Θούλη "Το Λευκό Νησί"

Μύθους και ιστορίες για την Τούλα ή Θούλη, όπως την αποκαλούν οι Έλληνες, συναντάμε  σε περιοχές από την Ρωσία ως την κεντρική Αμερική και πολύ συχνά βλέπουμε πως συσχετίζεται με τις δύο μυθικές ηπείρους : Την Υπερβορεία και την Ατλαντίδα. Έτσι έχουμε την Θούλη που κατάγεται από την Υπερβορεία και μια δεύτερη Θούλη (Tula) που προέρχεται από την Ατλαντίδα.

Είναι γνωστό ότι η μεξικάνικη Τούλα οφείλει το όνομα της στους Τολτέκους που ήρθαν, όπως λέγεται, από την Αζτλάν, την "χώρα στο κέντρο του νερού", η οποία είναι  προφανώς η Ατλαντίδα. Έφεραν το όνομα Τούλα από την πατρίδα τους και το έδωσαν σε ένα κέντρο το οποίο πρέπει να αντικατέστησε, σε κάποιο βαθμό, αυτό της χαμένης ηπείρου. Από την άλλη, η Ατλάντια  Θούλη πρέπει να διαχωρίζεται από την Υπερβόρεια Θούλη, διότι η τελευταία  είναι αυτή που συμβολίζει το πρώτο και υπέρτατο κέντρο του κόσμου, απ' όπου πηγάζει όλη η πνευματική δύναμη.

Σε αυτή την περίπτωση η Θούλη, που  συμβολίζει ένα κέντρο πνευματικής εξουσίας, δεν μένει σταθερά σε ένα γεωγραφικό σημείο. Ο μεγάλος μυστικιστής και συγγραφέας Ρενέ Γκενόν δηλώνει ότι ο Ατλάντιος κύκλος είναι διάδοχος του Υπερβόρειου κύκλου και σχετίζεται με την Θούλη. Η Ατλαντιανή Θούλη είναι κατά κάποιο τρόπο μια εικόνα της αυθεντικής αρχέγονης κατάστασης σε μια βόρεια ή πολική τοποθεσία. Πρέπει εδώ να δώσουμε έμφαση στο ότι η Θούλη, το κέντρο της πνευματικής εξουσίας, αποτελεί τον ακίνητο άξονα γνωστό συμβολικά σε όλες τις παραδόσεις, ως ο πόλος ή άξονας γύρω από τον οποίο γυρνά ο κόσμος.

Στις Ινδουιστικές Puranas,  η χώρα της Υπερβόρειας αποκαλείται "Svita-Dvipa" το λευκό νησί και το μυθικό ιερό κέντρο του- η πατρίδα των πρώτων ανθρώπων- είναι το όρος Μερού. Αυτό το βουνό, σύμφωνα με τη Haimavatchanda έχει 4 τιτάνια υποστηρίγματα : Το ανατολικό είναι από χρυσάφι , το νότιο από σίδερο, το δυτικό από ασήμι, το βόρειο από χαλκό (αυτά τα μέταλλα χαρακτηρίζουν τις 4 εποχές της ανθρωπότητας, π.χ. την εποχή του σιδήρου, του χαλκού κ.α.). Από το υπερβόρειο Μερού ρέουν τέσσερις ποταμοί, που όλοι τους πηγάζουν από τον "Ουράνιο Γάγγη" που βγαίνει από τα πόδια του Βισνού κοντά στο πολικό άστρο . Πολλοί ήταν εκείνοι οι μελετητές των ιερών  ινδουιστικών κειμένων που διατύπωσαν την ιδέα ότι το λευκό νησί ήταν η Βρετανία, φυσικά όλοι τους Άγγλοι . ΟΙ ανατολιστές -κυρίως ινδοί- απέφυγαν επανελειμένα να τοποθετήσουν το όρος Μερού (που υποτίθεται ότι είχε 670.000 μίλια ύψος!) στη γνωστή μας γεωγραφία.

Μια πρόσφατη αξιολόγηση της Βεδικής κοσμολογίας από επιστήμονες, όπως ο Ρίτσαρντ Λ. Τομσον κατέληξε στη θεωρία ότι τα μέρη που περιγράφονται στις Βέδες, που είναι αδύνατο να τοποθετηθούν ή να συσχετιστούν με τις γνωστές διαστάσεις της γης , είναι ένα μέρος ενός μεγαλύτερου πολυεπίπεδου κόσμου, ο οποίος καταλαμβάνει το ίδιο χώρο με το δικό μας αλλά ήταν αντιληπτός μόνο στα όντα των πρώτων εποχών της ανθρωπότητας. Ο Ρενέ Γκενον πίστευε, ότι η ζωή της ανθρωπότητας που τώρα πλησιάζει στο τέλος της ξεκίνησε από την υπερβόρεια χώρα που ονομάζει Tula, που είναι το ίδιο όνομα με το ελληνικό Θούλη και το λατινικό Ultima Thule.  Ήταν το πρώτο και υπέρτατο κέντρο ολόκληρης της Manvantara η αρχετυπική νήσος που βρισκόταν στη περιοχή.

Σύμφωνα με τον Γκενόν , αργότερα και πέρα από το υπερβόρειο κέντρο εμφανίστηκε η Ατλαντίδα που σήμερα λέγεται ότι είναι βυθισμένη στον Ατλαντικό ωκεανό. Όσο για το όρος Μερού ο Γκενόν δεν φαίνεται να πιστεύει ότι ήταν ένα αληθινό βουνό του βόρειου πόλου, αλλά μάλλον ένα σύμβολο του ιερού άξονα της γης που περνά από το πόλο και δείχνει τις "Άρκτους", τους αστερισμούς της Μεγάλης και της Μικρής Άρκτου.

Η Υπερβόρεια θεωρείται από τους μελετητές ως το αρχέγονο κέντρο της πρώτης ανθρωπότητας, ενώ δεν είναι λίγοι οι μυστικιστές που την ταυτίζουν με τον επίγειο παράδεισο και μια θερμή χώρα που απλώνεται πέρα από το βόριο πόλο, στον υπερβορά  για πάντα κρυμμένη από τα ανθρώπινα μάτια. Η νέο-μυθολογία γύρω από τη αρκτική πατρίδα των Αρείων που αναπτύχθηκε τον 19ο και τον 20ο αιώνα.

Ο Jean Sylvain Bailly ένας μελετητής υποστήριζε ότι όταν η γη ήταν νεότερη η θερμότητα του εσωτερικού της ήταν πολύ μεγαλύτερη και η ζωή στον αρκτικό κύκλο πρέπει να ήτανε πολύ πιο ανεκτή από οπουδήποτε αλλού. Εξάλλου η περιστροφή της γης, που είναι λιγότερο έντονη κοντά στους πόλους, έκανε την ατμόσφαιρα να είναι λιγότερο θολή και πιο ευνοϊκή και έτσι ο θρύλος μιας διαρκούς άνοιξης στους πόλους μπορεί κάλλιστα να είναι αληθινός.

Ο Πυθέας ήταν από τους πρώτους που αναφέρθηκαν στο μυστηριώδες νησί της Θούλης. Ανάμεσα στο 340 και στο 285 π.χ. ο Πυθέας έκανε ένα περιπετειώδες ταξίδι προς το βορρά, που τον οδήγησε στη Σκοτία και έπειτα 6 μέρες πλεύσης πέρα από αυτήν. Από εκεί το ταξίδι του δεν μπορεί τόσο εύκολα να χαρτογραφηθεί αν και θα μπορούσε να ήταν στην Ισλανδία ή στην αντίθετη κατεύθυνση στην Νορβηγία. Σε κάθε περίπτωση ο Πυθέας αναφέρει ότι ύστερα από μια μέρα πλεύσης έφτασε σε μια παγωμένη θάλασσα. Οι συγγραφείς της κλασσικής περιόδου είχαν την τάση να δυσπιστούν στον Πυθέα εξαιτίας της άγνοιάς τους και τις συνθήκες του βορρά. Παρ' όλα αυτά υπήρχε παντού μια έντονη και διαρκής παράδοσης μιας  θερμής και ανοιχτής θάλασσας και ενός εύκρατου και κατοικήσιμου κλίματος με ζεστά καλοκαίρια. Μια παράδοση που πίστευαν όλοι οι εξερευνητές.

Ο ίδιος ο Χριστόφορος Κολόμβος ήξερε τα πάντα  γι' αυτές τις παραδόσεις, και υποστήριζε ότι είχε πλεύσει 300 μίλια βόρεια της Ισλανδίας μια ιστορία που ελάχιστοι άνθρωποι δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα γιατί η βόρεια ζώνη θεωρούνταν αδιαπέραστη και "απαγορευμένη" .

Ο Νορβηγός εξερευνητής και μυστικιστής Φριντγιοφ  Νάνσεν ανάμεσα στο 1893 και 1896 προσπάθησε να φτάσει στο βόρειο πόλο ακολουθώντας την παρόρμησή του να ανακαλύψει την Υπερβόρεια, την παραδεισένια χώρα που απλώνεται πέρα από τους πάγους της Αρκτικής. Δεν τα κατάφερε αλλά ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην επίσημη ιστορία που ταξίδεψε τόσο βόρεια. Τα σημειωματάρια καθώς και τα ημερολόγιά του είναι γεμάτα από τις πιο παράδοξες πληροφορίες. Επίσης παρατήρησε και σκίτσαρε παράξενους "σεληνιακούς δακτυλίους" στη πολική νύχτα και αντικατοπτρισμούς ανύπαρκτων λαμπερών νησιών και πολιτειών.

Ο Άγγλος ιστορικός, γεωγράφος και μυστικιστής Sir John Watertown , σε ένα σύγγραμμά που κατέθεσε στη βασιλική γεωγραφική εταιρία το 1928, γράφει στον επίλογό του : ".... Πιστεύω ακράδαντα ότι πέρα από τους πάγους του βόρειου πόλου στην Υπερβόρεια υπάρχει μια θερμή χώρα που στέκει απαγορευμένη για τους σύγχρονους  ανθρώπους αλλά στο παρελθόν διατηρούσε ανοιχτή επικοινωνία με πολλούς λαούς , οι οποίοι θεωρούσαν τους κατοίκους της ως θεούς, ημίθεους και ήρωες. Οι κάτοικοί της είναι πολύ ψηλοί και ξανθοί με λευκογάλανα μάτια και διατηρούσαν έναν πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό που χρησιμοποιούσε ανώτερες τεχνολογίες όπως την εκμετάλλευση της γήινης ενέργειας που ο λόρδος Λύττον ονόμασε "δύναμη Βριλ" και προηγμένη αεροναυτική μηχανική που τους επέτρεπε να πετούν χωρίς καύσιμα. Στις περιοχές αυτές δεν μπορούν να προσεγγίσουν εξερευνητικές αποστολές εξαιτίας των ειδικών συνθηκών  που επικρατούν εκεί. Το προπύργιο αυτού του πολιτισμού ανέκαθεν βρισκόταν σε ένα νησί που οι παλαιότεροί μας ονόμαζαν Ultima Thule. 

Λέγεται... "ότι υπερβόρειοι προσπαθούν να έρθουν σε επικοινωνία με κάποιους  σοφούς δασκάλους  για να ειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για την ανατροπή των πόλων της γης που αναμένουν στο τέλος αυτού του αιώνα . Τότε η Υπερβόρεια θα ξανάρθει στην αρχική της θέση πάνω από την Βρετανία, η Θούλη θα ενωθεί ξανά με την Ισλανδία και πολλά μέρη της στεριάς θα καταποντιστούν. Η υπερβόρεια γνώση φαίνεται να είναι απαραίτητη για την επιβίωση τους κόσμου μας, που έχει ξεχάσει για πάντα τα μυστικά του παρελθόντος ....."  

esoterica gr