Η μοναδική φυσιογνωμία του Αλέξανδρου, ηρωική, και αποφασισμένη ν' αφήσει το σημάδι της στον κόσμο, κατάφερε να ασκήσει τόσο βαθιά επιρροή στα μέρη από τα οποία πέρασε και στους λαούς τους οποίους κατέκτησε ώστε 2.300 χρόνια μετά ο θρύλος του παραμένει ζωντανός, ακέραιος ή ενσωματωμένος στις μυθιστορίες τους, ως ακραίο δείγμα θάρρους και σοφίας που ξεπερνάει τα ανθρώπινα και αγγίζει το θείο. Οι πάμπολλοι θρύλοι που ακολουθούν τον μόνο όντως Μεγάλο της Ιστορίας, ξεκινούν από τη γέννηση του.. Όσο πολλοί όμως είναι οι θρύλοι τόσα είναι και τα μυστήρια που επισκιάζουν τον Αλέξανδρο. Ερωτήματα όπως που πήγε η ανίατη ασθένεια που είχε όταν ήταν μικρός; πως πέθανε; Πως μπόρεσε ένας νεαρός άνδρας να κατακτήσει όλο τον τότε γνωστό κόσμο;
Ποια η θεϊκή αποστολή που είχε κατά πολλούς; την έφερε τελικά εις πέρας;
Πολλά από αυτά για κάποιους θα παραμείνουν ανεξήγητα, αν όμως κάποιος γνωρίζει τα γεγονότα πίσω απ την κουρτίνα τότε μπορείς να συνδέσει τα κομμάτια του πάζλ και να καταλάβει το τι συμβαίνει.
Η Αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο Αλέξανδρος πράγματι δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου. Ο Αλέξανδρος ήταν το πνεύμα αυτού που αργότερα έμελλε να γίνει ο Πολέμαρχος του Θεού. Το πνεύμα αυτό φυτεύτηκε μέσα του από την ηλικία των 6.Όταν αυτός μπήκε μέσα του η νόσος που είχε χάθηκε. Εδώ να σας παραθέσω το ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Το χειρόγραφο της Βαβυλώνας" όπου ο ίδιος ο Αλέξανδρος σε χειρόγραφό του λίγο πριν το θάνατό του λέει:
..."Φοβάμαι.., πως γλίστρησε στην καρδιά μου αυτή η λέξη..Πως μπόρεσα να την πω... αλλά είμαι μόνος, και αυτό το χειρόγραφο δεν θα φτάσει ποτέ στα χέρια φίλου ή εχθρού..Θα αφήσω αυστηρή εντολή να το κάψουν για να μην σωθεί ούτε μια αράδα. Αν το κάψω είναι γιατί έχω ανάγκη να ακούσω την φωνή μου που μέχρι τώρα λίγες φορές την άκουσα..ίσως γιατί φοβόμουν..Αν διστάζω να ψελλίσω αυτή τη λέξη δεν διστάζω να την γράφω, αφού είναι μόνο για μένα. Αλίμονο αν το ξέραν οι στρατιές των εχθρών μου..που έτρεμαν και μόνο στο άκουσμα του ονόματός μου, ότι πολύ συχνά φτερούγισε η καρδιά μου από φόβο, Ότι λύγισαν τα πόδια μου και κοβόταν η ανάσα μου. Δεν φοβόμουν το θάνατο.. αυτό όχι πότε, ούτε τους εχθρούς, ΟΠΟΙΟΙ και αν ήταν αυτοί. Όπου και αν στεκόμουν αντιμέτωπος απέναντι τους στην θανάσιμη αναμέτρηση. Τον άλλον που κουβαλούσα μέσα μου φοβόμουν. Εκείνον τον ανεξερεύνητο άλλον που τον συνάντησα για πρώτη φορά στην Πέλλα όταν ήμουν 6 χρονών. Μου άρεσε να μην φοβάμαι και να με φοβούνται οι άλλοι., αλλά όταν το ξανασκέφτηκε καλύτερα ένιωσα τι σημαίνει πραγματικά φόβος.. Να κουβαλάς μέσα σου τον άλλον που δεν είσαι εσύ, που δεν θέλεις να είσαι εσύ, και αυτός να σημαδεύει με τη θέληση και τη δύναμη του τη ζωή και τα έργα σου. Αυτήν την αλήθεια δεν την προσέγγισε κανένας από τους γραφιάδες και τους ιστορικούς που ασχολήθηκαν μαζί μου. Οι καημένοι στάθηκαν μόνο στα εξωτερικά γεγονότα αυτά..που ιστόρησαν οι ιστορικοί..."
Αυτό το χειρόγραφο είναι ένα εκπληκτικό ντοκουμέντο το οποίο κατά σύμπτωσιν συμφωνεί απόλυτα με αυτά που λέει ο "γραφικός" κατά κάποιους Λιακόπουλος και συνεχίζουμε να λέμε και εμείς ως εξίσου "γραφικοί".
Ο Αλέξανδρος είχε όμως μία αποστολή που έπρεπε να φέρει εις πέρας. Μια θεϊκή αποστολή που επίσης δεν ήταν του κόσμου τούτου. Μια πολύ δύσκολη αποστολή για κάποιους..ο Αλέξανδρος όμως δεν ήταν κάποιος... Ήταν η μεγαλύτερη στρατηγική και πολεμική ιδιοφυΐα όλων των εποχών και όλων των κόσμων. Περί το 1.200 π.Χ κάποιες πύλες της Τάκλα Μακάν άνοιξαν και κάποιοι Νεφελίμ (αρκετές χιλιάδες) βγήκαν απ τα Τάρταρα. Τότε ήταν που το σύστημα επέλεξε τον Αλέξανδρο και στο σώμα του όπως είπαμε και πιο πριν φυτεύτηκε το Πνεύμα του "Ταξιδευτή". Αυτού που πολύ αργότερα έμελλε να γίνει ο Πολέμαρχος του Θεού.
Μετά τις νίκες εναντίων της Περσικής αυτοκρατορίας ο Αλέξανδρος με τον πιστό σε αυτόν στρατό του μπήκε στην έρημο "Εύκολα μπαίνεις αλλά δεν βγαίνεις" δηλαδή Τάκλα Μακάν. Εκεί έγιναν σφοδρές μάχες και σφαγές κατά των Νεφελίμ. Ισοπέδωσε την πόλη Αιγίς, κατέσκαψε τα τείχη της Ιαχής, και Τέλος νίκησε στην μάχη της Λευκής Πυραμίδας μετά το τέλος της οποίας Κατεδάφισε το ναό του Βάαλ του Πνευματικού Ηγέτη της Λευκής Αδελφότητας. Όταν κέρδισε και αυτή τη μάχη έκλεισε τους Άνομους Νεφελίμ στα Τάρταρα δια μέσω Χάλκινων πυλών. όπως φαίνεται και στο παρακάτω χειρόγραφο.
Ποια ήταν η σχέση του Μεγάλου Αλέξανδρου με τις πύλες;
Σύμφωνα με την προφητεία του Άγιου Ανδρέα, ο Μέγας Αλέξανδρος εξεστράτευσε στην Ανατολή με αποστολή να κλείσει τις “πύλες” που είχαν ανοίξει, με αποτέλεσμα αρκετοί από τα ρυπαρά έθνη να βγουν στην επιφάνεια. Η προφητεία μας μιλά επομένως για μία θεϊκή αποστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ακριβώς αυτό που λέγαμε και πιο πριν. Μόνον από αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν ούτε κίναιδος, ούτε παιδεραστής, ούτε διεστραμμένος, ούτε κατά συρροήν σφαγέας των λαών, αλλά κάτι πολύ παραπάνω από ένας υπηρέτης του Θεού.
Μας μιλά επίσης ο Άγιος Ανδρέας για “ρυπαρά έθνη, τα βδελυρότατα πάσης συχασίας και δυσωδίας και διασκορπισθήσονται εν ταις χώραις ταις υπ’ ουρανόν”. Τα ρυπαρά λοιπόν έθνη, δεν ζουν “υπ’ ουρανόν”; Ζουν τώρα δηλαδή υπόγεια; Γιατί τονίζει ο Άγιος Ανδρέας ότι θα διασκορπισθούν στις χώρες κάτω από τον ουρανό; Μετά όταν τα λέμε εμείς είμαστε οι γραφικοί που ακούμε τον "γραφικό" Λιακόπουλο.. Άρα και ο Άγιος Ανδρέας ήταν το ίδιο "γραφικός" με εμάς.. σωστά;
Ας επιστρέψουμε όμως σε αυτό που λέγαμε πιο πριν. Τότε λοιπόν μετά το κλείσιμο των Νεφελίμ στα Τάρταρα, όλοι νόμιζαν ότι θα γυρνούσαν πίσω να απολαύσουν πλέον τα πλούτη και τους θησαυρούς της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Αλέξανδρος όμως είχε άλλα σχέδια..Ήθελε να περάσει τον Ατλαντικό και να πάει στην Αμερική. Κάτι τέτοιο όμως δεν προβλεπόταν στο σχέδιο του Θεού. Ο Αλέξανδρος όμως ήθελε να φτάσει εκεί με κάθε κόστος. Έτσι ετοιμάστηκε μαζί με το στράτευμά του να περάσει τον Βραχμαπούτρα. Την ώρα που πήγαν διασχίσουν τον ποταμό αυτά που περιγράφονται ως "πύρινες ιπτάμενες ασπίδες" από τους αρχαίους συγγραφείς εμφανίστηκαν απ το πουθενά και πέρναγαν πάνω απ το στράτευμα με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Ήταν το σύστημα που απαγόρευε στον Αλέξανδρο να πάει παραπέρα, αφού επιστράτευσε ακόμα και την εξωπραγματική για τους ανθρώπους τεχνολογία για να τον κάνει να καταλάβει ότι πρέπει να σταματήσει. Οι στρατιώτες τρομοκρατήθηκαν αφού φοβήθηκαν πως οι οιωνοί δεν ήταν καλοί και οι θεοί τους προειδοποιούσαν να σταματήσουν εκεί.
Ο Αλέξανδρος τότε κατάλαβε ότι η αποστολή του δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου και είχε είδη ολοκληρωθεί. Μετά ακολουθεί ο γυρισμός και αργότερα ο θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου αφού όταν η αποστολή του τελείωσε το πνεύμα του ταξιδευτή τον εγκατέλειψε, επανήλθε η ασθένεια που είχε μικρός και πέθανε.
Στην Ερώτηση λοιπόν Ζεί ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;
Η Απάντηση είναι απλή.
ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ
Ο ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου