες χρόνια.
Προτομή
πρωτοφανούς τεχνοτροπίας που αποδίδεται στον μυθικό βασιλιά Καν Κονγκ.
Κανείς δεν ξέρει τί μπορεί να αντιπροσωπεύουν οι «ακτίνες» που βγαίνουν
από τα μάτια του, ή η στυλιζαρισμένη κατασκευή στο μέτωπό του, εύρημα
ασυνήθιστο στην παγκόσμια αρχαιολογία.
Ο Καν Κονγκ δίδαξε την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή μεταξιού. Ήταν ο Καν Κονγκ άνθρωπος; Ή μήπως ήταν μεγάλο ανδροειδές ρομπότ ή μήπως σάιμποργκ;
Μόνο ένα ευφυές ρομπότ ή ένας σάιμποργκ, θα μπορούσε να επιβιώσει εκατοντάδες χρόνια, εφόσον είχε λύσει το πρόβλημα της ενεργειακής τροφοδοσίας, και η ανάμνησή του να μετατραπεί στις επόμενες χιλιετίες σε μυθολογική αφήγηση.
Εν κατακλείδι, τα κειμήλια του Σανξινγκντούι διαφέρουν εντελώς από όλων των περιοχών της Κίνας εκείνης της εποχής που μοιάζουν σαν φτωχοί συγγενείς. Αν και αρχικά οι γνώμες των Κινέζων αρχαιολόγων διίσταντο, τελικά εξ αιτίας ακλόνητων αποδείξεων, επικράτησε η υπόθεση ότι αντιπροσωπεύουν τα επιτεύγματα μιας ξένης φυλής που ήλθε από πολύ μακρυά…
Ολιγαρχία και ανθρωποθυσίες
Ας δούμε όμως ποια ήταν η κοινωνική διάρθρωση του κράτους των Σανγκ: στην κορυφή βρισκόταν ο βασιλιάς, ο ανώτατος ιδιοκτήτης όλης της γης που ήλεγχε το κράτος και ταυτόχρονα ήταν ο ανώτατος στρατιωτικός αρχηγός και ο ανώτατος ιερέας: ο γιος του θεού Ουρανού.
Ακολουθούσαν οι δουλοκτήτες, οι ελεύθεροι γεωργοί, και οι δούλοι. Η διοίκηση του κράτους ήταν στρατιωτική, με επικεφαλής των διάφορων περιοχών στρατιωτικούς διοικητές.
Εκείνες όμως οι μακρινές εποχές δυστυχώς χαρακτηρίζονταν από συχνές ανθρωποθυσίες, όχι μόνο στην Κίνα, αλλά και στα περισσότερα μέρη του τότε κόσμου.
Επισημαίνουμε ότι μόνο ο Σανγκ βασιλιάς Γου Ντινγκ (Wu Ding, 1.324 -1.266 π.Χ.) είχε θυσιάσει 15.000 ανθρώπους, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του.
Οι θυσιασθέντες είτε ήταν αιχμάλωτοι πολέμου, είτε δικοί του υπήκοοι και οι μέθοδοι θανάτωσής τους που διασώζονται γραπτώς πάνω σε όστρακα και σε καύκαλα χελώνας, ήταν οι εξής φρικώδεις: αποκεφαλισμός, σκίσιμο σώματος στη μέση, αποκοπή μελών του σώματος, ξυλοδαρμός μέχρι θανάτου, αφαίμαξη, θάψιμο εν ζωή, πνιγμός, κάψιμο στην πυρά, βρασμός και έκθεση σε καυτό ήλιο (πρόκληση ηλίασης).
Και επειδή εκείνη την εποχή επικρατούσε η λατρεία των προγόνων και των θεοποιημένων στοιχείων της φύσης, οι ανθρωποθυσίες υποτίθεται ότι γίνονταν προς εξευμενισμό των παραπάνω που απαιτούσαν ανθρώπινο αίμα.
Στην πραγματικότητα βέβαια, όλες οι ανθρωποθυσίες γίνονταν προκειμένου να ενισχύεται διαρκώς η εξουσία των ελίτ.
Ο ελληνικός χώρος δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ανθρωποθυσίες γίνονταν αποδεδειγμένα στην Κρήτη, στις Μυκήνες, στο Άργος και στο όρος Λύκαιο της Αρκαδίας.
Αρχαία και σύγχρονα παραισθησιογόνα
Από τότε μέχρι σήμερα, επί της ουσίας, τίποτε δεν έχει αλλάξει, παρά μόνον τα ονόματα και οι χαρακτηρισμοί. Ενώ πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι αντίστοιχοι «Dali» των σημερινών ανθρωποθυσιών είναι οι σκιώδεις «θεουργοί» της πυραμίδας της εξουσίας, ωστόσο δεν μπορούν να τους εμποδίσουν να σκοτώνουν, ούτε να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά για τα εγκλήματά τους.
Διότι για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται να συσπειρωθεί μία κρίσιμη μάζα που θα έχει συνειδητοποιήσει πώς λειτουργεί ο κόσμος μας. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, η γνώση πρέπει να διαδοθεί σε όλους.
Ανέκαθεν λοιπόν οι σοφοί των ελίτ κατείχαν και την καλά φυλαγμένη πανάρχαια επιστημονική γνώση που δεν κατείχαν οι απλοί άνθρωποι, και διέπρατταν ανθρωποθυσίες προκειμένου να εδραιώσουν τα προνόμιά τους.
Πώς όμως γίνονταν οι ανθρωποθυσίες; Μα με την απαραίτητη χορήγηση ναρκωτικών και παραισθησιογόνων ουσιών. Πριν από τη μαζική δολοφονία των θυμάτων, οι ιερείς οργάνωναν ειδικά θεατρικά δρώμενα-τελετουργίες χορηγώντας ναρκωτικές ουσίες στα θύματα, προκειμένου να τα τρομοκρατούν και να τα παραλύουν (σωματικά και ψυχολογικά), ώστε να τα σφαγιάζουν κατά χιλιάδες.
Στην εποχή μας και μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους που εξολόθρευσαν εκατομμύρια ανθρώπους, τα ιερατεία της εξουσίας λόγω της ύπαρξης στρατιωτικών όπλων τεχνολογίας αιχμής που μπορεί να αποβούν μοιραία και για τα ίδια, προτιμούν να αποφεύγουν την στρατιωτική αναμέτρηση, αλλά εξακολουθούν να εφαρμόζουν την νάρκωση των θυμάτων τους με τη βοήθεια των αρχαίων μεθόδων που έχουν όμως εκσυγχρονιστεί.
Τα σημερινά ναρκωτικά εξακολουθούν πάντα να υπάρχουν (τα βαρβιτουρικά χάπια, η κάνναβις και τα οπιοειδή κάνουν θραύση), αλλά τα παραισθησιογόνα έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ: τη θέση τους έχουν πάρει οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις Πολέμου (ΨΕΠ) μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ των ελίτ.
Συνέβαιναν ανθρωποθυσίες και στο Σανξινγκντούι με τη βοήθεια ναρκωτικών ουσιών; Δυστυχώς όπως απέδειξαν οι ανασκαφές, ναι.
Από τους ζωροαστριστές στους Ολμέκους
Από τη μια λοιπόν οι ηγεμόνες του Σανξινγκντούι έκαναν ανθρωποθυσίες, και από την άλλη οι τεχνίτες τους είχαν αναπτύξει μια εξελιγμένη τεχνολογία που δεν είχε κανένα άλλο βασίλειο, επιβεβαιώνοντας αυτό που συμβαίνει και σήμερα: όσο η τεχνολογία αναπτύσσεται, τόσο οι ελίτ μηχανεύονται όλο και πιο αποτελεσματικούς τρόπους μαζικής εξόντωσης των υπολοίπων.
Ποιοι ήταν τελικά οι άνθρωποι του Σανξινγκντούι;
Το μέχρι τώρα επίσημο αφήγημα της κινεζικής κυβέρνησης ήταν ότι οι απαρχές του κινεζικού πολιτισμού προέκυψαν από μία και μοναδική πηγή: τις Τρεις Δυναστείες: των Ξία, των Σανγκ και των Τζόου που τοποθετούνταν στις κεντρικές πεδιάδες της κοιλάδας του Κίτρινου Ποταμού, στις επαρχίες Χενάν (Henan), Σαάνξι (Saanxi) και τις γύρω περιοχές τους.
Ωστόσο, όπως ελέχθη, η πόλη του Σανξινγκντούι βρισκόταν εκατοντάδες μίλια νοτιοδυτικότερα απ’ αυτές τις περιοχές.
Αυτές οι ανακαλύψεις καθιστούν σαφές ότι ο κινεζικός πολιτισμός δεν προέκυψε μόνο από τις Κεντρικές Πεδιάδες και μεγάλωνε για να εντάξει και να αφομοιώσει τους πολιτισμούς των γύρω περιοχών, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας κατά την οποία διάφορες παραδόσεις, άνθρωποι, γλώσσες και εθνότητες υφάνθηκαν μαζί σε μια ταπετσαρία που είναι ιστορικά περίπλοκη και πολύπλευρη.
Και πράγματι, τα βιβλία των αρχαίων Κινέζων ιστορικών περιγράφουν ότι οι μυθικοί πρόγονοι των Κινέζων ήταν ψηλοί, ξανθοί ή κοκκινομάλληδες με λευκό δέρμα, μεγάλες μύτες, και αμυγδαλωτά γαλανά ή πράσινα μάτια. Έγραφαν δε ότι ήλθαν από τα Μέρη της Δύσης, αλλά αυτές οι περιγραφές μέχρι σήμερα θεωρούνταν μυθολογικές αφηγήσεις.
Οι Κινέζοι ιστορικοί γνώριζαν ότι οι Σανγκ είχαν εμπορικές ανταλλαγές με τους κατοίκους του αρχαίου «Δρόμου του Μεταξιού» πάνω στον οποίο βρισκόταν η Λεκάνη του ποταμού Ταρίμ, που περικλείει την έρημο Τακλαμακάν.
Οι
πόλεις τους Λουλάν, Κασγκάρ, Τσερτσέν, Τουρπάν, Kοτάν και άλλες,
βρίσκονταν κατά μήκος αυτής της διαδρομής. Όλη αυτή η περιοχή, σήμερα
ανήκει στην επαρχία των Ουιγούρων που ισχυρίζονται ότι δεν είναι
Κινέζοι, ενοχλώντας την κινεζική κυβέρνηση.
Μέχρι το 1934 κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι με τους οποίους οι αρχαίοι Σανγκ έκαναν εμπόριο, δεν ήταν Κινέζοι.
Και τούτο διότι μόλις τότε o Σουηδός αρχαιολόγος Μπέργκμαν Φόλκε (Bergman Folke) ψάχνοντας για ερείπια αρχαίων πόλεων κατά μήκος αυτού του δρόμου, ανακάλυψε μέσα στο ιδιότυπο νεκροταφείο Ξιαοχέ (Xiaohe) της ερήμου Τακλαμακάν, τις μούμιες ψηλών ανθρώπων της λευκής φυλής με κόκκινα και ξανθά μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια, επιμελώς ενταφιασμένες σε ξύλινα φέρετρα στο σχήμα βάρκας, που χάρη στη μεγάλη ξηρότητα της ερήμου είχαν διατηρηθεί σε αρίστη κατάσταση.
Οι έρευνες στη γύρω περιοχή σταμάτησαν για πολλά χρόνια και ξανάρχισαν το 2002, οπότε βρέθηκαν και άλλες μούμιες. Μετά από έλεγχο του γονιδιώματός τους, αποδείχτηκε ότι ανήκουν σε καθαρά καυκάσιους ανθρώπους της λευκής φυλής (γεγονός που βέβαια η κινεζική κυβέρνηση δεν ήθελε να αναφέρεται, για να μην έχει προβλήματα με τους Ουιγούρους αυτονομιστές).
Μία από τις γυναικείες μούμιες που βρέθηκε το 2006 χρονολογείται στο 1.800 π.Χ. και είναι πολύ καλά διατηρημένη, αποκαλείται «Η ομορφιά του Ξιαοχέ» και είναι πραγματικά πολύ όμορφη.
Η μεσήλικη αυτή γυναίκα φορούσε ρούχα που είχαν καρρώ κέλτικα μοτίβα ταρτάν, δερμάτινες μπότες με γούνα, μάλλινη κάπα, και ανήκε σε μια υψηλή κοινωνική κάστα.
Άλλη μία μούμια της ίδιας εποχής, γνωστή ως «Η ομορφιά του Λουλάν» φορούσε παρόμοια ρούχα και έφερε τατουάζ με συγκεκριμένα σύμβολα στο πρόσωπο και στα χέρια, όπως έφεραν και άλλες μούμιες.
Από τα γονίδιά τους έως τα είδη ένδυσης και ταφής, πολλές από τις μούμιες που ανακαλύφθηκαν στη λεκάνη Ταρίμ θα μπορούσαν ωραιότατα να έχουν ανακαλυφθεί στην κεντρική Σκωτία, ανάμεσα σε κελτικές κοινότητες.
Η πεντάμορφη του Ξιαοχέ είναι 3.800 ετών.
Ωστόσο, αυτή η ανακάλυψη έθεσε πολλαπλά προβλήματα:
Πώς αυτοί οι Ευρωπαίοι που δεν είχαν καμία γενετική σχέση με τους υπόλοιπους ντόπιους πληθυσμούς της Λεκάνης του Ταρίμ, ούτε και με τους Ουιγούρους, είχαν βρεθεί εκεί;
Γιατί είχαν τατουάζ που χαρακτήριζαν μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, σε εμφανή σημεία του σώματός τους;
Γιατί αυτά τα σύμβολα είναι ίδια μ’ αυτά που βρέθηκαν σε αντικείμενα του Σανξινγκντούι, δυόμισι χιλιάδες χιλιόμετρα μακρύτερα;
Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω, η διεθνής επιστημονική κοινότητα (με την κινεζική πλευρά να είναι αρχικά εντελώς απρόθυμη) συμπέρανε ότι οι νεκροί ήταν πρωτο-Τόχαροι ζωροαστριστές, που είχαν κατέβει στην λεκάνη Ταρίμ από τα βουνά του Παμίρ.
Ιδού γιατί:
Κατά την 4η π.Χ. χιλιετία, εποχή μεγάλων μεταναστεύσεων πληθυσμών, οι πρωτο-ινδοευρωπαίοι (γηγενείς Ευρωπαίοι και ινδοάριοι) που ήταν ήδη εγκατεστημένοι στην περιοχή ανάμεσα στο Εύξεινο Πόντο και στην Κασπία Θάλασσα, μετανάστευσαν νότια, νοτιοδυτικά και ανατολικά, διασχίζοντας τις ευρασιατικές στέππες και φτάνοντας τις στέππες της νότιας Σιβηρίας, χωρίς όμως να αναμειχθούν με τους ανθρώπους των περιοχών που διέσχιζαν.
Εκείνοι οι πρωτο-ινδοευρωπαίοι περιλάμβαναν Θράκες, Σκύθες, Κιμμέριους και Κέλτες που ήταν απόγονοι των γηγενών Ελλήνων Πελασγών της Αιγηίδας, οι οποίοι υπό τα ονόματα Ιαπετός, Τριπτόλεμος, Ηρακλής, Διόνυσος, Άτλας, Φαέθων, Δαναός, και Οδυσσέας, με τις εκστρατείες τους είχαν ήδη αποικίσει την Κελτική και την Σκυθική χιλιετίες νωρίτερα.
Πράγματι ο πρώτος αποικισμός σε εκείνα τα μέρη είχε γίνει από τον Περσέα τον 1ο (που έφτασε μέχρι και τη νότια Αμερική) περί το 32.000 π.Χ., και τους Πελασγούς Δρύοπες που ως Δραβίδες είχαν αποικίσει την κεντρική Ασία και την Ινδική περί το 18.000 π.Χ.
Ακολούθησε η 1η εκστρατεία του Διονύσου στην Ασία από πολλά ελληνικά φύλα, περί το 14.000 π.Χ. που έφτασε μέχρι και την Ιαπωνία, και κατόπιν η Αργοναυτική εκστρατεία του Ιάσωνα με Αιολείς που από την Ιωλκό είχαν μεταναστεύσει προς την Κολχίδα περί το 5.000 π.Χ. και όχι αργότερα, όπως ψευδώς αναφέρουν τα βιβλία της επίσημης ιστορίας.
Ο πολιτισμός που είχαν δημιουργήσει οι άνθρωποι της μετανάστευσης της 4ης χιλιετίας προ Χριστού όταν εγκαταστάθηκαν ανάμεσα στον Εύξεινο Πόντο και στην Κασπία, είναι γνωστός ως πολιτισμός του Αφανασίεβο (3.300-2.000 π.Χ.).
Αυτόν τον πολιτισμό τον διαδέχτηκε ο πολιτισμός του Αντρόνοβο (2.100-900 π.Χ.) στον οποίο προστέθηκαν όμως και ιρανικά φύλα. Οι απόγονοι του Αντρόνοβο που κατέβηκαν στη Λεκάνη Ταρίμ, ονομάστηκαν από τις άλλες φυλές Τόχαροι. Απ’ αυτούς τους ανθρώπους προέρχεται η άριστη γνώση της κατεργασίας των μετάλλων που εισήχθη στην Κίνα των Τριών Δυναστειών.
Περιοχές
της Κεντρικής Ασίας στις οποίες ζούσαν οι πρωτο ινδοευρωπαίοι Τόχαροι
την εποχή του Αντρόνοβο. Διακρίνονται και τα όρια των πολιτισμών των
πρωτο-ζωροαστριστών Υaz (Βακτρίας, Μαργιανής και Σογδιανής), ΒΜΑC
(Βακτρίας, Μαργιανής) και Swat (πολιτισμός Γκανταχάρα). Στα
νοτιοανατολικά της επικράτειας Αντρόνοβο, βρίσκεται η Λεκάνη Ταρίμ και η
έρημος Τακλαμακάν.
Ο ζωροαστρισμός είναι μια προ-ισλαμική ιρανική θρησκεία και μία από τις παλαιότερες μονοθεϊστικές θρησκείες στον κόσμο. Αν και η ακριβής ημερομηνία ίδρυσής του είναι άγνωστη, αρχαιολογικές αποδείξεις και γλωσσικές συγκρίσεις με το ινδουιστικό κείμενο Ριγκ Βέδα (Rig Veda) υποδηλώνουν ότι εμφανίστηκε γύρω στο 2.000-1.700 π.Χ.
Η εμφάνιση του ζωροαστρισμού ήταν ένα σημείο καμπής στην ιδεολογική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Τα χαρακτηριστικά του όπως ο μονοθεϊσμός, η μετά θάνατον κρίση, η ανάσταση των νεκρών, ο παράδεισος, η κόλαση, η πάλη του καλού και του κακού, η έλευση ενός Μεσσία και η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, επηρέασαν πολλά σημαντικά συστήματα πεποιθήσεων όπως ο ιουδαϊσμός, ο πλατωνισμός, ο χριστιανισμός, ο γνωστικισμός και το ισλάμ.
Οι ζωροαστριστές (που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα ως Γεζίντι και ως Παρσί σε διάφορες χώρες της Ασίας) πίστευαν ότι τα στοιχεία της φύσης (φωτιά, νερό, γη, αέρας) είναι αγνά και ότι ειδικά η φωτιά αντιπροσωπεύει το φως ή τη σοφία του Θεού.
Γι’ αυτό λάτρευαν τη φωτιά και τον ήλιο υπό τη μορφή του ενός και μοναδικού θεού, δημιουργού του σύμπαντος, Αχούρα Μάζδα (Ahura Mazda), γνωστού στην Ελλάδα ως Ωρομάζδη. Ωστόσο, ο μοναδικός θεός είχε διττή φύση και το κακό μέρος της, τον Αριμάν (Arihman) και τους δαίμονές του, έπρεπε να τους πολεμά συνεχώς.
Αυτό το μυστηριώδες χάλκινο αντικείμενο που βρίθει ηλιακών συμβόλων είχε καεί και είχε λιώσει κατά το ήμισυ πριν θαφτεί σε ένα από τα πηγάδια. Η ανασύστασή του αποτέλεσε πραγματικό άθλο των Κινέζων επιστημόνων.
Η αναπαράσταση του ενός από τα δύο θηρία που στήριζαν το αντικείμενο εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του μουσείου. Ωστόσο, τα «θηρία», αν και φαίνονται σαν να φορούν φίμωτρο, ταυτοποιήθηκαν ως «γρύπες» αρχαιοελληνικής προέλευσης.
Αποτύπωση ολόκληρου του αρχικού αντικειμένου. Περιλαμβάνει πολλά «μάτια» – παντεπόπτες οφθαλμούς και ρόδακες που συμβολίζουν τη λατρεία του ήλιου. Στην κορυφή, ο μυστηριώδης Dali.
«Μάτια» και ρόδακες πάνω στα ρούχα του Dali της κορυφής που προσφέρει θυσίες, ηλιακά σύμβολα κοινά στους πολιτισμούς της Μεσογείου και της Μεσοποταμίας εκείνης της εποχής. Η ερμηνεία για τα στυλιζαρισμένα χέρια του είναι ότι από μέσα τους περνούσαν ζωντανά φίδια, όπως αυτά που απεικονίζονται πάνω από την ογκώδη περικεφαλαία που μοιάζει να φέρει και μια σύγχρονη μάσκα θαλάσσης. Η οφιολατρεία συναντάται και σε αγαλματίδια της Θεάς των Όφεων της μινωϊκής Κρήτης, του 1.600 π.Χ., ενώ ο γρύπας συναντάται σε μινωϊκά και μυκηναϊκά ευρήματα ακόμα παλαιότερης εποχής.
Γι’ αυτό και δεν έθαβαν τους νεκρούς τους, αλλά έδεναν τα πτώματά τους γυμνά σε ειδικά ανυψωμένα μέρη που ονομάζονταν «Πύργοι της Σιωπής», προκειμένου να τα φάνε τα πτωματοφάγα όρνεα και ζώα, ώστε να μην έλθουν σε επαφή με τη γη και τη μολύνουν. Γι’ αυτό προφανώς την ομάδα των νεκρών του Ξιαοχέ την έθαψαν άλλοι, σύμφωνα με τα κελτικά-τοχαρικά έθιμα.
Ο Ζωροάστρης ή Ζαρατούστρα ήταν ένας πεφωτισμένος μύστης που ανακαίνισε την πανάρχαια μονοθεϊστική θρησκεία του μαζδαϊσμού (που οι απαρχές της ανάγονται στο 6.000 π.Χ.), και την μετέτρεψε σε ζωροαστρισμό.
Έκτοτε Ζαρατούστρες αποκαλούντο οι εκάστοτε προφήτες των ζωροαστριστών, ενώ οι ιερείς τους που είχαν πολύ μεγάλο κύρος και δύναμη, ονομάζονταν Μάγοι και ήταν πολύ καλλιεργημένοι και καλοί αστρονόμοι.
Σύμφωνα με την Αβέστα, την ιερή βίβλο του ζωροαστρισμού, ο Ζαρατούστρα απέρριψε τα τοπικά ιρανικά συστήματα πεποιθήσεων που ήταν πολυθεϊστικά και επέβαλαν κατασταλτικές ταξικές δομές, στις οποίες οι πρίγκιπες και οι ιερείς μονοπωλούσαν την εξουσία και ήλεγχαν τους απλούς ανθρώπους.
Λέγεται
ότι όταν ο Ζαρατούστρα ήταν 30 ετών, είχε ένα θεϊκό όραμα που του είπε
ότι ο Αχούρα Μάζδα ήταν ο μόνος Θεός που άξιζε να λατρεύεται, ερχόμενος
έτσι σε αντίθεση με τις κοινές πεποιθήσεις και τις πρακτικές της εποχής
του.
Εύρημα από τις ανασκαφές του Σανξινγκντούι σε σχήμα τιμονιού. Οι ειδικοί το ταυτίζουν με την λατρεία του ήλιου.
Πριν βιώσει αυτή την αποκάλυψη, έζησε εν μέσω μιας πολυθεϊστικής θρησκείας που περιλάμβανε θυσίες ζώων και ανθρώπων στις οποίες αντιτάχθηκε, αλλά και την τελετουργική χρήση ενθεογόνων φυτών, δηλαδή φυτών που επιφέρουν αλλαγή του επιπέδου συνειδητότητας.
Η επικρατούσα εξήγηση για τους ανθρώπους που δημιούργησαν τον πολιτισμό του Σανξινγκντούι είναι τελικά ότι ήταν μία πολυπληθής ομάδα λευκών ινδοευρωπαίων Τόχαρων, οπαδών κάποιου από τους διωκόμενους Ζαρατούστρες.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι ένας από τους βασικούς πυλώνες του αρχαίου κινεζικού πολιτισμού ήταν οι Έλληνες και οι αρχαίοι Ιρανοί και όντως είχαν έλθει από τα Μέρη της Δύσης, οπότε επιβεβαιώνεται η ιδέα ότι οι μύθοι δεν κρύβουν παρά πραγματικά γεγονότα.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι κίτρινοι ανιμιστές του Σανξινγκτούι μετά την ανάμειξή τους με τους λευκούς μονοθεϊστές Τόχαρους, διαμόρφωσαν ένα πολύπλοκο σύστημα από το οποίο προέκυψε ένας πολυεπίπεδος συγκερασμός που συγχώνευσε τη λατρεία των στοιχείων της φύσης, τη λατρεία των προγόνων (που περιλάμβανε και ανθρωποθυσίες) και έναν δυτικόφερτο θεό του φωτός.
Με την
πάροδο των ετών όμως οι γηγενείς ήλθαν σε αιματηρή σύγκρουση με τους
εισβολείς που είχαν εισάγει «καινά δαιμόνια» εναντίον της εξουσίας των
ευγενών και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση όλων των κρατικών
δομών, όπως καταρρέουν και σήμερα όλες οι δομές της Δύσης.
Όταν οι αντίπαλες φατρίες, που ήταν άλλωστε και φυλετικά ανομοιογενείς, είδαν ότι τελικά κινδύνευαν όλοι από την επιθετικότητα των Τζόου (Zhōu, 1.046 – 256 π.Χ.) που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν, ξέσπασαν αιματηρά επεισόδια. Όταν η μία απ’ αυτές τις φατρίες κατάφερε να πάρει την εξουσία, σφαγίασε την άλλη και ανάγκασε όσους επέζησαν να εξοριστούν.
Κι άλλο αγαλματίδιο ενός Dali με περικεφαλαία μάσκα γρύπα – θαλάσσης.
Δεν είναι όμως εύκολο να πούμε ποια ακριβώς φατρία κατέφυγε στην κεντρική Αμερική, που σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες και ερευνητές, δημιούργησε εκεί τον πολιτισμό των Ολμέκων.
Την
υπόθεση της δημιουργίας του πολιτισμού των Ολμέκων από Κινέζους
θαλασσοπόρους υποστήριξε το 1975 η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Μπέτι Μέγγερς
(Betty Meggers) του ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, λέγοντας ότι ο πολιτισμός
των πρώιμων Ολμέκων της Κεντρικής Αμερικής που εμφανίστηκε ξαφνικά
περίπου κατά το 1.200 π.Χ., με αποκορύφωμα την περίοδο από το 900 έως το
400 π.Χ., οφείλεται στους αρχαίους Σανγκ της Κίνας που διέσχισαν τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Τα ίδια υποστηρίζει και ο Γκόρντον Έκχολμ (Gordon F. Ekholm), συντηρητής στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών, αλλά και ο ερευνητής Μάικ Ξου (Mike Xu) που πιστεύει ότι πληθυσμός 250.000 στρατιωτικών, ιερέων και πολιτών εγκατέλειψε το Σανξινγκντούι, και αφού διέσχισε τον Ειρηνικό Ωκεανό, κατέπλευσε στο Μεξικό γύρω στο 1.250 π.Χ.
Ωστόσο, ο Μάθιου Στίρλινγκ (Matthew Stirling), ένας άλλος αρχαιολόγος του ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, ειδικός στους Ολμέκους, που το 1941 ανέλυσε τη στήλη Ιζάπα αρ. 5 (Izapa Stela 5), που είναι ένα από τα πολλά πετρογλυφικά του Μεξικού, επέμενε ότι αναπαριστά την άφιξη καθαρά ευρωπαϊκού λαού και όχι κινεζικού, δια θαλάσσης.
Ίσως λοιπόν στο Μεξικό να κατέφυγαν μόνο οι λευκοί ηλιολάτρες και οφιολάτρες του Σανξινγκντούι, και προκειμένου να εδραιώσουν την εξουσία τους στη νέα τους αποικία, επέβαλλαν κι εκείνοι ανθρωποθυσίες.
Η
στήλη Ιζάπα αρ. 5 ή αλλιώς «Δέντρο της Ζωής» που χρονολογείται γύρω στο
300 π.Χ. και βρέθηκε στην περιοχή Τσιάπας του Μεξικού, πιθανόν να
απεικονίζει την ιστορία ενός υπερπόντιου ταξιδιού.
Η
αρχαιότερη γνωστή αναπαράσταση του φτερωτού φιδιού των Ολμέκων
Κετζαλκοάτλ από τη τοποθεσία La Venta του σημερινού Μεξικού, έχει
μεγάλες ομοιότητες με την τεχνοτροπία του Σανξινγκντούι που έχει μεγάλες
ομοιότητες με τα ανάγλυφα της Ασσυρίας και της Βαβυλώνας όπου οι
βασιλείς/ιερείς κρατούν το ίδιο αντικείμενο.
Aνάγλυφο
με παράσταση του Δέντρου της Ζωής από το ανάκτορο του βασιλιά Σαργών ΙΙ
της Ασσυρίας του 8ου π.Χ. αιώνα. Ακριβώς από πάνω του φαίνεται ο
Ωρομάζδης. Το υποτιθέμενο «Δέντρο» στην πραγματικότητα δεν κρύβει παρά
την προκατακλυσμιαία γνώση της σύστασης του ανθρώπινου γονιδιώματος
(DNA) που κάποτε είχε χαρτογραφηθεί πλήρως.
Kι άλλο «Δέντρο της Ζωής» του Σανξινγκντούι που αναμφισβήτητα μοιάζει με των Ασσυρίων.
Αυτό δεν εξηγεί βέβαια το πώς οι άνθρωποι του Σανξινγκντούι απέκτησαν αρχικά τις προηγμένες γνώσεις τους, παρά μόνον αν τις έφεραν τα ιερατεία των ζωροαστριστών που τις διατηρούσαν ευλαβικά από αρχαιότερους κοινούς προγόνους με πολιτισμό πολλών χιλιάδων ετών, για παράδειγμα, από τους Άτλαντες, που όμως, όπως μας λέει ο Πλάτων, δεν ήταν παρά προκατακλυσμιαίοι Αθηναίοι άποικοι.
Αφού λοιπόν Ευρωπαίοι έφεραν τις προηγμένες τεχνολογικές γνώσεις στην Κίνα, προφανώς εκείνοι είχαν καταφέρει να τις διασώσουν, γιατί προφανώς όλα είχαν ξεκινήσει κάποτε από την Ευρώπη, και μάλιστα από τον χώρο της Αιγηίδας, σε άλλες, πανάρχαιες εποχές.
Η περιοδική καταστροφή των πολιτισμών
Τούτων λεχθέντων, ένα είναι σίγουρο: ότι η Ιστορία δεν αρχίζει τόσο πρόσφατα όσο εσκεμμένα διδάσκεται σήμερα.
Πανάρχαιοι, υπερεξελιγμένοι πολιτισμοί που είχαν κοιτίδα την Αιγηίδα καταστράφηκαν εξ αιτίας φυσικών καταστροφών, αφού όμως προηγουμένως είχαν διαφθαρεί και είχαν συγκρουστεί μεταξύ τους.
Ο Πλάτων ως μύστης, γνώριζε πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλούσε στον Τίμαιο:
[…] Eις την χώραν σας καθώς και σε άλλας χώρας […] έρχεται κατά καθωρισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους, ρεύμα από τον ουρανόν και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγράμματους και αμορφώτους από εσάς, ώστε γίγνεσθε εξ αρχής πάλιν σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν, […] διότι ενθυμείστε μόνον έναν κατακλυσμόν της γης μολονότι προηγουμένως, έχουν γίνει πολλοί […] και δεν γνωρίζετε ότι στη χώρα σας έζησε το πλέον ωραιότερον και τον πλέον καλύτερον ανθρώπινο γένος, από το οποίο κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίτες σου […] διότι οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλάς γενεάς απέθνησκον χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν […] Το ιερατικόν γένος όμως είναι τελείως ξεχωριστόν από τα άλλα». (Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, «Τίμαιος», 23 Β, C, 24 Β, μτφρ. Κων. Αραπόπουλου, εκδ. Πάπυρος, 1975).
Κάθε φορά λοιπόν που γινόταν μια τρομερή καταστροφή, οι επιστημονικές γνώσεις διασώζονταν από το «ιερατικόν γένος», μ’ άλλα λόγια από τις μυστικές αδελφότητες, που τις μετέδιδαν μεν στους μυημένους, αλλά ελλείψει των τεχνικών μέσων που είχαν κάποτε υπάρξει, αφομοιώνονταν ενδεδυμένες με θρησκευτική και μυθολογική αχλύ.
Οι
ιεροφάντες των Κρητικών, των Καβειρίων, των Διονυσιακών, των Ελευσινίων
και των Ορφικών μυστηρίων, δεν ήταν παρά οι θεματοφύλακες εκείνων των
γνώσεων. Αντίστοιχα, ο Καν Κονγκ και οι λοιποί ιεροφάντες του Σανξινγκντούι ήταν και εκείνοι θεματοφύλακες της αρχαίας επιστήμης.
Διδάγματα
Τι μας διδάσκουν όλα αυτά;
Κατ’ αρχήν ότι όλα όσα βιώνουμε σήμερα εξ αιτίας των ολοκληρωτικών μέτρων με δικαιολογία τον περιορισμό της Covid-19, έχουν ξανασυμβεί, διότι όταν οι άνθρωποι φτάσουν σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο επιστήμης και τεχνολογίας, το πρώτο πράγμα που επιχειρούν να κάνουν είναι να εξοντώσουν σε μεγάλη κλίμακα τους αντιπάλους τους με κάθε τρόπο.
Ταυτοχρόνως, νομίζοντας ότι είναι θεοί, πειραματίζονται πάνω στην αλλαγή της ανθρώπινης φύσης κατασκευάζοντας τέρατα, υβρίδια ανθρώπων και ζώων, υβρίδια ανθρώπων και μηχανών, δηλαδή σάιμποργκ, αλλά και υπερευφυείς μηχανές, δηλαδή ανδροειδή.
Ότι μετά από κάθε καταστροφή, φυσική ή ανθρωπογενή, δεν διασωζόταν σχεδόν κανένα υλικό κατασκεύασμα, εκτός από τις πιο ανθεκτικές λίθινες κατασκευές, ωστόσο η γνώση φυλασσόταν από τις μυστικές αδελφότητες, που χρονολογούνται τουλάχιστον πριν από 200.000 χρόνια.
Σήμερα οι σύγχρονοι μύστες, δηλαδή οι επιστήμονες, μπορούν άνετα μέσω βιοτεχνολογίας να κατασκευάσουν τερατώδη πλάσματα όπως αυτά που γεμίζουν τις μυθολογίες όλων ανεξαιρέτως των λαών: γίγαντες, κύκλωπες, εκατόγχειρες, γρύπες, σειρήνες, άρπυιες, σφίγγες, κενταύρους, χίμαιρες, λερναίες ύδρες, Κέρβερους, αλλά και ρομπότ, αντίστοιχα με τον Τάλω.
Ότι όπως στην αρχαιότητα οι ανθρωποθυσίες πραγματοποιούνταν από τις ελίτ για να τρομοκρατούν τον λαό και οι ίδιες να διατηρούν αλώβητα τα προνόμιά τους, έτσι και σήμερα, επαναλαμβάνονται ακριβώς τα ίδια, υπό διαφορετικό μανδύα:
Οι σύγχρονοι αρχιερείς-βασιλείς αποφάσισαν ότι πρέπει να ξανακάνουν άλλη μία μαζική ανθρωποθυσία, εξαφανίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του ανθρώπινου πληθυσμού, προκειμένου να προχωρήσουν στην υλοποίηση του σχεδίου ακόμα μιας «Νέας Εποχής».
Κι αυτή δεν αντιπροσωπεύει παρά την επαναφορά της δουλοκτησίας και των τακτικών ανθρωποθυσιών που τα σύγχρονα ιερατεία της εξουσίας ποτέ δεν ξεχνούν, εφόσον η προέλευση και η λειτουργία τους είναι η παρακάτω:
© www.aperopia.fr
Πώς θα καταλήξει η τωρινή επιχείρηση των ελίτ να θυσιάσουν μεγάλη μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού;
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι βρισκόμαστε στο στάδιο της ύβρεως, δηλαδή της δημιουργίας φονικών ιών, αλλά και τεράτων που ίσως ήδη έχουν γεννηθεί, μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι αυτό που αποκαλείται «δυτικός» πολιτισμός θα καταστραφεί και θα γεννηθεί ένας καινούργιος, που ακόμα δεν έχει μορφοποιηθεί, και το κέντρο του σίγουρα θα είναι εκτός των ΗΠΑ που θα αφανιστεί ως άλλη Ατλαντίδα.
Ίσως μάλιστα την όλη διαδικασία να επιταχύνει και κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή που ενδέχεται να επέλθει σύντομα.
Τα θαυμαστά επιτεύγματα αλλά και οι αποκρουστικές πράξεις των ανθρώπων του Σανξινγκτούι μας επιβεβαιώνουν τον κανόνα ότι η πάλη ανάμεσα στο αγαθό και στο κακό είναι αέναη και ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε ποια είναι η αληθινή ιστορία του κόσμου μας, ούτε καν η ίδια η φύση της πραγματικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου