Τους διέταζα να γδυθούν κι
ύστερα τους έβαζα να γονατίσουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω
σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα Διυλιστήρια της Ούλεν.
Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι
και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και
τρίτη, ώσπου “να τα βροντήξουν”... Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και
ο Μακαρόνας, τους έδιναν κάμποσες μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν
ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση
μου...».
(Στέφανος Λιόλιος, δήμιος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ)
(Στέφανος Λιόλιος, δήμιος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ)