Είναι γνωστός ο μαρτυρικός τρόπος με τον οποίο θανατώθηκε ο πατέρας της εθνικής μας σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η αγαπημένη ηθοποιός, έφερε βαρύ πάντα μέσα της τον άδικο χαμό του, μέχρι το τέλος της ζωής της….. ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ 1941-45 του ΚΟΣΜΑ ΕΜΜ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ.
ΕΙΣ ΧΑΡΑΔΡΟΝ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ
Εικόνα
Εις το στρατόπεδον συγκεντρώσεως Χαράδρου Κυνουρίας ήσαν 65 κρατούμενοι, από διάφορες περιοχές Τριπόλεως. Επιστήμονες, υπάλληλοι, αγρότες, επαγγελματίες, νέα παιδιά, ήσαν φυλακισμένοι από τούς κομμουνιστάς, διότι δεν τούς ακολουθούν. Τούς βασανίζουν κάθε ημέρα, κάθε νύκτα και οποίους θελήσουν παίρνουν λίγους - λίγους, ομάδες . ομάδες καΐ τούς εκτελούν, τούς αποτελειώνουν.
Έκεΐ είναι, μεταξύ άλλων, ό Γ. Βουγιουκλάκης από την Λακωνίαν, ο Αναστασιος Καναβαρος από τήν Λακωνίαν, ό Σαράντος Πουρναράς από τό Πάπαρι Μαντινείας, ο Γεώργιος, Τράκας από Πάπαρι Μαντινείας και ό Τάκης Κουγιούφας έκ Τριπόλεως. Ό Βουγιουκλάκης είχε υπηρετήσει ώς νομάρχης Αρκαδίας κατά τά ετη 1941—43 και είχε προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες εις όλους τούς κατοίκους. Μέ τήν ίκανότητά του και τήν δραστηριότητά του είχε προμηθεύσει τρόφιμα εις τούς κατοίκους. Μέ τήν αύτοθυσίαν του και τήν πολιτικότητά του είχε κατωρθώσει νά σώση πολλούς από τό εκτελεστικό απόσπασμα των Ίταλογερμανών. Και ό οπλαρχηγός Γρηγόριος Μαντζουράνης βεβαιώνει, ότι ό Βουγιουκλάκης τον έβοήθησε νά σωθή από τούς Ιταλούς τό 1941. Τό τέλος 1942 παραιτείται από νομάρχης, διότι δεν είχεν ελπίδες, πλέον, νά προσφέρη υπηρεσίες στον τόπο και επιστρέφει εις την Αθήνα πλησίον της οικογενείας του. 'Αλλά πεινάει ή οικογένειά του. Αναγκάζεται κατά Νοέμβριον 1943, νά γυρίση εδώ και εκεί, νά εΰρη λίγα τρόφιμα μέ ανταλλαγή ρούχων που είχε μαζί του καΐ πηγαίνει εις τά χωριά της Κορινθίας. Έκεΐ τον συλλαμβάνουν οι κομμουνισται και τον μεταφέρουν είς τό στρατόπεδον Χαράδρου Κυνουρίας.
Ό Αναστάσιος Κανάβαρος τό 1941, υπηρετούσε ώς φύλαξ φυλακών Τριπόλεως. Τον Νοέμβριον 1943, τον συλλαμβάνουν οί κομμουνιστα! καΐ τον φέρνουν και αυτόν στο ΐδιο στρατόπεδο, χωρίς κανένα λόγον. Έκεΐ φέρνουν τον Σαράντον Πουρναράν και τον Γεώργιον Τράκαν, σύνδεσμον των ανταρτών του Ε.Σ. από Πάπαρι — Μαντινείας. Επίσης, φέρνουν εκεί και τον Τάκην Κουγιούφαν έκ Τριπόλεως, έθνικιστήν, διότι ενίσχυσε τους αντάρτες τοΰ Ε.Σ.
ια την ομάδα αυτήν τών κρατουμένων οί κομμουνισται αρχίζουν εΐδικά βασανιστήρια. Τους παίρνουν κάθε πρωΐ από τό στρατόπεδο, τους μεταφέρουν είς άπόστασιν 100 μέτρων και τούς αρχίζουν είς τό ξύλο μέχρις αίματος. Αυτό συνεχίζεται κάθε πρωΐ, μέχρις οτου τους έσπασαν τά πόδια και τά χέρια. Επειδή δεν ημπορούσαν νά βαδίσουν πλέον, τους βασανίζουν παρουσία όλων τών κρατουμένων τοΰ στρατοπέδου. Μαζί μέ τους κρατουμένους εΐναι και ό Στέφανος Χατζόπουλος, σύνδεσμος τών ανταρτών τοΰ Ε.Σ. Ταϋγέτου, από τό Άνεμοδοΰρι Μεγαλοπόλεως. Και αυτός επαθε πολλά βασανιστήρια. Έκεΐ από τούς κομμουνιστάς, όπως άναφέρομεν εις άλλο κεφάλαιον. Ιδού τί κατέθεσε διά τά μαρτύρια τών 5 αύτών Ελλήνων πού άναφέρομεν:
Εικόνα
«Δεν μπορούν νά κινηθούν καθόλου. Τους βασανίζουν κάθε ήμερα. Ό Βουγιουκλάκης φώναζε: "Γιατί μας βασανίζετε τους Ελληνες; Είμεθα πατριώτες, Χριστιανοί, η Πατρίδα μας χρειάζεται. Έγώ προσέφερα τόσες υπηρεσίες είς όλον τον κόσμο και είς όλους τούς πολίτες της Αρκαδίας και δεν επέτρεψα μέ κίνδυνον της ζωής μου είς τούς Ιταλούς και Γερμανούς νά ενοχλούν τούς Ελληνες πατριώτες".
— Ναί, αλλά δεν ένίσχυσες τον ΕΛΑΣ! Του απαντούσαν και συνέχιζαν τό ξύλο.
— Ζήτω ή Πατρίδας μας! Ζήτω ή Ελλάς! φώναζε ό Βουγιουκλάκης. Μή σκοτώνετε τούς Ελληνες! Οί Ελληνες είμεθα λίγοι καί χρειαζόμεθα! φώναζε καί έδιδασκε ό δυστυχής στούς δολοφόνους του.. .
Οί κομμουνισται κουράζονται νά τούς κτυπούν. Ό Βουγιουκλάκης από τούς πολλούς πόνους έλεγε:
"Ανοιξε γη νά μπώ μέσα!. . .
Ολοι είχαν μείνει κάτω, σάν σακκιά, σωροί ανθρώπων. Τήν 31ην Δεκεμβρίου 1943, αποφασίζουν, πλέον, νά τούς εκτελέσουν, αλλά δεν μπορούν νά βαδίσουν, δέν ήμπορούσαν νά σταθούν στά πόδια τους. Φέρνουν, λοιπόν, τρία μουλάρια καί τούς φόρτωσαν καί τούς πέντε, άπό εδώ καί άπό έκεΐ, σάν φόρτωμα μέ σακκιά ή ξύλα.. .
Τούς μετέφεραν σέ άπόστασι 150 μέτρων καί τούς έρριξαν μέσα σέ μιά νεροφαγιά, δηλ. σέ ένα ανοιγμένο λάκκο από τό νερό. Μετά για να τους αποτελειώσουν, τους εριχναν έπάνω τους μεγάλα λιθάρια και τους έσπασαν τα κεφάλια τους... Επειτα οί κομμουνισταί, επέστρεψαν στο στρατόπεδον, διηγούντο τα έργα των και ύπερηφανεύοντο δια τό κατώρθωμά των. . .».
Οπως βεβαιώνει ο Στέφανος Χατζόπουλος ε!ς τό στρατόπεδον Χαράδρου — Κυνουρίας, μαζί μέ τους κρατουμένους ήταν ενας καπετάν Ζησιάδης. Αυτός είναι ο Λάζαρος Ζησιάδης ή Τεμπόφσκυ από τό Διδροχώριον Καστοριάς, κατάδικος κομμουνιστής είς τήν φυλακήν Ακροναυπλίας τό 1941, απελευθερωθείς από τους Γερμανούς και Βουλγάρους, όπως άναφέρομεν εις αλλο κεφάλαιον. Επίσης βασανιστής ήτο ένας καπετάν Λέκω, πού δεν ομιλούσε καλά τά Ελληνικά. Φαίνεται, οτι ήτο Βούλγαρος πατριώτης και αυτός πού εστάλη είς Πελοπόννησον νά σπάζη χέρια καΐ πόδια των Ελλήνων. Επίσης βασανιστής, ήτο ενας καπετάν Σαγρής, ένας καπετάν Τρομάρας και ο καπετάν Μαρτύρας, πού βασάνιζε τούς κρατουμένους όταν δεν ώμολογοΰσαν τήν ένοχήν τους διά νά μαρτυρήσουν, οτι είναι «προδότες!. . .»
Ας σημειωθή, οτι μετά τήν έκτέλεσιν των πέντε αυτών κρατουμένων, οί κάτοικοι του Χαράδρου διεμαρτυρήθησαν έντονώτατα μέ φωνές καί κραυγές: «Γιατί σκοτώνετε τούς Ελληνες; φωνάζουν, δεν σας δίνουμε τίποτε πλέον...» περιωρίζοντο νά δηλώσουν.
Οί κομμουνισταί, άναγκάσθησαν από τις διαμαρτυρίες αυτές νά μεταφέρουν τό στρατόπεδον αυτό, κατά Ίανουάριον 1944, είς τήν Μονήν Όρθοκωστάς καί μετά είς τήν Μαύρην Τρύπα, δπου τήν 14ην Φεβρουαρίου 1944, είχαν αύξηθη οί κρατούμενοι είς 155 καί τούς απελευθέρωσαν όλους τά τάγματα ασφαλείας Τριπόλεως. Μόλις πρόλαβαν, διότι οί κομμουνισταί, είχαν αποφασίσει νά τούς εκτελέσουν ομαδικώς όλους, «γιά νά μή πέσουν στά χέρια των ταγμάτων ασφαλείας», όπως ελεγαν! Χωρίς τά τάγματα ασφαλείας, θά είχαν όλοι έκτελεσθη από τούς κομμουνιστάς...
ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου