Η ΕΒΡΑΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ

Οι Εβραίοι γενικά δραστηριοποιούνται παντού αυτοδιαφημιζόμενοι. Σχεδόν σε κάθε κινηματογραφικό έργο αμερικάνικης προέλευσης υπάρχει κάποιος Εβραίος, γίνεται αναφορά στην εβραϊκή θρησκεία, παρουσιάζεται ή αναφέρεται εβραϊκός γάμος και σχεδόν μόνιμα αναφέρεται η Χανουκά ή η γιορτή της ενηλικίωσης των εφήβων. Αν και αποτελούν μιά μικρή μειοψηφία στην Αμερική έχους τις περισσότερες κινηματογραφικές αναφορές από όλους τους άλλους λαούς. Δεν έχει κανείς παρά να αρχίσει να προσέχει κάποιος αυτή την λεπτομέρεια για να πειστεί. Πρόκειται γιά ένα είδος αργής «πλύσης εγκεφάλου» η οποία διαφημίζει το Ισραήλ.  

Τώρα αν θελήσει κάποιος να καταλάβει και να εξηγήσει την πολιτική και τα τεκταινόμενα στην Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να το καταφέρει με τυπικά γραφειοκρατικές στρατιωτικές και πολιτικές αναλύσεις. Η συνολική ανάλυση χρειάζεται την γνώση ορισμένων σημαντικών παραμέτρων και ιδιαίτερα την δραστηριότητα και την συμμαχία ιχυρών ομάδων που επιρρεάζουν την αμερικανική κυβέρνηση. Η ισχυρότερη αυτή την στιγμή συμμαχία με άμεσες πολιτικές επεκτάσεις δημιουργήθηκε πρώτον από Χριστιανούς-Σιωνιστές ή Σιωνιστές-Χριστιανούς, από ανθρώπους με διασυνδέσεις με το Λικούδ (δεξιό συντηρητικό πολιτικό κόμμα του Ισραήλ), από νεοσυντηρητικούς διανοούμενους με σχέσεις φιλικές προς το Ισραήλ. Η συμμαχία αυτή κατευθύνεται από την AIPAC, την αμερικανο-ισραϊλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων του Ισραήλ. Μερικές από τις υπηρεσίες που επιρεάζονται άμεσα από το αμερικανικό λόμπι είναι: Οι νομοθετικές επιτροπές του Κογκρέσου, το γραφείο του αντιπροέδρου, το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Εξωτερικών. Επίσης η AIPAC έχει συμμάχους σε ισχυρά πολιτικά πρόσωπα και των δύο βασικών κομμάτων της Αμερικής, σε μεγάλες εταιρείες ΜΜΕ, στα αποκαλούμενα “think tank” ήτοι δεξαμενές σκέψεις. Αυτά τα τελευταία είναι υπεύθυνα για τις ιδέες που κάθε τόσο εμφανίζονται στο πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο της Αμερικής και εφαρμόζονται χωρίς αργοπορία. Οι σπουδαιότερες δεξαμενές σκέψης είναι : το αμερικανικό επιχειρηματικό ίδρυμα, το ίδρυμα κληρονομιάς και το ινστιτούτο στην Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή. 

Ο τρόπος δράσης και συντονισμού της AIPAC είναι περίπου ως εξής: 1) γίνονται έρευνες γιά κάθε αντιπρόσωπο του Λευκού Οίκου και κάθε γερουσιαστή. 2) περνούν οι πληροφορίες σε εταιρείες που κάνουν επιχορηγήσεις και στηρίζουν πολιτικούς ανάλογα με τα συμφέροντά του Ισραήλ 3) Οργανώνουν πολύ τακτικά δωρεάν ταξίδια στο Ισραήλ γιά διάφορους πολιτικούς, γερουσιαστές και μέλη των γραφείων τους όπου συνομιλούν με ισραηλινούς προσωπικότητες. Η μη συμμετοχή σε αυτές τις «εκπαιδευτικές» εκδρομές είναι ένα μειονέκτημα κυρίως στη στήριξη μιάς προεκλογικής εκστρατείας όσο και μεγάλη περιουσία να διαθέτουν.4) Το Λόμπι διαλέγει και προσλαμβάνει το προσωπικό των μελών του Λευκού Οίκου, τους πληρώνει μέσω δωρεών και έτσι έχει θαυμάσια πρόσβαση στους υπεύθυνους γιά την λήψη αποφάσεων καθώς και πληροφορίες που διακινούνται 5) Στις εκλογές σιγουρεύεται ότι οι ανεξάρτητοι πολιτικοί ή οι διαφωνούντες αποτυγχάνουν.  

Χάρη στις ενέργειες του AIPAC και του αμερικανο-ισραηλινού Λόμπι η Ουάσιγκτον είναι στην ουσία μία επικράτεια όπου κανείς δεν κάνει κριτική στο Ισραήλ και όπου οι Εβραίοι κινούνται ελεύθεροι. Οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από τον ίδιο τον Πρόεδρο της AIPAC ο οποίος αναφέρει τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται. 

1.                        Η AIPAC καλεί κάθε υποψήφιο γιά το Κογκρέσο και τον ενημερώνει λεπτομερώς γιά την δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Ισραήλ και γιά την Μέση Ανατολή. Κατόπιν του ζητά να συντάξει ένα έγγραφο με τις απόψεις του γιά την σχέση ΗΠΑ και Ισραήλ (δηλ μία έκθεση ιδεών) έτσι γνωρίζει επακριβώς τις απόψεις τους για τα Ισραηλινά θέματα. 

2.                        Τα μέλη του Κογκρέσου, οι εργαζόμενοι και οι ανώτεροι υπάλληλοι της διοίκησης βασίζονται στα υπομνήματα της AIPAC γιά αναλύσεις επί διαφόρων θεμάτων. Οι πληροφορίες και οι αναλύσεις είναι άψογες γιατί η φήμη της κινδυνεύει αλλά έτσι διαμορφώνεται η αμερικανική πολιτική και η ψήφιση της νομοθεσίας που αποτελούν σανίδα σωτηρίας του Ισραήλ. 

Σε όσους γνωρίζουν τα πράγματα φαίνεται σχεδόν φυσικό ότι το Λόμπι ελέγχει σχεδόν πλήρως την Εξωτερική και αμυντική πολιτική των ΗΠΑ. Υπάρχει μιά κατάσταση ομοφωνίας, από όλους τους πολιτικούς στο να ευθυγραμμίζεται η αμερικανική πολιτική με την ισραηλινή. Έτσι όποτε τα συμφέροντα του Ισραήλ το απαιτούν οι Αμερικανοί βοηθάνε αμέριστα. Γιά παράδειγμα η AIPAC κυκλοφόρησε ένα έγγραφο υποστήριξης του Ισραήλ όταν βομβάρδιζε το Λίβανο, το οποίο ψήφισαν ομόφωνα και τα 100 μέλη της Σιγκλήτου και τετρακόσιοι δέκα βουλευτές ενώ μόνο οκτώ ήταν κατά! 

Η επιρροή του Λόμπι παρέμενε άγνωστη έως ότου το 2006 μία έρευνα δύο καθηγητών ένας από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ένας από το Σικάγο δημοσίευσαν μία μελέτη με τίτλο «Το Λόμπι και η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική». Στην μελέτη έκαναν αναλύσεις και έδωσαν αποδείξεις. Κατά την γνώμη τους το Ισραήλ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην απόφαση του Μπουά να κηρύξει πόλεμο στο Ιράκ. Αυτή η επιρροή έχει δυσμενείς συνέπειες και γιά το Ισραήλ και για τις ΗΠΑ. 

Μιά άλλη επιτυχία του Λόμπι είναι η δημιουργία με λεφτά των φορολογουμένων μίας υπηρεσίας αντιησημιτισμού μέσα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Η δημιουργία αυτού του τμήματος που ελέγχει περιπτώσεις κριτικής του Ισραήλ παγκοσμίως έγινε με νόμο που υπέγραψε ο Τζώρτζ Μπούς.  

Επίσης οι Χριστιανοί Σιωνιστές επηρεάζουν την αμερικανική γνώμη με προπαγάνδες σε σχολεία, συλλόγους και στα ΜΜΕ και σήμερα το 40% των αμερικανών θεωρεί ότι το Ισραήλ δόθηκε άμεσα στους Εβραίους από τον Θεό, ή άλλως ότι η δημιουργία του ήταν ένα βήμα για την Δευτέρα Παρουσία και το τέλος του κόσμου. Κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει τα γεγονότα του 1948 καθώς και την τότε σχετική εκστρατεία μέσα στην Μεγάλη Βρετανία. Γι’ αυτούς ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας είναι ένας πόλεμος μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ. 

Στο Υπουργείο Εξωτερικών υπάρχει και μία άλλη υπηρεσία το Γραφείο της Διεθνούς Θρησκευτικής Ελευθερίας που έχει αποστολή να ανακατεύεται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών.Τέτοιου είδους κυβερνητική ανάμιξη σε θρησκευτικά θέματα επικροτείται και από το Γραφείο των Πρωτοβουλιών των βασισμένων στην πίστη. Καθώς ο σημερινός κάτοχος του Λευκού Οίκου δηλώνει ότι είναι ένας αναγεννημένος χριστιανός οι ιδέες του προωθούνται και από την οργάνωση «Αμερικανικό Χριστιανικό Δικαίωμα» και έτσι ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή έχει πάρει ισχυρό θρησκευτικό χρώμα. 

Έτσι σήμερα στην αμερικανική πολιτική τα νήματα τα κινούν το Ισραηλινό Λόμπι και η οργάνωση «Αμερικανικό Χριστιανικό Δικαίωμα». 

ΗΠΑ και η μετασοβιετική Ρωσία 

Μετά το τέλος την Σοβιετικής Ένωσης οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα έπρεπε να σέβονται την Ρωσία σαν μεγάλη χώρα που είναι. Αντ’ αυτού πίστευαν ότι οι Ρώσοι έκαναν προσπάθειες επανίδρυσης της αυτοκρατορίας τους και ότι η Ρωσία δεν έπαψε ποτέ να είναι μία επικίνδυνη χώρα για την Δύση. Έτσι χρησιμοποίησαν την κρίση που περνούσε γιά να την διαλύσουν και να επεκταθούν εις βάρος της. Αυτό αργότερα προκάλεσε την ρωσική αντίδραση με κύριο εμπνευστή τον Πούτιν. Η ΕΣΣΔ δεν ήταν μόνο ένας ισχυρός αντίπαλος αλλά και εταίρος της Δύσης. Υπήρχε ισορροπία σε αυτό το σύστημα του τρόμου. Όμως ακόμη και όταν υπεγράφη στο Παρίσι η συμφωνία γιά μιά νέα Ευρώπη οι δυτικοί την αγνόησαν. Πολιτικοί και στρατιωτικοί εκμεταλλεύονται το κενό που δημιουργήθηκε και η πάλη γιά σφαίρες επιρροής ξεκινά από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ με την κρίση στην Γιουγκοσλαβία. Το ΝΑΤΟ αποφασίζει να επέμβει οπουδήποτε του αρέσει γιά δήθεν ανθρωπιστικούς λόγους. Μέχρι σήμερα έχουν επέμβει στην Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ χωρίς την εντολή ή έγκριση από τα Ηνωμένα Έθνη. Ενώ δεν υπάρχουν ανθρωπιστικοί λόγοι γιά τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο, τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής ή της Ασίας όπου λειτουργούν απάνθρωπα αλλά φιλοαμερικανικά καθεστώτα. Οι ΗΠΑ μετά την τεράστια αποτυχία τους στο Βιετνάμ χρειάζονται στο εσωτερικό αλλά και στους «φίλους» να επιδείξουν τις δυνάμεις τους. Έτσι αρχίζουν μία κούρσα όπου βγαίνουν προσωρινά πρώτοι λόγω ελλείψεως δευτέρου.  

Κατά την περίοδο της αλλαγής καθεστώτος στην πρώην Σοβιετική Ένωση η Αμερική κρύβει από τους δυτικούς λαούς τα σοβαρά εσωτερικά προβλήματα της Ρωσίας. Αντιθέτως ο Μπίλ Κλίντον υποστηρίζει τον Γέλτσιν όταν χρησιμοποιεί τον στρατό (ουσιαστικά έκανε πραξικόπημα) για να διαλήσει το Ρωσικό Κοινοβούλιο. Στην Τσετσενία παρουσιάζει την κακοσχεδιασμένη εκστρατεία του Γέλτσιν σαν εφάμιλη της πολιτικής του Λίνκολν στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. 

Οι ΗΠΑ έχουν σαν μοναδικό στόχο την λύση πολιτικών και οικονομικών κρίσεων μόνο προς όφελός τους. Πείθουν την κυβέρνηση Γέλτσιν να μη πουλήσουν εξαρτήματα πυραύλων στην Ινδία γιά να μην ανατραπεί η ισορροπία μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, έρχονται σε συμφωνία γιά την απομάκρυνση πυρηνικών πυραύλων από την Ουκρανία, πείθουν την Ρωσία να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Βαλτική έτσι προετοιμάζουν το έδαφος γιά την ένταξη των νέων αυτών χωρών στο ΝΑΤΟ. Έτσι η Ρωσία άρχισε να πιέζεται αφάνταστα βλέποντας τον ζωτικό χώρο της να λιγοστεύει επικίνδυνα. 

Στο θέμα της οικονομίας τώρα και ενώ η οικονομία της Ρωσίας αιμοραγούσε, έπρεπε να γίνουν μεταρρυθμίσεις γιά την ανανέωση του μεταποιητικού τομέα της Ρωσίας ούτως ώστε τα προϊόντα της να επιβιώσουν από τον ανταγωνισμό των δυτικών προϊόντων. Η ανανέωση έπρεπε να γίνει ήτε με κρατικές επιχορηγήσεις ήτε με ξένα κεφάλαια. Οι δυτικοί χρηματοδότες απέκλεισαν βέβαια την κρατική επιχορήγηση και φρόντισαν ώστε στη χρηματοδότησή τους και το τελευταίο δολλάριο βοήθειας στη Ρωσίας να ήταν συνδεδεμένο με τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς. Δεύτερον, πίεζαν για την δραστική μείωση των ελλειμάτων στα δημόσια ταμεία και τρίτον απαιτούσαν ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, που με την τραγική υποτίμηση του Ρωσικού νομίσματος πρόσφερε επικερδέστατες ευκαιρίες στο δυτικό κεφάλαιο. Το δυτικό κεφάλαιο όμως στάθηκε αδιάφορο στις επενδύσεις μεταποίησης αντιθέτως στράφηκε στους επικερδείς τομείς δηλ φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ξυλεία κλπ.. Το δε εμπόριο της με τις πρώην χώρες του ανατολικού μπλόκ που αποτελούσε το 27% του ΑΕΠ καταστρέφεται  και η Ρωσία εισήγαγε πολυτελή καταναλωτικά αγαθά και εξήγαγε πρώτες ύλες όπως έκανε 100 χρόνια πριν. Η Δύση με τους διεθνείς οργανισμούς της επιβάλει στον ρωσικό λαό λιτότητα γιά να σταθεροποιήσει την ρωσική οικονομία που φέρνει τους Ρώσους δραστική χειροτέρεψη του επιπέδου ζωής τους με ένα 17% να αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Η ψαλίδα πλουσίων πτωχών ανοίγει κατά 7-8 μονάδες. Έτσι οι Ρώσοι σε μία ευρω-έρευνα βρίσκουν κατά 59% το παλιό καθεστώς σαφώς καλύτερο. Το 1998 γίνεται τραπεζικό «κράχ» που αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία των «φιλελευθέρων» οικονομολόγων στην «δυτικοποίησή» της ρωσικής οικονομίας, το ρούβλι καταποντίζεται και η Ρωσία δεν έχει χρήματα γιά να εξοφλήσει τις δόσεις των δανείων που την πνίγουν και που δεν είναι μικρό. Σημειωτέον ότι η Ρωσία είχε πάρει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλους διεθνείς οργανισμούς δάνειο 40 δισεκ δολλ.  

Η Ρωσική οικονομική κρίση επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο.  

Διαφθορά σε πολύ υψηλά κλιμάκια 

‘Οταν σε μιά χώρα η πολιτική της επιρρεάζεται από παραοικονομικές μονάδες είναι αυτονόητο ότι υπάρχει διαφθορά και η διαφθορά δεν κάνει διακρίσεις. Το Λόμπι εξουσιάζει πολιτικούς, οι πολιτικοί αυτοί είναι διεφθαρμένοι που σημαίνει ότι δεν έχουν ηθικούς φραγμούς και δεν τους ενδιαφέρει από πού προέρχονται τα χρήματα ήτε είναι εβραϊκής ήτε ρωσικής προελεύσεως.  

Το 2005 ξεσπά ένα σκάνδαλο που κάνει το Γουότεργκέϊτ να περνά δεύτερο. Το θέμα ήτο ότι ο Τόμ Ντίλεϊ, ηγέτης των Ρεπουπμλικανών δούλευε προς όφελος των Ρώσων ενάντια στο αμερικανικό δημόσιο έναντι χρηματικών οφελών.  Το δεξί του χέρι ο Μπάκχαμ χρησιμοποιεί μιά μη κερδοσκοπική οργάνωση για να μεταφέρει χρήματα από πλούσιους και ισχυρούς Ρώσους στον Ντίλεϊ. Γιά αντάλλαγμα αυτός επιρεάζει την ψήφιση νόμων που κατευθύνουν τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων στις τσέπες των Ρώσων «φίλων» του. Ο μή κερδοσκοπικός οργανισμός – βιτρίνα αυτοδιφημιζόταν στους αμερικανούς πολίτες ότι αφιερωνόταν στην προώθηση των οικογενειακών ηθικών αξιών και δημοσίευε αγγελίες επιτιθέμενος στους Δημοκρατικούς, είχε δε το όνομα US Family Network. Μάζευε πολλά χρήματα από τους αμερικανούς πολιτες μέσω οικονομικών ενισχύσεων τα οποία στην πραγματικότητα χρηματοδοτούσαν τον ΝτίλεΪ για να επιρρεάζει νομοσχέδια, όπως πχ το 1999 έννα έκατ δολλ του εδόθησαν για να επιρρεάσει νομοσχέδιο που επέτρεψε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να χρησιμοποιεί αμερικανικά χρήματα για να παρέχει εγγυήσεις και δάνεια για την ρωσική οικονομία και ειδικά στους πλούσιους Ρώσους επενδυτές.  Τα χρήματα ξεπλένονται από τον Ντίλεϊ και τους συνεργάτες του μέσω off shore εταιρειών στις οποίες μεσάζων ήταν ο Αμπράμοβιτς ή Αμπράμωφ και η ιστορία ήρθε στο φώς, μετά από τρία έτη λειτουργείας του παρασυστήματος όταν το FBI συλλαμβάνει τον τελευταίο γιά σωρίες αδικιμάτων όπως συνομοσία, απάτη και φοροδιαφυγή. Αντιμετωπίζοντας ποινή φυλάκησης 11 ετών και πρόστιμο 27 εκατ δολλ κάνει συμφωνία με τους ομοσπονδιακούς γιά συνεργασία.  

Ο Αμπράμοβιτς ήταν στενός συνεργάτης επίσης του Γέλτσιν, προέδρου της Ρωσίας του οποίου και τα χρήματα διεχειρίζετο. Και ο νοών νοήτο. Βεβαίως στην Αμερική έγινε συγκάλυψη του θέματος ενώ στην Ρωσία παρουσιάζεται μία αιφνίδια επίδειξη αυστηρότητος του Πούτιν με συλλήψεις πολιτικών αντιπάλων, λογοκρισία στον τύπο κλπ..΄Ετσι έχουμε στο ίδιο τσουβάλι την ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων μαζί με τους συντηρητικούς κουμουνιστές.  

Από την άλλη μερία στα μέσα του 1988 Βρετανοί αξιωματούχοι που διερευνούσαν δραστηριότητες του ρωσικού οργανωμένου εγκλήματος τράβηξαν την προσοχή των αμερικανών σε μιά σύνδεση μεταξύ της Magnex (επιχείρηση βιτρίνα του ρώσου εγκληματία Μογγίλιεβιτς), της Benex (εταιρεία συζύγου της αντιπροέδρου της ΒΝΥ) και της Τράπεζας ΒΝΥ της Νέας Υόρκης. Οι έρευνες γιά δέκα χρόνια σε Βρεταννία, Ελβετία και Αμερική έδειξαν ότι ξεπλήθυκαν πολλά δισεκατομύρια ρώσικα χρήματα από γκάγκστερς, διοχετεύθηκαν μέσω της Μενατέπ σε Ελβετικές τράπεζες και από εκεί στην Τράπεζα τη Νέας Υόρκης η οποία τελικά έκλεισε. Πολλά μέλη της ρωσικής ελίτ εμπλέκονται καθώς και δυτικοί οργανισμοί.  

Όταν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε, τα αμερικανικά συμφέροντα πετρελαίου εποφθαλμιούσαν με αυξανόμενη όρεξη τα τεράστια ρωσικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σκέφτηκαν λοιπόν ότι ο πολύς διεφθαρμένος Μπόρις Γέλτσιν, που ήταν στο τσεπάκι της ΣΙΑ, θα επείθετο να ιδιωτικοποιήσει τις πρώην μετοχές κρατικού πετρελαίου οπότε οι αμερικανοί γίγαντες θα μπορούσαν να τις αγοράσουν ελέγχοντας έτσι τις σχετικά αναξιοποίητες αυτές πηγές. Έτσι και έγινε. Τον πρώτο ρόλο έπαιξε ο Μογγίλεβιτς, ένας από τους πιό επικίνδυνους και ισχυρότερου ρώσους νονούς ανά τον κόσμο. Στα μέσα του 1990 ο Μογγίλεβιτς αποκτά ένα μυστικό ποσοστό στην ρωσική τράπεζα Incom Bank, της οποίας γίνεται διοικητής όταν η σχέση της με την Τράπεζα της Νέας Υόρκης ήταν στην αιχμή της. Ο Μογγίλιεβιτς χρηματοδότησε την Incom Bank με 65 εκατ δολλάρια και του παρεσχέθει το 23% των μετοχών. Ο ίδιος σκέφτηκε την μεγάλη εξαπάτηση πετρελαίου στην οποία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα μαζί με την τράπεζα της Ν. Υόρκης η οποία ήτο ελεγχόμενη από τους Ισραηλινούς έστειλαν τεράστια ποσά χρημάτων στους αποκαλούμενους «ολιγαρχικούς» που αγόρασαν έτσι επιτυχώς την βιομηχανία ρωσικού πετρελαίου και αερίου. Έτσι έπαιρναν χρήματα με αντάλλαγμα ένα ελεγχόμενο κέρδος στις μετοχές τους. Αυτοί οι «ολιγαρχικοί» ήταν άτομα με εγκληματικό παρελθόν, όλοι Εβραίοι και οι περισσότεροι με διπλή ρωσο-ισραηλινή υπηκότητα. Πρός διευκόλυνση του ο Μογγίλεβιτς και για να διευκολυνθεί η Αμερικανική βοήθεια είχε επαφές με τον Αμπράμωφ του Ρεπουμπλικανικού Λόμπι. Απο το 1996 η ΣΙΑ μαζί με άλλες ευρωπαϊκές υπηρεσίες παρακολουθούσαν τις επικοινωνίες του τελευταίου μέσω της NSA (Operation Harverst) που κατέγραφε δορυφορικές επικοινωνίες παγκοσμοίως και έτσι έφτασαν στον Αμπράμωφ τον αποκαλούμενο παραγωγό εφ’όσον είχε γυρισει και το έργο «Κόκκινος Σκορπιός» και δι’αυτού στον Τομ Ντίλεϊ, μέλος του Κογκρέσου και ισχυρό ρεπουμπλικανό παράγοντα από το Τέξας. Από την μεριά όμως της Ρωσίας τα πράγματα άρχισαν να χαλούν με την εμφάνιση του Πούτιν. Από την Αμερικανική πλευρά ο Τομ Ντίλεϊ θέλοντας να παραμείνει ηγέτης πλειοψηφίας βάζει υποψηφιότητα με τους Δημοκρατικούς στον Λευκό Οίκο και μόλις ο Αμπράμωφ αρχίζει να μιλά αποσύρεται με προφάσεις. Το πλέον ενδιαφέρον σε όλα αυτά τα σκάνδαλα είναι ότι ένα ποσό 12 δισεκ ευρώ σε μετοχές εταιρειών ρωσικών συμφεφόντων όπως Yukos, Menatep κ.α. αναπαύονται στο θησαυροφυλάκιο του αμερικανοεβραίου Ρότσιλντ. 

Εν τω μεταξύ και ενώ η Αμερική βρίσκεται εν μέσω πολιτικών κλυδωνισμών, η Ευρώπη, ο στενός της εταίρος και συνεργάτης γιά να ανταπεξέλθει στην χιονοστοιβάδα των εξελήξεων στην ενεργειακή πολιτική τον Μάρτιο του 2006 ανακοινώνει τις αρχές που πρέπει να διέπουν την Ευρωπαϊκή Πολιτική στο Ευρ. Συμβούλιο που είναι α) σταθερή τροφοδοσία της αγοράς σε καύσιμα β) οι τιμές να είναι τέτοιες ώστε η Ευρώπη να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα γ) πρέπει να προστατεύεται το περιβάλλον ώστε να είναι δυνατή η συνεχής ανάπτυξη. 

Η Εξωτερική πολιτική της Αμερικής διεθνώς 

Η επεκτατική πολιτική της Αμερικής προς την Ασία και τις τεράστιες αγορές της αναχαιτίστηκαν από την Ρωσία του Πούτιν. Καί όταν λέμε αγορές ενοούμε τις πωλήσεις όπλων και οπλικών συστημάτων. Αφού όπλισε με το επιχείρημα της προστασίας της Δημοκρατίας τους Μουτζαχεντίν, τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα γιά να προστατέψει τα συμφέροντά της τους είδε όλους αυτούς να γυρνούν εναντίον της. Άνοιξε ένα νέο Βιετνάμ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν είναι ένα συνεχές πρόβλημα γι’ αυτήν. Η JINSA (Jewish Institute for National Security Affairs) μη κερδοσκοπικός και μη πολιτικοποιημένος οργανισμός που ασχολείται με την ασφάλεια των Η.Π.Α. (άν είναι δυνατόν) ανυσηχεί σφόδρα γιά την ταχυτάτη ανάπτυξη της Κίνας ειδικά σε παραγωγή όπλων. Επίσης τεράστιες αγορές όπλων γίνονται από την Κίνα. Εγκαθίστανται δε κατά εκατοντάδες βαλλιστικά βλήματα απέναντι στην Ταϊβαν. Η Ταϊβάν είναι δημιούργημα των Η.Π.Α., ένα κράτος ανάχωμα στα νότια της Κίνας γιά τον κινέζικο κουμουνισμό. Και μετά τον εκσυγχρονισμό της Κίνας η Ταϊβάν στηρίζεται οικονομικά στις Η.Π.Α. Η Κίνα από εξαγωγέας πετρελαίου με την ανάπτυξή της έγινε κύριος εισαγωγέας και έτσι η κινέζικη ζήτηση, τα παιχνίδια με τον Ο.Π.Ε.Κ. και το Ιράν έκαναν την τιμή του πετρελαίου να εκσφενδονιστεί και έτσι θα συνεχίζεται. Η Κίνα δεν είχε υπογράψει την MTCR (Συμφωνία Ελέγχου Τεχνολογίας Βλημάτων) αλλά είχε συμφωνίσει να μην βοηθήσει το Ιράν στην ανάπτυξη τέτοιου προγράμματος. Παρ’ όλ’αυτά η Κίνα έδωσε τεχνολογία και υλικό γιά βαλλιστικούς πυραύλους που αυτή την στιγμή μπορούν να πλήξουν το Ισραήλ. Η διακίνηση της τεχνολογίας και των πρώτων υλών έγινε μέσω της Βόρειας Κορέας. Το Ιράν είναι ένας αναγκαίος σύμμαχος γιά την Κίνα διότι οι δυτικές της επαρχίες είναι μουσουλμανικές και θέλει να τα έχει καλά με το Ιράν ώστε να λειτουργεί σαν «πυροσβέστης». Στο Σουδάν τώρα η Κίνα έχει τεράστεια ενεργειακά συμφέροντα και έχει επενδύσει πολλά για το πετρέλαιο. Έτσι σιγά-σιγά δημιουργείται ένα αντιαμερικανικό τόξο γιά λόγους επιβίωσης που περιλαμβάνει το Σουδάν, το Ιράν, την Κίνα και την Β. Κορέα και άλλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες.  

Η Αμερική με την επιθετική πολιτική που της επιτρεπόταν έως πρόσφατα να αναπτύξει έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς. Οι Αμερικανοί εγκλωβισμένοι στην χώρα τους όπου καταναλώνουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου και με τις διάφορες εβραϊκές οργανώσεις να κρατούν τις πλερέζες δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου ειδικά στις φτωχές χώρες της Αφρικής και Ασίας δεν τους πάει.  Σε διεθνές φόρουμ της οργάνωσης GWEST που ασχολείθηκε με την ενεργειακή πολιτική διεθνώς και την στρατηγική ανάπτυξη σχεδίου χάραξης πολιτικής γιά την αντιμετώπιση της κρίσης αναφέρθηκε ότι το πόσιμο νερό και τα καύσιμα είναι πάντοτε τα δύο στοιχεία που χρησιμοποιούνται στον σχεδιασμό και την δημιουργία των «δημοκρατιών» όπου αυτό κρίνεται συμφέρον γιά κάποια μεγάλη δύναμη πχ στην Κύπρο ο Αττίλας σχεδιάστηκε να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων νερού του νησιού.  

Στην Δυτ. Αφρική τώρα όπου υπάρχουν τεράστια αποθέματα αερίου και πετρελαίου η Αμερική, η Ρωσία και η Ευρώπη ανάλογα με τα συμφέροντά τους υποστηρίζουν ανάλογα καθεστώτα φιλικά προς αυτούς ή αντικαθεστωτικά κινήματα. Έτσι ανάλογα με την περίσταση οι αμερικανοί στηρίζουν φιλοαμερικανικά καθεστώτα εναντίον φιλορώσων ανταρτών ή φιλοαμερικανούς αντάρτες εναντίον φιλορωσικών καθεστώτων. Υπήρξαν και περιπτώσεις όπου οι Αμερικανοί στήριζαν κουμμουνιστές αντάρτες και οι Ρώσοι ακροδεξιά καθεστώτα! Έτσι η Αφρική έχει μετατραπεί σε μιά επίγεια κόλαση, σε ένα σφαγείο όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα αν δεν προλάβουν να τους εκτελέσουν κάποιες παραστρατιωτικές ομάδες πχ Μπιάφρα όπου γιά κοιτάσματα πετρελαίου εξοντώθηκε μιά ολόκληρη φυλή. ‘Ετσι η Αμερική στην περιοχή κινείται γιά την δημιουργία δύο στρατιωτικών βάσεων γιά να εξασφαλίσει την ροή πετρελαίου που χρειάζεται σε μία περίοδο ενεργειακής αστάθειας. Βεβαίως αυτό θα γίνει εν ονόματι συσφύξεως των δεσμών της Αμερικής με τους ντόποιους λαούς και της «δημοκρατίας».  

Όσον αφορά την Ρωσία τώρα οι Αμερικανοί πολιτικοί ανακοινώνουν ότι η ασιατική αγορά ενέργειας θα την μετατρέψει σε μιά υπερδύναμη αποκρύβοντας από τον λαό τους την ήδη τεράστια ισχύ της σε τεχνολογία, βαριά βιομηχανία όπλων και άλλων πρώτων υλών καθώς και διαστημικών προγραμμάτων. Η Κίνα τώρα έχει συνάψει συμφωνίες με τον Καναδά γιά παροχή πετρελαίου, και έχει επενδύσει ώστε να το περάσει μέσω αγωγών έως την βρεττανιική ακτή της Κολομβίας  και από εκεί να το μεταφέρει διά θαλάσσης στην Κίνα. Έτσι δικαιολογεί η Κίνα την επέκταση της ναυτικής της δύναμης ώστε να προστατέψει τον θαλάσσιο δρόμο του πετρελαίου στον ειρινικό, με ρωσικά πλοία βεβαίως. Από ποιόν όμως θα το προστατέψει εφ’ όσον μόνο τρείς χώρες περιβάλλουν την περιοχή, η Ιαπωνία, ο Καναδάς και οι Η.Π.Α. και είναι προσανατολισμένες στις δημοκρατικές αξίες. Από αυτές ακριβώς τις «δημοκρατίες» θέλει να το προστατέψει. Οι Η.Π.Α. ανά πάσα στιγμή όποτε θελήσουν θα κόψουν την ροή πετρελαίου προς την Κίνα χρησιμοποιόντας τον πολεμικό τους στόλο.  

Αλλά και στην κοντινή τους Νότιο Αμερική τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η Βενεζουέλα είναι ο κύριος εξαγωγέας πετρελαίου προς τις Η.Π.Α.  Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλα Hugo Chavez γίνεται όλο και πιό εχθρικός προς τις Η.Π.Α., κοροϊδεύει συνέχεια τους Αμερικανούς, αποκαλεί τον Μπούς διάβολο στις ομιλίες του, πληρώνει εξωτερικά χρέη φτωχών λατινοαμερικανικών χωρών με τα λεφτά του πετρελαίου και προσπαθεί να επηρεάσει και άλλες νοτιοαμερικανικές χώρες να απαγγιστρωθούν από τις Η.Π.Α. και μάλιστα βοηθά την Κούβα να αναδιοργανώσει τις ενεργειακές της εγκαταστάσεις. Κυρίως δε έρχεται σε συμφωνία οικονομική και εμπορική με τους Ρώσους. Γιά τους τελευταίους είναι ό,τι καλύτερο «μιά ρωσόφιλη και αντιαμερικανική ΕΟΚ» στο υπογάστριό των Η.Π.Α. όπως και η Τουρκία είναι μιά αμερικανική βάση εισβολής στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.   

Ο Ούγκο Τσάβες κτύπησε τους αμερικανούς εκεί που τους πονά, στο χρήμα. Μετέφερε τα δύο τρίτα του διεθνούς αποθεματικού, γύρω στα είκοσι δισεκ δολλ που βρίσκονταν σε αμερικανικές τράπεζες στην Ελβετία. Ας μην ξεχνάμε ότι η Βενεζουέλα εξάγει ημερησίως 1,3 εκατ βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα. Τα δύσκολα όμως έπονται με την προσέγγιση της Κίνας η οποία ζητά να της προμηθεύσει η Βενεζουέλα πετρέλαιο και τότε θα μειωθούν σημαντικά οι διαθέσιμες ποσότητες προς τις Η.Π.Α.  

Το ερώτημα είναι γιατί το πετρέλαιο έχει τόσο σπουδαία γεωπολιτική σημασία ώστε να δικαιολογεί πραξικοπήματα, πολέμους, σφαγές. Η απάντηση είναι απλή. Διότι είναι οικονομικά σημαντικό.Το αργό πετρέλαιο επωλείτο από το 1980 έως το 2000 $20/βαρέλι, το 2003 φτάνει τα $30/βαρέλι, τον Ιούνιο 2004 $40 και ανέρχεται σταθερά όπου στα $75-100 η οικονομία της Αμερικής μπάνει σε ύφεση (ίδε 2008). Η πραγματική του αξία όμως είναι $35/βαρελι. Η Αμερική πληρώνει $360 δισεκ ετησίως γιά πετρέλαιο δηλ δίνει $100 δισεκ επί πλέον της αγοραστικής του αξίας. Αυτή η διαφορά καλείται γεωπολιτικό ασφάλιστρο. Αυτό που δεν αναφέρεται πουθενά αλλά σαν σκιά κυκλοφορεί παντού είναι το ποιός καρπούται αυτά τα ασφάλιστρα. Και αν αυτός ο κάποιος είναι σε θέση να εγγυηθεί γιά την σταθεροποίηση της τιμής του πετρελαίου αλλά και της ροής του.  

Η Αλ Κάϊντα προσπαθεί να ανεβάσει την τιμή του πετρελαίου σε τέτοιο σημείο που να δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα στην Αμερικανική οικονομία μέσω του Ιράκ και της Σ. Αραβίας. Η Σ. Αραβία με αυτά τα χρήματα κτίζει ισλαμικά σχολεία σε όλη την ανατολική Ασία (4.200 σχολεία θα λειτουργήσουν γιά τον προσυλιτισμό). Επίσης με αυτά τα χρήματα παίζει ρόλο στην πολιτική σκακιέρα. Το Ιράν χρησιμοποιεί το πετρέλαιο και απειλεί να κόψει την παροχή καθώς ελέγχει τα στενά του Hormuz εάν οι Ισραηλινοί και οι Αμερική δεν την αφήσουν να αναπτύξει το πυρηνικό της πρόγραμμα. Το Ιράκ είναι ο μικρόκοσμος της Μ. Ανατολής και εάν οι Σιίτες αποκτήσουν δύναμη τότε και σε άλλες ισλαμικές χώρες θα θελήσουν να κάνουν το ίδιο ώστε να αποκτήσουν ισχύ και τα συνεπαγόμενα οφέλη της «εκδημοκρατίζοντας» τις χώρες τους ανάλογα με την βοήθεια του πετρελαίου. Όμως το μίσος που σπέρνεται ανάμεσα σε φατρίες, πληθυσμούς, οι χιλιάδες άνθρωποι που θα θυσιαστούν ακόμα και τα παιδιά των αμερικανών που σκοτώνονται, οι χιλιάδες ανάπηροι δεν απασχολούν καθόλου τις αμερικανο-εβραϊκές εταιρείες. Η δε κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που να προκαλεί έντονες επικρίσεις στο εσωτερικό της Αμερικής. Ενώ οι αμερικανο-εβραϊκών συμφερόντων εταιρείες πλουτίζουν εις βάρος του αμερικανικού κράτους το οποίο είναι υπερχρεωμένο με χρέος άνω των 200% του ΑΕΠ.  

Η Αμερική έχει να αντιμετωπίσει επίσης την Κίνα η οποία έχει εισβάλει δυναμικά με τα προϊόντα της παντού και ειδικά στην εσωτερική της αγορά. Οι μεγάλες βιομηχανίες δεν είναι καθόλου ευχαριστημένες με αυτή την διείσδυση των προϊόντων της Κίνας σε όλους τους τομείς. Πιέζει δε την ΕΕ ώστε να μην καταργήσει το εμπάργκο όπλων στην Κίνα πράγμα όμως σύντομα θα λυθεί. Η Κίνα πιστεύει ότι στο εγγύς μέλλον η ίδια μαζί με την Αμερική θα αποτελούν τους δύο κύριους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές. Επίσης υπάρχει το πρόβλημα της Ταϊβάν η οποία ζητά αυτονομία που όμως η Κίνα δεν δέχεται, προσφέροντας αντ’ αυτού το σχέδιο μία χώρα δύο συστήματα όπως το «Χονκ-Κόνγκ». Έτσι η αόρατη πάλη έχει αρχίσει.  

Ένα άλλο σημαντικό πεδίο ανταγωνισμού των δύο χωρών είναι η επεξεργασία αργού πετρελαίου όπου η εταιρεία Unicol έχει αγοραστεί από την Chevron γιά 16.5 δισεκ δολλάρια με την Κίνα να κάνει αντιπροσφορά 18.5 δισεκ. Η Αμερική εξερευνά το θέμα και θα υπάρξουν διμερείς συνομιλίες. Ας μην ξεχνάμε ότι και η Κοντολίζα Ράϊς υπήρξε στέλεχος της Chevron όπως και πολλοί άλλοι. Η Αμερική (και άλλες χώρες όπως η Ρωσία, η Ινδία) δημιουργεί ανά τον κόσμο σχολεία γιά στελέχη επιχειρήσεων μαζί με την NGO, μη κυβερνητική οργάνωση, οι οποίοι «σπουδαστές» είναι το δομικό υλικό που στηρίζεται η δύναμη της ελίτ ανά τον κόσμο όπως οι ηγέτες του Αφγανιστάν, Ουκρανίας, Γεωργίας. Έτσι η Αμερική σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την Unicol ως δούρειο ίππο γιά να μπεί στην Κινέζικη αγορά. Η Chevron έχει πρόσφατα αναγγείλει ότι δεν θα ανταγωνιστεί πλέον την Κίνα. Οπότε η Unicol θα λειτουργήσει μέσα στην κινεζική επικράτεια με διευθυντικό προσωπικό το οποίο είναι εκπαιδευμένο και ελεγχόμενο από την αμερικανική υπερπόντια διοίκηση. Είναι η κινεζική πέμπτη φάλαγγα που θα περιμένει κατευθύνσεις. Το ίδιο σενάριο είχε παιχτεί στην Ρωσία με την Yukos.  

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπούς πήγε στην Κίνα γιά να συζητήσει με τους κινέζους αξιωματούχους όπου η Κίνα συμφώνησε γιά την αγορά 70 Boing 737 καί έτσι ο Μπούς με τους εμπορικούς αντιπροσώπους που τον ακολουθούσαν ξέχασαν να συζητήσουν και γιά τα δημοκρατικά ιδεώδη και γιά την Βόρεια Κορέα που είναι κάτι σαν το Ιράκ της Ανατολής. Έτσι φάνηκε πλέον καθαρά σε όλους ότι ο «πλανητάρχης» δεν είναι παρά ένας πλασιέ που γυρίζει και πουλάει ότι μπορεί, όπλα, αγαθά, υπηρεσίες και φυσικά «ελευθερία και δημοκρατία» με πρωτεραιότητα τα τρία πρώτα.  

Εδώ όμως υπεισέρχεται η συνεργασία Κίνας με Ρωσία, όπου οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών είναι δυνατοί, με κοινό κουμουνιστικό παρελθόν, αυξανόμενο οικονομικό και στρατιωτικό εμπόριο μεταξύ τους και μία ραγδαία ανάπτυξη. Αυτό κάνει το αμερικανικό Πεντάγωνο να θεωρεί ότι οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ Η.Π.Α. και Κίνας θα παραμείνουν οι ίδιες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Κινέζοι έχουν διαφορετικές πολιτιστικές συνήθειες.  

Ως προς τον Ο.Η.Ε. τώρα του οποίου η Κίνα είναι μόνιμο μέλος, εισηγήθηκε ο επόμενος πρόεδρος ότι πρέπει να είναι ασιάτης. Έτσι η Κίνα αρχίζει πλένον να πιέζει την Δυτική κυριαρχία στον τομέα των αποφάσεων.  

Επίσης η Νότια Κορέα η οποία περικυκλώνεται από ισχυρά πλέον κράτη και δεν μπορεί να στηριχθεί στην Αμερική άρχισε «να κλωτσάει». Έτσι απέσυρε όλους τους στρατιώτες που είχε στο Ιράκ. Καί η συμπεριφορά της προς τους δύο γίγαντες Ρωσία και Κίνα άρχισε να αλλάζει.  

Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος γιά τις Η.Π.Α. είναι η SCO η λεγόμενη ΕΟΚ της Σαγκάης που ιδρύθηκε από πέντε μέλη το 1996 και συνεχώς ενισχύεται, με κύρια μέλη της την Ρωσία και την Κίνα. Υπάρχει μεταξύ των οικονομική, εμπορική αλλά και στρατιωτική συνεργασία και σημαντικές συμφωνίες που υπογράφονται και υλοποιούνται και σύμφωνα με το ανακοινωθέν τους, σκοπός τους είναι η καθιέρωση μιάς νέας παγκόσμιας δομής ασφάλειας βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, το αμοιβαίο όφελος, την ισότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό. Βεβαίως οι Η.Π.Α. επανειλημένως αποπειράθηκαν να συμμετάσχουν στην SCO αλλά απέτυχαν.  

Γενικά όλες οι κινήσεις των Ρώσων αποσκοπούν να δέσουν ενεργειακά μεταξύ τους τις χώρες της Ασίας. Ένα περίπλοκο δίκτυο αγωγών θα κάνει τις χώρες να αλληλοεξαρτηθούν. Έτσι αρχίζει το παιχνίδι των αγωγών μεταφοράς ενέργειας μέρος του οποίου βεβαίως είναι και η Ελλάς. Προβλέπεται ότι σε 10-15 χρόνια η Ρωσία θα είναι το κυριότερος εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού στην Ευρώπη. 

Εν ολίγοις μπορούμε να πούμε ότι η αυξανόμενη χρήση της ενέργειας ως πολιτική δύναμης είναι ο σημαντικός παράγων που διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της Αμερικής σήμερα.