«ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΣΤΕΡΝ» ΕΒΡΑΪΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

 

Η προσπάθεια των Εβραίων για δημιουργία κράτους στην Παλαιστίνη μετά τον Β’ Π.Π. περιελάμβανε και ακραίες μορφές πάλης, με κυριότερη εκπρόσωπο την οργάνωση «Λεχί», η οποία έμεινε στην Ιστορία με τον χαρακτηρισμό που της έδωσαν οι Βρετανοί: «Συμμορία Στερν».

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΙΩΤΗΣ

    Η μελέτη της δράσης της Συμμο­ρίας Στερν επιτρέπει την κατα­νόηση αρκετών εκ των σημερι­νών καταστάσεων στην Μέση Ανατολή και αποκαλύπτει τις βαθιές ρίζες της τρομοκρατίας ως όπλου ολοκληρωτικού πολέμου. Η Συμμορία Στερν δεν υπολείπεται σε τίποτα από τις σημερινές τρομοκρατικές οργανώσεις, αντίθετα έχει στο ενεργητικό της την δολοφονία υψηλών προσώπων με­γάλων Δυνάμεων, κάτι που δεν το έχει κατα­φέρει σήμερα ούτε η Αλ Κάιντα.

Αβραάμ Στερν

Η οργάνωση Λεχί ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1940 από τον Αβραάμ Στερν, ανώτατο στέλεχος της Ιργκούν (Εθνικός Στρατιωτικός Οργανισμός), μιας σιωνιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης που έδρασε στην

Παλαιστίνη την περίοδο 1931 -1948.

Τα μέλη της Ιργκούν είχαν
αποσχιστεί από τον παλαιότερο και ευρύτερο παραστρατιωτικό οργανισμό Χαγκάνα («Άμυνα»). Ο Στερν διαφώνησε με την απόφαση της Ιργκούν να σταματήσει τον αγώνα κατά των Βρετανών (που κατείχαν την Παλαιστίνη και απαγόρευαν την εβραϊκή μετανάστευση) και να τους βοηθήσει στον αγώνα τους κατά της χιτλερικής Γερμανίας.

Αντίθετα, ο Στερν πίστευε ότι ο πραγματι­κός εχθρός είναι οι Βρετανοί και όχι ο Χίτλερ και οι Ναζί! Μάλιστα, η προπολεμική πρόταση του Χίτλερ για δημιουργία ενός εβραϊκού κρά­τους εκτός της Ευρώπης άρεσε στον Στερν, ο οποίος θεωρούσε πως αν βοηθούσαν τους Γερμανούς να καταλάβουν την Μέση Ανα­τολή, αυτοί θα επέτρεπαν την ανεξέλεγκτη μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη. Το 1940, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα γκέτο για τον Στερν σήμαιναν προσπάθεια «εκκαθάρισης» της Γερμανίας από Εβραίους και όχι των ίδιων των Εβραίων. 

Τον Σεπτέμβριο του 1940 η οργάνωση έλαβε το τελικό όνομά της: «Μαχητές για την Ελευθερία του Ισραήλ» (Λοχαμέι Χερούτ Ισραέλ/ «Λεχί»). Οι κύριοι στόχοι που τέθηκαν ήταν τρεις: συνένωση όλων όσων ήθελαν να πολεμήσουν (κατά των Βρετανών) για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, εμφάνιση στον κόσμο της «Λεχί» ως της μοναδικής ενεργούς εβραϊκής στρατιωτικής οργάνω­σης και κατάληψη της «Ερέτς Ισραέλ» (Γη του Ισραήλ) με ένοπλη βία.

Τρόμος 

Η «Λεχί» δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να αυτοαποκαλείται «τρομοκρατική οργάνω­ση». Σε ένα άρθρο στην εφημερίδα της «Χε Χαζίτ» («Το Μέτωπο»), η οργάνωση θεμελί­ωνε Βιβλικά (όπως πίστευε) την υιοθέτηση της αδιάκριτης τρομοκρατίας ως όπλου. «Δεν έχουμε κανέναν ηθικό φραγμό όσο διαρκεί ο εθνικός μας πόλεμος. Έχουμε εμπρός μας την εντολή της Τορά (ιουδαϊκή Βίβλος), της οποίας η ηθική ξεπερνά όλους τους άλλους νόμους του κόσμου: “Θα τους αφανίσω μέχρι τον τελευταίο άνδρα”». 

Εν συνεχεία το άρθρο περιέγραφε τους σκοπούς της τρομοκρατίας: να διαδηλώνει εναντίον του πραγματικού τρομοκράτη ο οποίος κρύβεται πίσω από τους νόμους που θέσπισε, να μην κατευθύνεται κατά του πληθυσμού αλλά κατά αντιπροσώπων και γι’ αυτό θα είναι αποτελεσματική, να «ξυπνά» για τα καλά τους «Γισούβ» (Εβραίοι κάτοικοι στην Παλαιστίνη πριν το κράτος του Ισραήλ) από την συγκατάβασή τους.

Συνεργασία με Ναζί 

Το 1940, ο Στερν προσπάθησε να υλοποι­ήσει μια βασική πολιτική του ιδέα: την συ­νεργασία με τον Άξονα ως μέσο προώθησης του στόχου ίδρυσης εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Στα τέλη του έτους, ο αντιπρό­σωπος της «Λεχί», Ναφταλί Λούμπεντσικ, μετέβη στην Βηρυτό για να συναντήσει τον Γερμανό αξιωματούχο Βέρνερ Όττο φον Χέντιγκ, ο οποίος συμμετείχε στην υλοποίηση της Συμφωνίας Μεταφοράς, δηλαδή στην μεταφορά Εβραίων από την Γερμανία στην Παλαιστίνη από το 1933.

Ο Λούμπεντσικ προσέφερε στον Χέντιγκ την διοργάνωση από την «Λεχί» σαμποτάζ και κατασκοπείας στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη για λογαριασμό της Γερμανίας. Ως αντάλλαγμα ζητούσε την αναγνώριση από τον Χίτλερ ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη και την χορήγηση άδειας σε όλους τους Εβραίους της Ευρώ­πης, που οικειοθελώς ή αναγκαστικά θα την εγκατέλειπαν, για να εγκατασταθούν στην Γη του Ισραήλ. Επίσης, ο Στερν πρότεινε την στρατολόγηση 40.000 Εβραίων της κατεχόμενης Ευρώπης για να χρησιμοποιηθούν σε μια εισβολή στην Παλαιστίνη με γερμανική βοήθεια, ώστε να εκδιωχθούν οι Βρετανοί.

Τον Ιανουάριο του 1941, ο Γερμανός Ναυ­τικός Ακόλουθος στην Τουρκία, ναύαρχος Ραλφ φον ντερ Μάρβιτς, έστειλε μια αναφο­ρά στο Βερολίνο που περιείχε πρόταση της «Λεχί» για ενεργό βοήθεια κατά των Βρε­τανών, με αντάλλαγμα την δημιουργία του ιστορικού κράτους του Ισραήλ «σε εθνική και ολοκληρωτική βάση». Ο Μάρβιτς παρέ­δωσε την πρόταση στον Γερμανό πρέσβη στην Άγκυρα και στις 21 Ιανουαρίου απεστάλη στο Βερολίνο. Δεν φαίνεται να υπήρ­ξε καμμία απάντηση. Αντίθετα, η γνωστο­ποίηση της πρότασης κόστισε στην «Λεχί» την απώλεια σημαντικής υποστήριξης από τους Εβραίους

Αρχική δράση και θάνατος του Στερν

Ο Στερν άρχισε να οργανώνει τον υπόγειο αντιστασιακό στρατό του επικεντρώνοντας την δράση του σε τέσσερα μέτωπα: την δη­μοσίευση εφημερίδας και την εκπομπή ραδι­οφωνικών μεταδόσεων, που θα προσέφεραν το θεωρητικό πλαίσιο και την δικαίωση του αντάρτικου πόλεων, την εξασφάλιση χρη­ματικών ποσών με εισφορές ή ληστείες, την έναρξη διαπραγματεύσεων με ξένες δυνά­μεις με σκοπό την διάσωση των Εβραίων της Ευρώπης και την απόκτηση συμμάχων κατά των Βρετανών στην Παλαιστίνη και τέλος την διενέργεια στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των Βρετανών.
Κανένας από τους στόχους δεν επετεύχθη. Όπως είδαμε, η διαπραγμάτευση με την Γερμανία δεν είχε αποτέλεσμα και οι Βρετανοί διέδωσαν την «ανίερη» πρόταση του Στερν προς τους Ναζί. Χρηματοδότες δεν βρέθηκαν και οι εφημερίδες ήταν τόσο ακριβές που ελάχιστα φύλλα εκδίδονταν. Οι ληστείες τραπεζών κατέληγαν σε αιματηρές αναμετρήσεις, με Βρετανούς και Εβραίους αστυνομικούς να σκοτώνονται και να τραυ­ματίζονται. Αυτό ήταν που προκάλεσε και την ισχυρή αντίδραση των Βρετανών.
Το Γραφείο Αμυντικής Ασφαλείας (το αποι­κιακό παρακλάδι της βρετανικής υπηρεσίας αντικατασκοπείας ΜΙ5) ανέλαβε να εντοπίσει τους ηγέτες της «Λεχί».
Αφίσες με το πρόσωπο του Στέρν ως καταζητούμενου με αμοιβή εμφανίστηκαν σε όλη την Πα­λαιστίνη. Ο Στερν αναγκάστηκε να τριγυρνά από κρυψώνα σε κρυψώνα μεταφέροντας ένα πτυσσόμενο κρεβάτι σε βαλίτσα.
Όταν εξάντλησε όλες τις κρυψώ­νες, κοιμόταν σε κλιμακοστάσια πολυκατοικιών. Τελικά μετακόμι­σε σε ένα διαμέρισμα στο Τελ Αβίβ, που του νοίκιασαν δύο μέλη της «Λεχί», το ζεύγος Μοσέ και Τοβά Σβοράι.
Ο Μοσέ κάποια στιγμή συνελήφθη από τους Βρετανούς σε μια επιδρομή, όπου δύο μέλη της «Λεχί» σκοτώθηκαν και άλλα δύο τραυματίστηκαν. Ο σύνδεσμος του Στερν, η Χισία Σαπίρο, ένα πρωί νόμισε ότι την ακο­λουθούσαν και σταμάτησε να του φέρνει μηνύματα. Στις 12 Φεβρουάριου 1942, η Σαπίρο επέστρεψε μεταφέροντας ένα τε­λευταίο μήνυμα από την Χαγκάνα, η οποία πρόσφερε ασφαλές καταφύγιο στον Στερν με την προϋπόθεση να σταματήσει τον πό­λεμο κατά των Βρετανών.
Ο Στερν απάντησε με μήνυμα που αντιπρότεινε την συνεργασία των δύο οργανώ­σεων στην πάλη κατά των Βρετανών. Μετά από δύο ώρες Βρετανοί ντετέκτιβ επέδραμαν στο διαμέρισμα του Στερν, όπου και τον συνέλαβαν μαζί με την Τοβά Σβοράι. Ο Στερν κάποια στιγμή έμεινε μόνος του με τρεις αστυνομικούς. Τότε, υπό συνθήκες αδι­ευκρίνιστες μέχρι σήμερα, τον σκότωσαν.
Σύμφωνα με μια μυστική αναφορά των βρετανικών αρχών «ο Στερν ενώ τελείωνε το δέσιμο των κορδονιών του, ξαφνικά όρμησε προς το απέναντι παράθυρο, οπότε δύο από τους αστυνομικούς τον πυροβόλησαν». Ο βοη­θός Επιθεωρητή Τζέφρεϊ Μόρτον, ο ανώτερος αστυνομικός που ήταν παρόν στον θάνατο του Στερν, έγραψε αργότερα στα απομνη­μονεύματά του ότι φοβήθηκε πως ο Στερν θα πυροδοτούσε μια βόμβα, όπως είχε προειδο­ποιήσει ότι θα κάνει, αν ποτέ συλληφθεί.
Η άποψη της βρετανικής αστυνομίας απερρίφθη από τους οπαδούς του Στερν, που πίστεψαν ότι ο αρχηγός τους είχε εκτελεστεί εν ψυχρώ. Η «Λεχί» προσπάθησε να δολοφονήσει τον Μόρτον τρεις φορές ανεπιτυχώς. Το 1980, ο Βενιαμίν Γκέμπνερ, πρώην μέλος της «Λεχί», ισχυρίστηκε ότι ένας άλλος αστυνομικός που ήταν παρόν στον θάνατο του Στερν, ο Μπέρναρντ Στάμπ, είχε παρα­δεχθεί σε συνέντευξη που του είχε δώσει, ότι ο Στερν εκτελέστηκε. Η Τοβά, που είχε συλληφθεί ξανά, είπε ότι αποχωρούσε με ένα μικρό αυτοκίνητο της βρετανικής ασφάλει­ας, όταν άκουσε τους τρεις πυροβολισμούς που σκότωσαν τον Στερν.
Νέα ηγεσία και τακτικές 
Μετά τον θάνατο του Στερν, η δραστη­ριότητα της «Λεχί» σταμάτησε για ένα με­γάλο χρονικό διάστημα. Τον Σεπτέμβριο του 1942, όμως, η οργάνωση αναβίωσε από δύο ανώτερα στελέχη της που κατάφεραν να δραπετεύσουν: τον Γιτζάκ Σαμίρ (μετέπειτα πρωθυπουργό του Ισραήλ) και τον Ελιαχού Γκιλάντι (ο οποίος αργότερα δολοφονήθηκε από την «Λεχί» υπό μυστηριώδεις συνθήκες). Η νέα ηγεσία της «Λεχί» περιλάμβανε πνευ­ματικούς ηγέτες, όπως ο Ουρί Ζβι Γκρήνμπεργκ (ποιητής και δημοσιογράφος) και φιλοσόφους, όπως ο Ισραέλ Ελντάντ. Μετά τον θάνατο του Γκιλαντίμ, η «Λεχί» διοικείτο από την τριανδρία: Σαμίρ, Ελντάντ και Γιελίν- Μορ (ένας ρεβιζιονιστής σιωνιστής).

Υπό την νέα ηγεσία, η «Λεχί» συνέχισε την ακραία συμπεριφορά και δράση εναντίον τόσο των Βρετανών όσο και των Εβραίων, που θεωρούνταν προδότες. Οι εκτελέσεις έγιναν οι ειδικότητά της και ο αριθμός των δολοφονιών της «Λεχί» ξεπέρασε αυτόν των δολοφονιών, που έκαναν όλες μαζί οι μεγά­λες εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις. Τα μέλη της «Λεχί» δεν έδειχναν έλεος και δεν ζητούσαν. Όταν συλλαμβάνονταν αιχμά­λωτοι δεν ζητούσαν υπεράσπιση, αλλά ανα­κοίνωναν ότι το δικαστήριο είναι παράνομο και μετά σιωπούσαν. Δεν ζητούσαν χάρη ακόμη και όταν καταδικάζονταν σε θάνα­το. Δύο μέλη της, που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο δι’ απαγχονισμού, αυτοκτόνησαν με χειροβομβίδα μέσα στην φυλακή!
 
Οι τακτικές της «Λεχί» ήταν επηρεασμένες από τρομοκρατικές οργανώσεις της προ­πολεμικής Ανατολικής Ευρώπης, όπως οι Σοσιαλιστές Επαναστάτες (έδρασαν κατά του τσαρικού καθεστώτος) και η Οργάνωση του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έδρασε ως αποσχιστικό κίνημα στα πολωνικά εδάφη υπό ρωσσική κατοχή μετά τον Α’ Π.Π. Ο λόγος ήταν ότι Στερν είχε γεν­νηθεί στο Σουβάλκι της Πολωνίας και στην διάρκεια του Α’ Π.Π. οι γονείς του είχαν καταφύγει στην Ρωσσία. Ο Στερν αναμίχθηκε σε διάφορες επαναστατικές οργανώσεις που επιχορηγούνταν από κρατικές υπηρεσίες. Μερικά στελέχη της «Λεχί» είχαν εκπαιδευ­τεί στα εκρηκτικά και το σαμποτάζ από Πο­λωνούς, ενώ πιθανολογείται και επαφή με τους Φασίστες στην Ιταλία, όπου ο Στερν είχε σπουδάσει.

Δολοφονίες VIΡ, γράμματα και φορτηγά βόμβες 

Στις 6 Νοεμβρίου 1944, η «Λεχί» διεξήγαγε την πρώτη δολοφονία υψηλού προσώπου (Very Important Person/VIP), εκτελώντας τον Λόρδο Μουάν, τον πολιτικό διοικητή της βρετανικής Μέσης Ανατολής. Την δολοφονία του ανώτατου Βρετανού αξιωματούχου ο Στερν ονειρευόταν και σχεδίαζε από το 1941. Μόνον, όμως, το 1944, δύο έτη μετά τον θά­νατό του εκτελέστηκε η επιχείρηση.

Δύο δολοφόνοι της «Λεχί», ο Ελιαχού Μπετ-Ζουρί και ο Ελιαχού Χακίμ περίμεναν τον Μουάν έξω από το σπίτι του στο Κάιρο. Μόλις ο οδηγός κατέβηκε για να του ανοί­ξει την πόρτα, ο Μπετ-Ζουρί σκότωσε τον οδηγό και ο Χακίμ άνοιξε την πόρτα και σκό­τωσε τον Μουάν. Οι εκτελεστές προσπάθη­σαν να διαφύγουν με ποδήλατα, αλλά ένας αστυνομικός πυροβόλησε και τραυμάτισε τον ένα, ενώ το πλήθος συνέλαβε και τους δύο. Τελικά καταδικάστηκαν σε θάνατο και απαγχονίστηκαν. Το 1975 τα λείψανά τους μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ και ετάφησαν σύμφωνα με τα εβραϊκά έθιμα. Το 1982 το ισραηλινό κράτος εξέδωσε αναμνηστικά-τιμητικά γραμματόσημα με τα πρόσωπα 20 «Ολέι Χαγκαρντόμ» («κρεμασμένων της αγ­χόνης») μεταξύ των οποίων ήταν και των δύο δολοφόνων του Μουάν.

Στις 12 Ιανουαρίου 1947, μέλη της «Λεχί» οδήγησαν ένα φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά σε έναν βρετανικό αστυνομικό σταθμό στην Χάιφα, σκοτώνοντας τέσσερις αστυνομικούς και τραυματίζοντας 140 άτομα. Επρόκειτο για την πρώτη τρομοκρατική επίθεση με την χρήση ενός οχήματος ως βόμβα!

Η «Λεχί» δεν αρκέστηκε σε επιθέσεις εντός της Παλαιστίνης. Μετά μια βομβιστι­κή επίθεση στην βρετανική πρεσβεία της Ρώμης, τον Οκτώβριο του 1946, ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις στην Βρετανία. Στις 15 Απριλίου 1947 μια βόμβα με 24 μασού­ρια δυναμίτη τοποθετήθηκε στο Αποι­κιακό Γραφείο, στο Ουάιτχωλ. Ευτυχώς απέτυχε να εκραγεί λόγω ελαττωματικού πυροκροτητή. Στις 22 Μαΐου πέντε μέλη της «Λεχί» συνελήφθησαν στο Παρίσι με υλικό κατασκευής βομβών παρόμοιο με εκείνο του Ουάιτχωλ.

Στις 2 Ιουνίου δύο μέλη της «Λεχί», η Μπέτι Κνούθ και ο Γιαακόβ Λέβσταϊν συ­νελήφθησαν ενώ περνούσαν τα σύνορα μεταξύ Βελγίου και Γαλλίας. Επάνω τους βρέθηκαν επιστολές που απευθύνονταν σε Βρετανούς αξιωματούχους καθώς και εκρη­κτικά, πυροκροτητές και καλώδια. Η βρετανι­κή Υπηρεσία Αντικατασκοπείας αναγνώρισε την Κνουθ ως το άτομο που έβαλε την βόμβα στο Αποικιακό Γραφείο. Αμέσως μετά την σύλληψη των δύο τρομοκρατών, 20 επιστολές-βόμβες ανακαλύφθηκαν ενώ κατευθύνονταν σε ανώτατους Βρετανούς αξιωματούχους. Ανάμεσά στους τελευταίους ήταν ο πρωθυπουργός Κλέμεντ Άτλι, ο υπουργός Εξωτερικών Έρνεστ Μπέβιν, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Τσόρτσιλ και ο Άντονι Έντεν, υπαρχηγός της αντιπολίτευσης.

Μετά την δημοσίευση του βιβλίου «Οι Τελευταίες Ημέρες του Χίτλερ» (“The Last Days of Hitler”), η «Λεχί» έβαλε στο στό­χαστρό της τον συγγραφέα, Χιού Τρέβορ- Ρόπερ, επειδή θεώρησε πως προσπάθησε να απαλλάξει τον γερμανικό λαό από την ευθύνη του πολέμου.

Στο διάστημα που προηγήθηκε του Αραβο-Ισραηλινού Πολέμου του 1948, η «Λεχί» ναρκοθέτησε πολλές φορές την σιδηρο­δρομική γραμμή Χάιφα-Κάιρο. Στις 29 Φε­βρουάριου 1948 μια νάρκη εκτροχίασε την αμαξοστοιχία του Ρεβοχότ σκοτώνοντας 28 στρατιώτες και τραυματίζοντας άλλους 35. 

Στις 31 Μαρτίου μια ακόμη ναρκοθέ­τηση από την «Λεχί» οδήγησε στην κατα­στροφή ενός τραίνου πλησίον της Μπινιαμίνα, σκοτώνοντας 40 Άραβες πολίτες και τραυματίζοντας άλλους 60. Οι επιθέσεις έγιναν ως αντίποινα σε βομβιστικές επιθέ­σεις στον εμπορικό δρόμο Μπεν Γιεχούντα στην Ιερουσαλήμ, εναντίον Εβραίων, από Παλαιστίνιους.

Η σφαγή στο Ντεΐρ Γιασίν 

Τους μήνες πριν την αποχώρηση των Βρετανών από την Παλαιστίνη, Ο «Αρα­βικός Απελευθερωτικός (ή Λυτρωτικός) Στρατός» κατέλαβε αρκετά στρατηγικά ση­μεία κατά μήκος της οδού Ιερουσαλήμ-Τελ Αβίβ, αποκόπτοντας τις προμήθειες στους Εβραίους της Ιερουσαλήμ. Ένα από αυτά τα σημεία ήταν και το χωριό Ντεΐρ Γιασίν. Τον Μάρτιο του 1948, ο δρόμος είχε κοπεί και ο εβραϊκός τομέας της Ιερουσαλήμ βρισκό­ταν υπό πολιορκία.

Οι Εβραίοι αντεπιτέθηκαν. Στις 6 Απριλίου η «Χαγκάνα» επιτέθηκε στο χωριό αλ Καστάλ, 2 χλμ. Βορείως του Ντεΐρ Γιασίν, που δέσπο­ζε επίσης στον δρόμο Τελ Αβίβ-Ιερουσαλήμ. Τρεις ημέρες αργότερα 120 περίπου μέλη της «Ιργκούν» και της «Λεχί» επιτέθηκαν στο Ντεΐρ Γιασίν. Στην διάρκεια της νυκτερινής επίθεσης σκοτώθηκαν και πολλοί άμαχοι. Ο Αραβικός Σύνδεσμος ανακήρυξε την επίθεση «σφαγή», ισχυριζόμενος ότι 254 πολίτες σκοτώθηκαν και ότι υπήρξαν μαζικοί βιασμοί και ακρωτη­ριασμοί. Οι Εβραίοι ισχυρίστηκαν ότι οι νεκροί ήταν 100-120 και δεν υπήρξαν μαζικοί βιασμοί. 

Ωστόσο παραδέχθηκαν ότι οι περισσότεροι νεκροί ήταν άμαχοι και ότι μερικοί από αυτούς εκτελέστηκαν. Επέμειναν, όμως, ότι ανάμεσά τους υπήρχαν στρατιώτες από την Συρία και το Ιράκ, μερικοί ντυμένοι γυναίκες. 

Οι επίσημες εβραϊκές αρχές, περιλαμβανομένων της οργάνωσης «Χαγκάνα», του Εβραϊκού Πρακτορείου και του Δαυίδ Μπεν Γκουριόν, καταδίκασαν την επίθεση, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι υπήρξε προμελετημένη εκκαθάριση αμάχων. Η συμφωνία Αράβων και εβραϊκής ηγεσίας είχε κρυφά κίνητρα. Οι Άραβες ήθελαν να δυσφημίσουν τους Σιωνιστές παγκοσμίως, να ενθαρρύνουν τους Άραβες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου και να κερδίσουν υποστήριξη για τον πόλεμο κατά των Εβραίων μέσα στα κράτη τους. Η εβραϊκή ηγεσία ήθελε να περιορίσει την ισχύ των ακραίων οργανώσεων, τώρα που θα δημιουργείτο το κράτος του Ισραήλ.

Το δεύτερο σκέλος των σκοπών της αρα­βικής ηγεσίας τελικά θα είχε αρνητικά απο­τελέσματα. Οι Παλαιστίνιοι Άραβες αντί να πεισμώσουν από την σφαγή τρομοκρατήθηκαν και άρχισαν να υποχωρούν εύκολα, αφήνοντας καθαρά από άλλους Άραβες εδά­φη στους Εβραίους. Ωστόσο, το επεισόδιο ανάγκασε τις αραβικές κυβερνήσεις να επέμβουν εναντίον της δημιουργίας κράτους των Εβραίων στην Παλαιστίνη, γεγονός που οδή­γησε στον πρώτο Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο του 1948.0 βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας, αν και μετριοπαθής, εξαιτίας του Ντεΐρ Γιασίν αναγκάστηκε να συμμετάσχει στην επίθεση κατά των εβραϊκών εδαφών.

Η «Λεχί» ερμήνευσε την σφαγή στο Ντεΐρ Γιασίν και τις συνέπειές της με την συνηθι­σμένη ακραία νοοτροπία της: ήταν ένα θεό­σταλτο επεισόδιο, που μέσα από την φρίκη οδήγησε τελικά στην σύσταση του κράτους του Ισραήλ.


Διάλυση και μυστική δράση 

Στις 31 Μάίου 1948, η «Λεχί» επίσημα δι­αλύθηκε και τα μέλη της εντάχθηκαν στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, ενώ οι ηγέ­τες της απαλλάχθηκαν από κάθε δίωξη και κατηγορία. Μυστικά, όμως, η οργάνωση συνέχισε να δρα στην Ιερουσαλήμ. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, η Λεχί δολοφόνησε τον μεσολαβητή του ΟΗΕ, Φόλκε Μπερναντότ, με διαταγή του Γιεχοσούα Ζέτλερ. Την δολο­φονία διέπραξε διεξήγαγε μια τετραμελής ομάδα εκτελεστών.

Η ισραηλινή κυβέρνηση με αφορμή το επεισόδιο ψήφισε νόμο για την καταπολέμη­ση της τρομοκρατίας και κήρυξε την «Λεχί» τρομοκρατική οργάνωση. Αρκετά μέλη της συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, αλλά σε λίγο καιρό χορηγήθηκε γενική αμνηστία και οι δολοφόνοι και οι συ­νεργάτες τους αφέθηκαν ελεύθεροι!

Πολιτική δράση 

Στις εκλογές του 1951 η «Λεχί» έλαβε μέ­ρος με την μορφή του αριστερού πολιτικού κόμματος «Λίστα Μαχητών», ενώ ο αρχηγός της, Γιελίν Μορ, ήταν ακόμα φυλακισμένος για την δολοφονία του Μπερναντότ. Το κόμμα κέρδισε μια έδρα και μόλις δόθηκε αμνηστία, ο Μορ πήρε την θέση του στο ισραηλινό κοινοβούλιο (Κνεσέτ).Το 1951 το κόμμα απέτυχε να επανεκλεγεί, ενώ το 1956 η «Λεχί» επανήλθε στην πολιτική ζωή υπό την μορφή της κίνησης «Σημιτική Δράση που επιθυμούσε την δημιουργία μιας ομο­σπονδίας Ισραήλ και αραβικών κρατών! Τα μέλη της «Λεχί» δεν εγκατέλειψαν παντε­λώς την βία. Κάποια από αυτά συμμετείχαν στην τρομοκρατική οργάνωση «Βασίλειο του Ισραήλ» και φαίνεται ότι εμπλέκονται στην δολοφονία του Ρούντολφ Κάστνερ και του Νταβίντ-Ζβι Πινκάς, που θεωρήθηκαν προδότες.

Κρατική αναγνώριση 

Το επίσημο κράτος του Ισραήλ έχει ανα­γνωρίσει την τρομοκρατική οργάνωση «Λεχί» ή «Συμμορία Στερν» ως «εθνικοαπελευθερωτική ομάδα». Το 1980 το Ισραήλ καθιέρωσε την τιμητική λωρίδα «Λεχί», με κόκκινο, μαύρο, γκρι, γαλάζιο και άσπρο, η οποία φέρεται από πρώην μέλη της οργάνω­σης «για στρατιωτική υπηρεσία με σκοπό την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ».

Ρίζες τρομοκρατίας 

Η «Συμμορία Στερν» αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στην Ιστορία της σύγχρονης τρο­μοκρατίας καθώς διέπρεψε σε εφευρετικότητα, με μεθόδους που σήμερα αποτελούν την στάνταρ επιχειρησιακή μεθοδολογία των ισλαμικών και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων.

Το «όχημα-βόμβα» (car bomb) είναι υπεύθυνο τα τελευταία 30 περίπου έτη για τις εντυπωσιακότερες τρομοκρατικές ενέρ­γειες. Η μέθοδος έχει καταστεί χαρακτηρι­στικό γνώρισμα ισλαμιστών τρομοκρατών και το πιο συνηθισμένο μέσο επίθεσης. Οι Άραβες έβαλαν την δική τους «πινελιά» προσθέτοντας την διάσταση της αυτοκτο­νίας, όπου ο οδηγός κατευθύνει το όχημα μέχρι τον στόχο.

Τα «γράμματα-βόμβες» επίσης ήταν μια «πρωτιά» της Λεχί. Αν και δέματα-βόμβες εί­χαν χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα, η επιστολή-βόμβα ήταν κάτι καινοτόμο και για μερικές δεκαετίες απασχόλησε τις δυτικές υπηρεσίες. Η σύγχρονη έκδοσή της είναι οι επιστολές- άνθρακα που άρχισαν να καταφθάνουν στις αμερικανικές κρατικές υπηρεσίες μετά τις επι­θέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001.

Η «Συμμορία Στερν», επίσης, πέτυχε σε έναν τομέα που σήμερα δύσκολα επιδίδεται μια τρομοκρατική οργάνωση: τις δολοφονίες πολύ υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων, όπως ο Βρετανός αρμοστής της Μέσης Ανατολής και ο μεσολαβητής του ΟΗΕ!

Όσον αφορά για τον ρόλο της «Λεχί» και την σχέση της με τις επίσημες εβραϊκές οργα­νώσεις για την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, μπορούμε να πούμε ότι η οργάνωση αντιπροσώπευε μια ριζοσπαστική ιδεολογική γραμμή. Ήταν αριστερή και μισούσε την βρε­τανική κυριαρχία, όταν οι υπόλοιπες ομάδες έβλεπαν την δυτική κουλτούρα ως τον πλησιέστερο σύμμαχο για τον σκοπό τους.

Στο πλαίσιο αυτό, ο θάνατος του Στερν «μυρίζει» ξεκαθάρισμα από τις υπόλοιπες εβραϊκές οργανώσεις, ενός ανεξέλεγκτου ανθρώπου που δημιουργούσε προβλήματα σε μια άριστη κρυφή συνεργασία εβραϊ­κών οργανώσεων και βρετανικών αρχών, εις βάρος των Παλαιστινίων. Εφόσον δεν υποχωρούσε, έπρεπε να βγει από την μέση. Στην συνέχεια η «Λεχί» φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε για τα «ταλέντα» της στην τρομοκρατία, όπως δείχνει το επεισόδιο της σφαγής στο Ντεΐρ Γιασίν.

ἀντιαιρετικὸν ἐγκόλπιον


 
Πηγή

ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ